ΙΩΒ - Giobbe - Job 38

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 μετα δε το παυσασθαι ελιουν της λεξεως ειπεν ο κυριος τω ιωβ δια λαιλαπος και νεφων	1 Yahvé répondit à Job, du cœur de la tempête il lui dit:
2 τις ουτος ο κρυπτων με βουλην συνεχων δε ρηματα εν καρδια εμε δε οιεται κρυπτειν	2 Qui est cet homme qui obscurcit mes décisions et parle de ce qu’il ne sait pas?
3 ζωσαι ωσπερ ανηρ την οσφυν σου ερωτησω δε σε συ δε μοι αποκριθητι	3 Allons, prends tes armes comme un brave: je vais t’interroger et tu m’instruiras.
4 που ης εν τω θεμελιουν με την γην απαγγειλον δε μοι ει επιστη συνεσιν	4 Où étais-tu, quand je fondais la terre? Parle, si ta science est exacte.
5 τις εθετο τα μετρα αυτης ει οιδας η τις ο επαγαγων σπαρτιον επ' αυτης	5 Qui en a fixé les mesures, le sais-tu? qui a tendu sur elle le cordeau du maçon?
6 επι τινος οι κρικοι αυτης πεπηγασιν τις δε εστιν ο βαλων λιθον γωνιαιον επ' αυτης	6 Sais-tu sur quoi reposent ses bases, et qui en a posé la pierre angulaire?
7 οτε εγενηθησαν αστρα ηνεσαν με φωνη μεγαλη παντες αγγελοι μου	7 Les étoiles du matin, pour elle, chantèrent en chœur: tous les fils de Dieu poussaient des acclamations.
8 εφραξα δε θαλασσαν πυλαις οτε εμαιμασσεν εκ κοιλιας μητρος αυτης εκπορευομενη	8 Qui enferma la mer à deux battants, lorsqu’elle jaillissait, sortant du sein,
9 εθεμην δε αυτη νεφος αμφιασιν ομιχλη δε αυτην εσπαργανωσα	9 lorsque je lui donnais, pour la couvrir, les nuées, et pour langes, des nuages sombres;
10 εθεμην δε αυτη ορια περιθεις κλειθρα και πυλας	10 lorsque je lui fixais ses frontières et la contenais avec portes et verrous?
11 ειπα δε αυτη μεχρι τουτου ελευση και ουχ υπερβηση αλλ' εν σεαυτη συντριβησεται σου τα κυματα	11 Je lui ai dit alors: “Tu n’iras pas plus loin; ici se courbera l’orgueil de tes flots!”
12 η επι σου συντεταχα φεγγος πρωινον εωσφορος δε ειδεν την εαυτου ταξιν	12 Mais toi, as-tu jamais commandé au matin, indiqué à l’aurore le lieu de son lever,
13 επιλαβεσθαι πτερυγων γης εκτιναξαι ασεβεις εξ αυτης	13 lorsqu’elle conquiert la terre par les ailes, et met en fuite les méchants?
14 η συ λαβων γην πηλον επλασας ζωον και λαλητον αυτον εθου επι γης	14 Le sol alors prend une couleur d’argile, et se teinte de rose comme un vêtement:
15 αφειλας δε απο ασεβων το φως βραχιονα δε υπερηφανων συνετριψας	15 elle fait perdre aux méchants leur lumière, et le bras menaçant est brisé.
16 ηλθες δε επι πηγην θαλασσης εν δε ιχνεσιν αβυσσου περιεπατησας	16 Es-tu allé jusqu’aux sources des mers, as-tu parcouru le fond de l’océan?
17 ανοιγονται δε σοι φοβω πυλαι θανατου πυλωροι δε αδου ιδοντες σε επτηξαν	17 Est-ce qu’on t’a montré les portes de la Mort, ainsi que les gardiens du Pays des Ombres?
18 νενουθετησαι δε το ευρος της υπ' ουρανον αναγγειλον δη μοι ποση τις εστιν	18 As-tu quelque idée de l’étendue du monde? Raconte, puisque tu as tout vu.
19 ποια δε γη αυλιζεται το φως σκοτους δε ποιος ο τοπος	19 Où prend-on le chemin du palais de la lumière, et les ténèbres, viennent-elles de quelque endroit?
20 ει αγαγοις με εις ορια αυτων ει δε και επιστασαι τριβους αυτων	20 Si tu sais aller jusqu’à leur maison, peut-être pourrais-tu les reconduire chez elles?
