1 και ελαλησεν δαυιδ τω κυριω τους λογους της ωδης ταυτης εν η ημερα εξειλατο αυτον κυριος εκ χειρος παντων των εχθρων αυτου και εκ χειρος σαουλ | 1 David dit à Yahvé les paroles de ce cantique le jour où Yahvé le délivra de la main de tous ses ennemis et de la main de Saül. |
2 και ειπεν κυριε πετρα μου και οχυρωμα μου και εξαιρουμενος με εμοι | 2 “Yahvé est mon rocher, ma forteresse et mon sauveur. |
3 ο θεος μου φυλαξ εσται μου πεποιθως εσομαι επ' αυτω υπερασπιστης μου και κερας σωτηριας μου αντιλημπτωρ μου και καταφυγη μου σωτηριας μου εξ αδικου σωσεις με | 3 Mon Dieu est mon rocher, je m’abrite en lui. Il est mon bouclier, mon salut, ma citadelle et mon refuge. Tu es mon sauveur, qui me sauve de la violence. |
4 αινετον επικαλεσομαι κυριον και εκ των εχθρων μου σωθησομαι | 4 Je prie Yahvé, digne de louange, et je me vois sauvé de mes ennemis. |
5 οτι περιεσχον με συντριμμοι θανατου χειμαρροι ανομιας εθαμβησαν με | 5 Les flots de la mort m’enveloppaient, les torrents diaboliques m’épouvantaient, |
6 ωδινες θανατου εκυκλωσαν με προεφθασαν με σκληροτητες θανατου | 6 j’étais pris dans les filets du monde infernal, je voyais devant moi les pièges de la mort: |
7 εν τω θλιβεσθαι με επικαλεσομαι κυριον και προς τον θεον μου βοησομαι και επακουσεται εκ ναου αυτου φωνης μου και η κραυγη μου εν τοις ωσιν αυτου | 7 ans mon angoisse j’ai appelé Yahvé, j’ai crié vers mon Dieu. Mon cri s’est fait entendre en sa présence, de son temple il a écouté ma voix. |
8 και εταραχθη και εσεισθη η γη και τα θεμελια του ουρανου συνεταραχθησαν και εσπαραχθησαν οτι εθυμωθη κυριος αυτοις | 8 Alors la terre a tremblé, elle s’est ébranlée, les fondements des cieux en ont frémi, ils tremblaient en voyant sa colère. |
9 ανεβη καπνος εν τη οργη αυτου και πυρ εκ στοματος αυτου κατεδεται ανθρακες εξεκαυθησαν απ' αυτου | 9 Une vapeur montait de ses narines, de sa bouche s’échappait un feu dévorant, il en sortait des charbons embrasés. |
10 και εκλινεν ουρανους και κατεβη και γνοφος υποκατω των ποδων αυτου | 10 Il inclina les cieux et descendit, dessous lui s’étendait une nuée obscure. |
11 και επεκαθισεν επι χερουβιν και επετασθη και ωφθη επι πτερυγων ανεμου | 11 Il vola, monté sur un chérubin, il apparut porté sur les ailes du vent. |
12 και εθετο σκοτος αποκρυφην αυτου κυκλω αυτου η σκηνη αυτου σκοτος υδατων επαχυνεν εν νεφελαις αερος | 12 Tout autour de lui un rideau de ténèbres, de lourds nuages amoncelés formaient sa tente. |
13 απο του φεγγους εναντιον αυτου εξεκαυθησαν ανθρακες πυρος | 13 Une flamme de feu marchait devant lui, d’où jaillissaient des charbons ardents. |
14 εβροντησεν εξ ουρανου κυριος και ο υψιστος εδωκεν φωνην αυτου | 14 Yahvé tonna du haut des cieux, le Très-Haut fit retentir sa voix. |
15 και απεστειλεν βελη και εσκορπισεν αυτους αστραπην και εξεστησεν αυτους | 15 Il lança ses flèches, dispersa ses ennemis, la foudre les remplit de terreur. |
