Livre de Job 32

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Alors ces trois hommes (Élifaz, Bildad et Sofar) cessèrent de répondre à Job, car il persistait à se considérer comme innocent.	1 ησυχασαν δε και οι τρεις φιλοι αυτου ετι αντειπειν ιωβ ην γαρ ιωβ δικαιος εναντιον αυτων
2 Mais Élihou, le fils de Barakel, se mit en colère. Cet homme était de la tribu de Bouz et de la famille de Ram. Il se mit en colère contre Job qui prétendait avoir raison contre Dieu,	2 ωργισθη δε ελιους ο του βαραχιηλ ο βουζιτης εκ της συγγενειας ραμ της αυσιτιδος χωρας ωργισθη δε τω ιωβ σφοδρα διοτι απεφηνεν εαυτον δικαιον εναντιον κυριου
3 mais aussi contre ses trois amis, parce qu’ils n’avaient pas trouvé de réponse, et qu’ils avaient ainsi donné tort à Dieu.	3 και κατα των τριων δε φιλων ωργισθη σφοδρα διοτι ουκ ηδυνηθησαν αποκριθηναι αντιθετα ιωβ και εθεντο αυτον ειναι ασεβη
4 Élihou s’était tu pendant qu’ils parlaient avec Job, car ils étaient plus âgés que lui.	4 ελιους δε υπεμεινεν δουναι αποκρισιν ιωβ οτι πρεσβυτεροι αυτου εισιν ημεραις
5 Mais quand Élihou vit qu’aucun des trois n’avait plus rien à répondre, il se mit en colère.	5 και ειδεν ελιους οτι ουκ εστιν αποκρισις εν στοματι των τριων ανδρων και εθυμωθη οργη αυτου
6 Élihou, fils de Barakel, de la tribu de Bouz, prit donc la parole: Je suis jeune encore et vous êtes âgés; c’est pourquoi j’étais intimidé, craintif, et je n’osais communiquer mon savoir.	6 υπολαβων δε ελιους ο του βαραχιηλ ο βουζιτης ειπεν νεωτερος μεν ειμι τω χρονω υμεις δε εστε πρεσβυτεροι διο ησυχασα φοβηθεις του υμιν αναγγειλαι την εμαυτου επιστημην
7 Je me disais: “L’âge parlera, beaucoup d’années sont une garantie de sagesse!”	7 ειπα δε οτι ο χρονος εστιν ο λαλων εν πολλοις δε ετεσιν οιδασιν σοφιαν
8 Mais non, elle est dans l’homme un fruit de l’esprit, un souffle du Puissant nous donne de comprendre.	8 αλλα πνευμα εστιν εν βροτοις πνοη δε παντοκρατορος εστιν η διδασκουσα
9 Les plus anciens ne sont pas les plus sages, l’âge ne suffit pas pour discerner le vrai.	9 ουχ οι πολυχρονιοι εισιν σοφοι ουδ' οι γεροντες οιδασιν κριμα
10 Je vous invite donc à m’écouter, à mon tour je dirai ce que je sais.	10 διο ειπα ακουσατε μου και αναγγελω υμιν α οιδα
11 J’ai attendu tandis que vous parliez, suivant vos raisons tandis que vous cherchiez vos mots.	11 ενωτιζεσθε μου τα ρηματα ερω γαρ υμων ακουοντων αχρι ου ετασητε λογους
12 Je vous écoutais attentivement, mais aucun de vous n’a réfuté Job, personne n’a répondu à ses déclarations.	12 και μεχρι υμων συνησω και ιδου ουκ ην τω ιωβ ελεγχων ανταποκρινομενος ρηματα αυτου εξ υμων
13 Cessez donc de dire que vous avez la sagesse, que c’est doctrine de Dieu et non des hommes.”	13 ινα μη ειπητε ευρομεν σοφιαν κυριω προσθεμενοι
14 Je ne prends pas à mon compte vos raisons, je ne lui répondrai pas avec vos arguments.	14 ανθρωπω δε επετρεψατε λαλησαι τοιαυτα ρηματα
15 Consternés, vous n’aviez plus rien à dire, les mots vous manquaient.	15 επτοηθησαν ουκ απεκριθησαν ετι επαλαιωσαν εξ αυτων λογους
16 J’attendais! Mais si vous ne parlez plus, si vous restez là sans réponse,	16 υπεμεινα ου γαρ ελαλησαν οτι εστησαν ουκ απεκριθησαν
17 à moi de répliquer, à mon tour de montrer mon savoir!	17 υπολαβων δε ελιους λεγει
18 Ce ne sont pas les mots qui me manquent, une conviction intime me presse:	18 παλιν λαλησω πληρης γαρ ειμι ρηματων ολεκει γαρ με το πνευμα της γαστρος
19 c’est en moi comme un vin qui fermente et faute d’issues fait éclater les outres neuves.	19 η δε γαστηρ μου ωσπερ ασκος γλευκους ζεων δεδεμενος η ωσπερ φυσητηρ χαλκεως ερρηγως
20 Parler me soulagera, j’ai besoin de parler et de répondre.	20 λαλησω ινα αναπαυσωμαι ανοιξας τα χειλη
21 Je serai pourtant impartial, sans flatter qui que ce soit,	21 ανθρωπον γαρ ου μη αισχυνθω αλλα μην ουδε βροτον ου μη εντραπω
22 car si je prétendais flatter, bien vite Celui qui m’a fait m’enlèverait.	22 ου γαρ επισταμαι θαυμασαι προσωπον ει δε μη και εμε σητες εδονται