21 οιδα αρα οτι τοτε γεγεννησαι αριθμος δε ετων σου πολυς	21 Tu le sais, bien sûr, tu es né avant elles, tu as beaucoup, beaucoup d’années!
22 ηλθες δε επι θησαυρους χιονος θησαυρους δε χαλαζης εορακας	22 Et les réserves de neige, y es-tu allé? As-tu visité les dépôts de la grêle
23 αποκειται δε σοι εις ωραν εχθρων εις ημεραν πολεμου και μαχης	23 que je tiens en réserve pour les temps difficiles, pour les jours de rencontre et de guerre?
24 ποθεν δε εκπορευεται παχνη η διασκεδαννυται νοτος εις την υπ' ουρανον	24 D’où sort, d’où se diffuse la lumière, et d’où, le vent qui de l’orient balaye la terre?
25 τις δε ητοιμασεν υετω λαβρω ρυσιν οδον δε κυδοιμων	25 Qui ouvre un passage aux averses de l’orage, un chemin aux grondements du tonnerre,
26 του υετισαι επι γην ου ουκ ανηρ ερημον ου ουχ υπαρχει ανθρωπος εν αυτη	26 amenant la pluie sur les terres sans hommes, sur le désert où nul ne s’arrête,
27 του χορτασαι αβατον και αοικητον και του εκβλαστησαι εξοδον χλοης	27 irriguant un sol aride et désolé, pour que germe sur la steppe l’herbe verte?
28 τις εστιν υετου πατηρ τις δε εστιν ο τετοκως βωλους δροσου	28 La pluie a-t-elle un père? Qui engendre les gouttes de rosée?
29 εκ γαστρος δε τινος εκπορευεται ο κρυσταλλος παχνην δε εν ουρανω τις τετοκεν	29 Et la glace, est-elle sortie d’un sein maternel? Qui enfante le givre des cieux,
30 η καταβαινει ωσπερ υδωρ ρεον προσωπον δε αβυσσου τις επηξεν	30 lorsque les eaux ont durci comme la pierre, et que se prend toute l’étendue des mers?
31 συνηκας δε δεσμον πλειαδος και φραγμον ωριωνος ηνοιξας	31 Est-ce toi qui as noué les liens des Pléiades ou qui élargiras les chaînes d’Orion?
32 η διανοιξεις μαζουρωθ εν καιρω αυτου και εσπερον επι κομης αυτου αξεις αυτα	32 Est-ce toi qui fais sortir la Couronne en son temps, et conduis la Grande Ourse avec ses petits?
33 επιστασαι δε τροπας ουρανου η τα υπ' ουρανον ομοθυμαδον γινομενα	33 Connais-tu les lois astrales, fais-tu venir sur terre ce qui y est écrit?
34 καλεσεις δε νεφος φωνη και τρομω υδατος λαβρω υπακουσεται σου	34 Vas-tu crier bien fort vers les nuages, pour qu’un déluge tombe sur toi?
35 αποστελεις δε κεραυνους και πορευσονται ερουσιν δε σοι τι εστιν	35 Les éclairs partent-ils parce que tu les lâches, est-ce à toi qu’ils diront: “Nous voici”?
36 τις δε εδωκεν γυναιξιν υφασματος σοφιαν η ποικιλτικην επιστημην	36 Qui a mis dans l’ibis la sagesse, et donné au coq de l’intelligence?
37 τις δε ο αριθμων νεφη σοφια ουρανον δε εις γην εκλινεν	37 Qui est sage au point de compter les nuages? qui sait déverser les eaux de leurs réserves,
38 κεχυται δε ωσπερ γη κονια κεκολληκα δε αυτον ωσπερ λιθω κυβον	38 faisant que la poussière se fasse masse et que les mottes s’agglomèrent?
39 θηρευσεις δε λεουσιν βοραν ψυχας δε δρακοντων εμπλησεις	39 Est-ce toi qui rabats vers la lionne sa proie, et qui apaises la faim des lionceaux,
40 δεδοικασιν γαρ εν κοιταις αυτων καθηνται δε εν υλαις ενεδρευοντες	40 quand ils sont tapis dans leurs tanières ou se tiennent à l’aguet sous les buissons?
41 τις δε ητοιμασεν κορακι βοραν νεοσσοι γαρ αυτου προς κυριον κεκραγασιν πλανωμενοι τα σιτα ζητουντες	41 Qui prépare au corbeau son manger, quand ses petits crient vers Dieu et s’agitent le ventre vide?