16 και ωφθησαν αφεσεις θαλασσης και απεκαλυφθη θεμελια της οικουμενης εν τη επιτιμησει κυριου απο πνοης πνευματος θυμου αυτου | 16 Le fond de la mer apparut, les bases de la terre furent mises à nu, à la menace de Yahvé, lorsque passa sur eux le souffle de ses narines. |
17 απεστειλεν εξ υψους και ελαβεν με ειλκυσεν με εξ υδατων πολλων | 17 D’en haut il étendit la main et me saisit, il me tira des grandes eaux. |
18 ερρυσατο με εξ εχθρων μου ισχυος εκ των μισουντων με οτι εκραταιωθησαν υπερ εμε | 18 Il me délivra d’ennemis redoutables, d’un adversaire plus fort que moi. |
19 προεφθασαν με εν ημερα θλιψεως μου και εγενετο κυριος επιστηριγμα μου | 19 Ils m’attaquaient au jour de mon malheur, mais Yahvé s’est fait mon protecteur. |
20 και εξηγαγεν με εις πλατυσμον και εξειλατο με οτι ευδοκησεν εν εμοι | 20 Il m’a mis au large, il m’a sauvé parce qu’il m’aime. |
21 και ανταπεδωκεν μοι κυριος κατα την δικαιοσυνην μου κατα την καθαριοτητα των χειρων μου ανταπεδωκεν μοι | 21 Yahvé m’a traité selon mon mérite, mes mains étaient pures, il m’a récompensé. |
22 οτι εφυλαξα οδους κυριου και ουκ ησεβησα απο του θεου μου | 22 J’ai gardé les voies de Yahvé, je n’ai pas péché, m’écartant de mon Dieu. |
23 οτι παντα τα κριματα αυτου κατεναντιον μου και τα δικαιωματα αυτου ουκ απεστην απ' αυτων | 23 Tous ses jugements étaient présents devant moi, je ne m’écartais pas de ses lois. |
24 και εσομαι αμωμος αυτω και προφυλαξομαι απο της ανομιας μου | 24 J’étais sans reproche devant lui, je me gardais de toute faute. |
25 και αποδωσει μοι κυριος κατα την δικαιοσυνην μου και κατα την καθαριοτητα των χειρων μου ενωπιον των οφθαλμων αυτου | 25 Yahvé me récompense selon mes mérites, il voit de ses yeux ma pureté. |
26 μετα οσιου οσιωθηση και μετα ανδρος τελειου τελειωθηση | 26 Tu es bon avec celui qui est bon, tu es parfait avec celui qui es parfait. |
27 και μετα εκλεκτου εκλεκτος εση και μετα στρεβλου στρεβλωθηση | 27 Tu es droit avec celui qui est droit, mais si l’homme est retors, tu sais le prendre au piège. |
28 και τον λαον τον πτωχον σωσεις και οφθαλμους επι μετεωρων ταπεινωσεις | 28 Tu viens au secours d’un peuple humilié, mais tu fais baisser les yeux aux arrogants. |
29 οτι συ ο λυχνος μου κυριε και κυριος εκλαμψει μοι το σκοτος μου | 29 Tu es ma lumière, ô Yahvé! Lui, Yahvé, éclaire mes ténèbres. |
30 οτι εν σοι δραμουμαι μονοζωνος και εν τω θεω μου υπερβησομαι τειχος | 30 Avec toi je me lance contre les assaillants, avec mon Dieu je saute la muraille. |
31 ο ισχυρος αμωμος η οδος αυτου το ρημα κυριου κραταιον πεπυρωμενον υπερασπιστης εστιν πασιν τοις πεποιθοσιν επ' αυτω | 31 La voie de Dieu est parfaite, la parole de Yahvé ne peut faillir. Il est un bouclier pour ceux qui s’abritent en lui. |
32 τις ισχυρος πλην κυριου και τις κτιστης εσται πλην του θεου ημων | 32 Qui est Dieu en dehors de Yahvé? Qui est un rocher comme notre Dieu? |
33 ο ισχυρος ο κραταιων με δυναμει και εξετιναξεν αμωμον την οδον μου | 33 Dieu est mon asile et ma forteresse, il m’ouvre une voie royale. |
