Livre de Job 27

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Et Job continua à parler en ces termes:	1 ετι δε προσθεις ιωβ ειπεν τω προοιμιω
2 Par le Dieu vivant qui me refuse justice, par le Tout-Puissant qui m’a plongé dans la peine,	2 ζη κυριος ος ουτω με κεκρικεν και ο παντοκρατωρ ο πικρανας μου την ψυχην
3 tant que je pourrai respirer, gardant en mes narines le souffle de Dieu,	3 η μην ετι της πνοης μου ενουσης πνευμα δε θειον το περιον μοι εν ρισιν
4 je ne dirai rien de mal, pas un mensonge ne sortira de ma bouche!	4 μη λαλησειν τα χειλη μου ανομα ουδε η ψυχη μου μελετησει αδικα
5 Jamais je ne vous donnerai raison, et jusqu’à ma mort je défendrai mon innocence.	5 μη μοι ειη δικαιους υμας αποφηναι εως αν αποθανω ου γαρ απαλλαξω μου την ακακιαν
6 Je maintiens que j’ai bien agi, je n’en démords pas, je n’ai pas à rougir de ma vie!	6 δικαιοσυνη δε προσεχων ου μη προωμαι ου γαρ συνοιδα εμαυτω ατοπα πραξας
7 Que mon ennemi soit reconnu coupable, que mon adversaire ait le sort du méchant!	7 ου μην δε αλλα ειησαν οι εχθροι μου ωσπερ η καταστροφη των ασεβων και οι επ' εμε επανιστανομενοι ωσπερ η απωλεια των παρανομων
8 Que peut espérer l’impie lorsqu’il prie, lorsqu’il élève son âme vers Dieu?	8 και τις γαρ εστιν ελπις ασεβει οτι επεχει πεποιθως επι κυριον αρα σωθησεται
9 Dieu entendra-t-il son cri lorsque le malheur viendra sur lui?	9 η την δεησιν αυτου εισακουσεται κυριος η επελθουσης αυτω αναγκης
10 Est-ce qu’il se plaisait auprès du Tout-Puissant, invoquait-il Dieu à tout moment?	10 μη εχει τινα παρρησιαν εναντι αυτου η ως επικαλεσαμενου αυτου εισακουσεται αυτου
11 Voyez, je vous montre comment agit Dieu, je ne vous cache pas les manières du Tout-Puissant.	11 αλλα δη αναγγελω υμιν τι εστιν εν χειρι κυριου α εστιν παρα παντοκρατορι ου ψευσομαι
12 Vous tous vous l’avez constaté, alors, pourquoi tourner en rond sans profit? (… Sofar de Nahama prit la parole et dit:)	12 ιδου δη παντες οιδατε οτι κενα κενοις επιβαλλετε
13 Voici le sort que Dieu réserve au coupable, l’avenir que le Puissant réserve aux oppresseurs.	13 αυτη η μερις ανθρωπου ασεβους παρα κυριου κτημα δε δυναστων ελευσεται παρα παντοκρατορος επ' αυτους
14 Leurs fils peuvent se multiplier, l’épée les attend, leurs descendants manqueront de pain.	14 εαν δε πολλοι γενωνται οι υιοι αυτου εις σφαγην εσονται εαν δε και ανδρωθωσιν προσαιτησουσιν
15 La peste emportera les survivants, et leurs veuves ne pourront pas les pleurer.	15 οι δε περιοντες αυτου εν θανατω τελευτησουσιν χηρας δε αυτων ουθεις ελεησει
16 Le méchant peut ramasser l’argent comme poussière, mettre en tas les vêtements comme la boue,	16 εαν συναγαγη ωσπερ γην αργυριον ισα δε πηλω ετοιμαση χρυσιον
17 accumuler, oui! mais c’est un juste qui s’en habille, c’est un homme intègre qui hérite de son argent.	17 ταυτα παντα δικαιοι περιποιησονται τα δε χρηματα αυτου αληθινοι καθεξουσιν
18 Il s’est bâti une maison, ce n’est qu’un nid, sa hutte ne vaut guère que pour un gardien.	18 απεβη δε ο οικος αυτου ωσπερ σητες και ωσπερ αραχνη
19 Il s’est couché riche, c’était la dernière fois; quand il ouvre les yeux il n’est plus rien.	19 πλουσιος κοιμηθεις και ου προσθησει οφθαλμους αυτου διηνοιξεν και ουκ εστιν
20 Tout le jour des terreurs l’ont tourmenté: un tourbillon l’emporte durant la nuit.	20 συνηντησαν αυτω ωσπερ υδωρ αι οδυναι νυκτι δε υφειλατο αυτον γνοφος
21 Le vent d’est le soulève: le voilà parti, il a été soufflé de là où il était.	21 αναλημψεται αυτον καυσων και απελευσεται και λικμησει αυτον εκ του τοπου αυτου
22 Sans pitié on lui jette des pierres, il ne peut fuir devant la main qui le frappe.	22 και επιρριψει επ' αυτον και ου φεισεται εκ χειρος αυτου φυγη φευξεται
23 On applaudit à sa ruine, on le conspue partout où il va. Le mystère de la Sagesse	23 κροτησει επ' αυτου χειρας αυτου και συριει αυτον εκ του τοπου αυτου