ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 138

LXX	VULGATA
1 εις το τελος ψαλμος τω δαυιδ κυριε εδοκιμασας με και εγνως με	1 In finem, psalmus David. Domine, probasti me, et cognovisti me ;
2 συ εγνως την καθεδραν μου και την εγερσιν μου συ συνηκας τους διαλογισμους μου απο μακροθεν	2 tu cognovisti sessionem meam et resurrectionem meam.
3 την τριβον μου και την σχοινον μου συ εξιχνιασας και πασας τας οδους μου προειδες	3 Intellexisti cogitationes meas de longe ; semitam meam et funiculum meum investigasti :
4 οτι ουκ εστιν λογος εν γλωσση μου	4 et omnes vias meas prævidisti, quia non est sermo in lingua mea.
5 ιδου κυριε συ εγνως παντα τα εσχατα και τα αρχαια συ επλασας με και εθηκας επ' εμε την χειρα σου	5 Ecce, Domine, tu cognovisti omnia, novissima et antiqua. Tu formasti me, et posuisti super me manum tuam.
6 εθαυμαστωθη η γνωσις σου εξ εμου εκραταιωθη ου μη δυνωμαι προς αυτην	6 Mirabilis facta est scientia tua ex me ; confortata est, et non potero ad eam.
7 που πορευθω απο του πνευματος σου και απο του προσωπου σου που φυγω	7 Quo ibo a spiritu tuo ? et quo a facie tua fugiam ?
8 εαν αναβω εις τον ουρανον συ ει εκει εαν καταβω εις τον αδην παρει	8 Si ascendero in cælum, tu illic es ; si descendero in infernum, ades.
9 εαν αναλαβοιμι τας πτερυγας μου κατ' ορθρον και κατασκηνωσω εις τα εσχατα της θαλασσης	9 Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris,
10 και γαρ εκει η χειρ σου οδηγησει με και καθεξει με η δεξια σου	10 etenim illuc manus tua deducet me, et tenebit me dextera tua.
11 και ειπα αρα σκοτος καταπατησει με και νυξ φωτισμος εν τη τρυφη μου	11 Et dixi : Forsitan tenebræ conculcabunt me ; et nox illuminatio mea in deliciis meis.
12 οτι σκοτος ου σκοτισθησεται απο σου και νυξ ως ημερα φωτισθησεται ως το σκοτος αυτης ουτως και το φως αυτης	12 Quia tenebræ non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur : sicut tenebræ ejus, ita et lumen ejus.
13 οτι συ εκτησω τους νεφρους μου κυριε αντελαβου μου εκ γαστρος μητρος μου	13 Quia tu possedisti renes meos ; suscepisti me de utero matris meæ.
14 εξομολογησομαι σοι οτι φοβερως εθαυμαστωθην θαυμασια τα εργα σου και η ψυχη μου γινωσκει σφοδρα	14 Confitebor tibi, quia terribiliter magnificatus es ; mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis.
15 ουκ εκρυβη το οστουν μου απο σου ο εποιησας εν κρυφη και η υποστασις μου εν τοις κατωτατοις της γης	15 Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto ; et substantia mea in inferioribus terræ.
16 το ακατεργαστον μου ειδοσαν οι οφθαλμοι σου και επι το βιβλιον σου παντες γραφησονται ημερας πλασθησονται και ουθεις εν αυτοις	16 Imperfectum meum viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur. Dies formabuntur, et nemo in eis.
17 εμοι δε λιαν ετιμηθησαν οι φιλοι σου ο θεος λιαν εκραταιωθησαν αι αρχαι αυτων	17 Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus ; nimis confortatus est principatus eorum.
18 εξαριθμησομαι αυτους και υπερ αμμον πληθυνθησονται εξηγερθην και ετι ειμι μετα σου	18 Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur. Exsurrexi, et adhuc sum tecum.
19 εαν αποκτεινης αμαρτωλους ο θεος ανδρες αιματων εκκλινατε απ' εμου	19 Si occideris, Deus, peccatores, viri sanguinum, declinate a me :
20 οτι ερεις εις διαλογισμον λημψονται εις ματαιοτητα τας πολεις σου	20 quia dicitis in cogitatione : Accipient in vanitate civitates tuas.
21 ουχι τους μισουντας σε κυριε εμισησα και επι τοις εχθροις σου εξετηκομην	21 Nonne qui oderunt te, Domine, oderam, et super inimicos tuos tabescebam ?
22 τελειον μισος εμισουν αυτους εις εχθρους εγενοντο μοι	22 Perfecto odio oderam illos, et inimici facti sunt mihi.
23 δοκιμασον με ο θεος και γνωθι την καρδιαν μου ετασον με και γνωθι τας τριβους μου	23 Proba me, Deus, et scito cor meum ; interroga me, et cognosce semitas meas.
24 και ιδε ει οδος ανομιας εν εμοι και οδηγησον με εν οδω αιωνια	24 Et vide si via iniquitatis in me est, et deduc me in via æterna.