34 τιθεις τους ποδας μου ως ελαφων και επι τα υψη ιστων με | 34 Il rend mes pieds pareils à ceux des biches, et me fait me tenir debout sur les hauteurs. |
35 διδασκων χειρας μου εις πολεμον και καταξας τοξον χαλκουν εν βραχιονι μου | 35 Il entraîne mes mains au combat, et mes bras tendent l’arc de bronze. |
36 και εδωκας μοι υπερασπισμον σωτηριας μου και η υπακοη σου επληθυνεν με | 36 Tu m’as donné ton salut comme un bouclier, et tes bontés me grandissent. |
37 εις πλατυσμον εις τα διαβηματα μου υποκατω μου και ουκ εσαλευθησαν τα σκελη μου | 37 Tu me fais allonger le pas, et mes pieds ne chancellent pas. |
38 διωξω εχθρους μου και αφανιω αυτους και ουκ αναστρεψω εως συντελεσω αυτους | 38 Je poursuis mes ennemis, je les écrase, je ne reviens pas sans les avoir battus. |
39 και θλασω αυτους και ουκ αναστησονται και πεσουνται υπο τους ποδας μου | 39 Achevés, brisés, ils ne se relèvent pas, ils tombent sous mes pieds. |
40 και ενισχυσεις με δυναμει εις πολεμον καμψεις τους επανιστανομενους μοι υποκατω μου | 40 Tu me remplis de force pour le combat, tu fais plier sous moi mes ennemis. |
41 και τους εχθρους μου εδωκας μοι νωτον τους μισουντας με και εθανατωσας αυτους | 41 Tu fais tourner le dos à mes adversaires, tous ceux qui me haïssent, je les anéantis. |
42 βοησονται και ουκ εστιν βοηθος προς κυριον και ουχ υπηκουσεν αυτων | 42 Ils peuvent crier, pas de sauveur pour eux, Yahvé ne leur répond pas. |
43 και ελεανα αυτους ως χουν γης ως πηλον εξοδων ελεπτυνα αυτους | 43 Je les broie comme la poussière du sol, dans la boue du chemin je les écrase, je les foule. |
44 και ρυση με εκ μαχης λαων φυλαξεις με εις κεφαλην εθνων λαος ον ουκ εγνων εδουλευσαν μοι | 44 Des querelles de mon peuple, tu me délivres. Tu me gardes à la tête des nations, des peuples m’obéissent qui n’étaient pas le mien. |
45 υιοι αλλοτριοι εψευσαντο μοι εις ακοην ωτιου ηκουσαν μου | 45 Les étrangers cherchent ma faveur, dès qu’ils m’entendent, ils m’obéissent. |
46 υιοι αλλοτριοι απορριφησονται και σφαλουσιν εκ των συγκλεισμων αυτων | 46 Les étrangers sont sans force, ils s’enferment dans leurs remparts. |
47 ζη κυριος και ευλογητος ο φυλαξ μου και υψωθησεται ο θεος μου ο φυλαξ της σωτηριας μου | 47 Vive Yahvé! Béni soit mon rocher! Je veux rendre gloire au Dieu qui me sauve! |
48 ισχυρος κυριος ο διδους εκδικησεις εμοι παιδευων λαους υποκατω μου | 48 Ô Dieu, tu m’as accordé la vengeance, tu m’as soumis tous les peuples. |
49 και εξαγων με εξ εχθρων μου και εκ των επεγειρομενων μοι υψωσεις με εξ ανδρος αδικηματων ρυση με | 49 Tu me libères de tous mes ennemis, tu me rends maître de l’agresseur, tu me délivres des violents. |
50 δια τουτο εξομολογησομαι σοι κυριε εν τοις εθνεσιν και εν τω ονοματι σου ψαλω | 50 C’est pourquoi je loue Yahvé au milieu des nations. Je chante un psaume en l’honneur de son Nom: |
51 μεγαλυνων σωτηριας βασιλεως αυτου και ποιων ελεος τω χριστω αυτου τω δαυιδ και τω σπερματι αυτου εως αιωνος | 51 Il donne à son roi victoire sur victoire, et garde sa grâce à celui qu’il a consacré, à David et sa descendance pour toujours.” |