ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 138

LXX	BIBBIA CEI 1974
1 εις το τελος ψαλμος τω δαυιδ κυριε εδοκιμασας με και εγνως με	1 'Di Davide.' Ti rendo grazie, Signore, con tutto il cuore: hai ascoltato le parole della mia bocca. A te voglio cantare davanti agli angeli,
2 συ εγνως την καθεδραν μου και την εγερσιν μου συ συνηκας τους διαλογισμους μου απο μακροθεν	2 mi prostro verso il tuo tempio santo. Rendo grazie al tuo nome per la tua fedeltà e la tua misericordia: hai reso la tua promessa più grande di ogni fama.
3 την τριβον μου και την σχοινον μου συ εξιχνιασας και πασας τας οδους μου προειδες	3 Nel giorno in cui t'ho invocato, mi hai risposto, hai accresciuto in me la forza.
4 οτι ουκ εστιν λογος εν γλωσση μου	4 Ti loderanno, Signore, tutti i re della terra quando udranno le parole della tua bocca.
5 ιδου κυριε συ εγνως παντα τα εσχατα και τα αρχαια συ επλασας με και εθηκας επ' εμε την χειρα σου	5 Canteranno le vie del Signore, perché grande è la gloria del Signore;
6 εθαυμαστωθη η γνωσις σου εξ εμου εκραταιωθη ου μη δυνωμαι προς αυτην	6 eccelso è il Signore e guarda verso l'umile ma al superbo volge lo sguardo da lontano.
7 που πορευθω απο του πνευματος σου και απο του προσωπου σου που φυγω	7 Se cammino in mezzo alla sventura tu mi ridoni vita; contro l'ira dei miei nemici stendi la mano e la tua destra mi salva.
8 εαν αναβω εις τον ουρανον συ ει εκει εαν καταβω εις τον αδην παρει	8 Il Signore completerà per me l'opera sua. Signore, la tua bontà dura per sempre: non abbandonare l'opera delle tue mani.
9 εαν αναλαβοιμι τας πτερυγας μου κατ' ορθρον και κατασκηνωσω εις τα εσχατα της θαλασσης
10 και γαρ εκει η χειρ σου οδηγησει με και καθεξει με η δεξια σου
11 και ειπα αρα σκοτος καταπατησει με και νυξ φωτισμος εν τη τρυφη μου
12 οτι σκοτος ου σκοτισθησεται απο σου και νυξ ως ημερα φωτισθησεται ως το σκοτος αυτης ουτως και το φως αυτης
13 οτι συ εκτησω τους νεφρους μου κυριε αντελαβου μου εκ γαστρος μητρος μου
14 εξομολογησομαι σοι οτι φοβερως εθαυμαστωθην θαυμασια τα εργα σου και η ψυχη μου γινωσκει σφοδρα
15 ουκ εκρυβη το οστουν μου απο σου ο εποιησας εν κρυφη και η υποστασις μου εν τοις κατωτατοις της γης
16 το ακατεργαστον μου ειδοσαν οι οφθαλμοι σου και επι το βιβλιον σου παντες γραφησονται ημερας πλασθησονται και ουθεις εν αυτοις
17 εμοι δε λιαν ετιμηθησαν οι φιλοι σου ο θεος λιαν εκραταιωθησαν αι αρχαι αυτων
18 εξαριθμησομαι αυτους και υπερ αμμον πληθυνθησονται εξηγερθην και ετι ειμι μετα σου
19 εαν αποκτεινης αμαρτωλους ο θεος ανδρες αιματων εκκλινατε απ' εμου
20 οτι ερεις εις διαλογισμον λημψονται εις ματαιοτητα τας πολεις σου
21 ουχι τους μισουντας σε κυριε εμισησα και επι τοις εχθροις σου εξετηκομην
22 τελειον μισος εμισουν αυτους εις εχθρους εγενοντο μοι
23 δοκιμασον με ο θεος και γνωθι την καρδιαν μου ετασον με και γνωθι τας τριβους μου
24 και ιδε ει οδος ανομιας εν εμοι και οδηγησον με εν οδω αιωνια