1 - All'uomo, preparare l'animo, al Signore, governare la lingua. | 1 - |
2 Tutti gli andamenti dell'uomo sono palesi agli occhi suoi, ma ponderatore degli spiriti è Dio. | 2 παντα τα εργα του ταπεινου φανερα παρα τω θεω οι δε ασεβεις εν ημερα κακη ολουνται |
3 Confida al Signore le opere tue, e i tuoi disegni riusciranno. | 3 - |
4 Tutte le cose il Signore ha operato per se stesso, ed anche l'empio pel cattivo giorno. | 4 - |
5 Abominio del Signore ogni arrogante, e, oggi o domani, non andrà impunito. Inizio della buona strada è praticare la giustizia e presso Dio è più accetto che immolar vittime. | 5 ακαθαρτος παρα θεω πας υψηλοκαρδιος χειρι δε χειρας εμβαλων αδικως ουκ αθωωθησεται |
6 Con la misericordia e la verità s'espia la colpa, e nel timore del Signore si schiva il male. | 6 - |
7 Quando gradiranno al Signore le vie dell'uomo, riconcilierà a lui anche i nemici. | 7 αρχη οδου αγαθης το ποιειν τα δικαια δεκτα δε παρα θεω μαλλον η θυειν θυσιας |
8 Meglio poco con giustiziache entrate assai senza equità. | 8 ο ζητων τον κυριον ευρησει γνωσιν μετα δικαιοσυνης οι δε ορθως ζητουντες αυτον ευρησουσιν ειρηνην |
9 L'uomo propone in cuore il suo camminoma sta al Signore reggere i suoi passi. | 9 παντα τα εργα του κυριου μετα δικαιοσυνης φυλασσεται δε ο ασεβης εις ημεραν κακην |
10 Un oracolo sta sulle labbra del re, in giudizio la sua bocca non fallirà. | 10 μαντειον επι χειλεσιν βασιλεως εν δε κρισει ου μη πλανηθη το στομα αυτου |
11 La stadera e la bilancia sono stabilite da Dio, e opera sua sono tutte le pietre del sacchetto. | 11 ροπη ζυγου δικαιοσυνη παρα κυριω τα δε εργα αυτου σταθμια δικαια |
12 Sono abominabili al re i malfattori, giacchè per la giustizia si regge il trono. | 12 βδελυγμα βασιλει ο ποιων κακα μετα γαρ δικαιοσυνης ετοιμαζεται θρονος αρχης |
13 Labbra veritiere è ciò che vogliono i re; chi parla rettamente è amato. | 13 δεκτα βασιλει χειλη δικαια λογους δε ορθους αγαπα |
14 Ira di re, messi di morte, ma l'uomo saggio la placherà. | 14 θυμος βασιλεως αγγελος θανατου ανηρ δε σοφος εξιλασεται αυτον |
15 Nel sorriso del re c'è la vita e il suo favore è come la pioggia serotina. | 15 εν φωτι ζωης υιος βασιλεως οι δε προσδεκτοι αυτω ωσπερ νεφος οψιμον |
16 Acquista sapienza, perchè migliore dell'oro, e acquista prudenza, perchè è più preziosa dell'argento. | 16 νοσσιαι σοφιας αιρετωτεραι χρυσιου νοσσιαι δε φρονησεως αιρετωτεραι υπερ αργυριον |
17 Il sentiero dei giusti schiva il male e chi vuol custodire l'anima sua bada al suo cammino. | 17 τριβοι ζωης εκκλινουσιν απο κακων μηκος δε βιου οδοι δικαιοσυνης ο δεχομενος παιδειαν εν αγαθοις εσται ο δε φυλασσων ελεγχους σοφισθησεται ος φυλασσει τας εαυτου οδους τηρει την εαυτου ψυχην αγαπων δε ζωην αυτου φεισεται στοματος αυτου |
18 La superbia precede alla caduta e prima della rovina s'inorgoglisce lo spirito. | 18 προ συντριβης ηγειται υβρις προ δε πτωματος κακοφροσυνη |
19 È meglio abbassarsi coi mansueti, che spartire la preda coi superbi. | 19 κρεισσων πραυθυμος μετα ταπεινωσεως η ος διαιρειται σκυλα μετα υβριστων |
20 Chi è docile alla parola troverà bene, e chi spera nel Signore è beato. | 20 συνετος εν πραγμασιν ευρετης αγαθων πεποιθως δε επι θεω μακαριστος |
21 Uomo saggio di cuore vuol dire uomo prudente, e chi è cortese nel parlare, ritrarrà maggiori vantaggi. | 21 τους σοφους και συνετους φαυλους καλουσιν οι δε γλυκεις εν λογω πλειονα ακουσονται |
22 Fonte di vita è il buon senso per chi lo possiede; la dottrina degli stolti è fatuità. | 22 πηγη ζωης εννοια τοις κεκτημενοις παιδεια δε αφρονων κακη |
23 Il cuore del saggio istruirà la sua bocca, e alle sue labbra aggiungerà grazia. | 23 καρδια σοφου νοησει τα απο του ιδιου στοματος επι δε χειλεσιν φορεσει επιγνωμοσυνην |
24 Un favo di miele sono i detti soavi, delizia dell'anima, farmaco dell'ossa. | 24 κηρια μελιτος λογοι καλοι γλυκασμα δε αυτων ιασις ψυχης |
25 V'è una strada che sembra all'uomo dritta, ma i suoi estremi conducono alla morte. | 25 εισιν οδοι δοκουσαι ειναι ορθαι ανδρι τα μεντοι τελευταια αυτων βλεπει εις πυθμενα αδου |
26 L'uomo che s'affatica, si affatica per sè, perchè la sua bocca lo costringe. | 26 ανηρ εν πονοις πονει εαυτω και εκβιαζεται εαυτου την απωλειαν ο μεντοι σκολιος επι τω εαυτου στοματι φορει την απωλειαν |
27 L'empio scava il male e ha sulle labbra fuoco ardente. | 27 ανηρ αφρων ορυσσει εαυτω κακα επι δε των εαυτου χειλεων θησαυριζει πυρ |
28 L'uomo perverso suscita liti, e lo sparlatore mette la divisione tra i principi. | 28 ανηρ σκολιος διαπεμπεται κακα και λαμπτηρα δολου πυρσευει κακοις και διαχωριζει φιλους |
29 L'uomo iniquo adesca il suo amico, e lo mena per via non buona. | 29 ανηρ παρανομος αποπειραται φιλων και απαγει αυτους οδους ουκ αγαθας |
30 Chi di sottecchi macchina intrighi, sogghignando colle labbra compie il male. | 30 στηριζων οφθαλμους αυτου λογιζεται διεστραμμενα οριζει δε τοις χειλεσιν αυτου παντα τα κακα ουτος καμινος εστιν κακιας |
31 Onorifica corona è la canizie, la si troverà sulle vie della giustizia. | 31 στεφανος καυχησεως γηρας εν δε οδοις δικαιοσυνης ευρισκεται |
32 Meglio l'uomo paziente che l'uomo forte; e chi domina l'animo suo è da più che un espugnatore di città. | 32 κρεισσων ανηρ μακροθυμος ισχυρου ο δε κρατων οργης κρεισσων καταλαμβανομενου πολιν |
33 Nel grembo si gettano le sorti, ma dal Signore sono regolate. | 33 εις κολπους επερχεται παντα τοις αδικοις παρα δε κυριου παντα τα δικαια |