Psalms 44

DOUAI-RHEIMS	GREEK BIBLE
1 Unto the end, for the sons of Core, to give understanding.	1 Εις τον πρωτον μουσικον, δια τους υιους Κορε? Μασχιλ.>> Θεε, με τα ωτα ημων ηκουσαμεν, οι πατερες ημων διηγηθησαν προς ημας το εργον, το οποιον επραξας εν ταις ημεραις αυτων, εν ημεραις αρχαιαις.
2 We have heard, O God, with our ears : our fathers have declared to us, The work, thou hast wrought in their days, and in the days of old.	2 Συ δια της χειρος σου εξεδιωξας εθνη και εφυτευσας αυτους? κατεθλιψας λαους και απεδιωξας αυτους.
3 Thy hand destroyed the Gentiles, and thou plantedst them : thou didst afflict the people and cast them out.	3 Διοτι δεν εκληρονομησαν την γην δια της ρομφαιας αυτων, και ο βραχιων αυτων δεν εσωσεν αυτους? αλλ' η δεξια σου και ο βραχιων σου και το φως του προσωπου σου? διοτι ευηρεστηθης εις αυτους.
4 For they got not the possession of the land by their own sword : neither did their own arm save them. But thy right hand and thy arm, and the light of thy countenance : because thou wast pleased with them.	4 Συ εισαι ο βασιλευς μου, Θεε, ο διοριζων τας σωτηριας του Ιακωβ.
5 Thou art thyself my king and my God, who commandest the saving of Jacob.	5 Δια σου θελομεν καταβαλει τους εχθρους ημων? δια του ονοματος σου θελομεν καταπατησει τους επανισταμενους εφ' ημας?
6 Through thee we will push down our enemies with the horn : and through thy name we will despise them that rise up against us.	6 Διοτι δεν θελω ελπισει επι το τοξον ουδε η ρομφαια μου θελει με σωσει.
7 For I will not trust in my bow : neither shall my sword save me.	7 Διοτι συ εσωσας ημας εκ των εχθρων ημων και κατησχυνας τους μισουντας ημας?
8 But thou hast saved us from them that afflict us : and hast put them to shame that hate us.	8 εις τον Θεον θελομεν καυχασθαι ολην την ημεραν, και το ονομα σου εις τον αιωνα θελομεν υμνει. Διαψαλμα.
9 In God shall we glory all the day long : and in thy name we will give praise for ever.	9 Ομως απεβαλες και κατησχυνας ημας, και δεν εξερχεσαι πλεον μετα των στρατευματων ημων.
10 But now thou hast cast us off, and put us to shame : and thou, O God, wilt not go out with our armies.	10 Εκαμες ημας να στρεψωμεν εις τα οπισω εμπροσθεν του εχθρου? και οι μισουντες ημας διαρπαζουσι τα ημετερα εις εαυτους.
11 Thou hast made us turn our back to our enemies : and they that hated us plundered for themselves.	11 Παρεδωκας ημας ως προβατα εις βρωσιν και εις τα εθνη διεσκορπισας ημας.
12 Thou hast given us up like sheep to be eaten : thou hast scattered us among the nations.	12 Επωλησας τον λαον σου ανευ τιμης, και δεν ηυξησας τον πλουτον σου εκ της πωλησεως αυτων.
13 Thou hast sold thy people for no price : and there was no reckoning in the exchange of them.	13 Κατεστησας ημας ονειδος εις τους γειτονας ημων, καταγελων και χλευασμον εις τους περιξ ημων.
14 Thou hast made us a reproach to our neighbours, a scoff and derision to them that are round about us.	14 Κατεστησας ημας παροιμιαν μεταξυ των εθνων, κινησιν κεφαλης μεταξυ των λαων.
15 Thou hast made us a byword among the Gentiles : a shaking of the head among the people.	15 Ολην την ημεραν η εντροπη μου ειναι ενωπιον μου, και η αισχυνη του προσωπου μου με εκαλυψε?
16 All the day long my shame is before me : and the confusion of my face hath covered me,	16 δια την φωνην του ονειδιζοντος και υβριζοντος? δια τον εχθρον και εκδικητην.
17 At the voice of him that reproacheth and detracteth me : at the face of the enemy and persecutor.	17 Παντα ταυτα ηλθον εφ' ημας, ομως δεν σε ελησμονησαμεν και δεν ηθετησαμεν την διαθηκην σου?
18 All these things have come upon us, yet we have not forgotten thee : and we have not done wickedly in they covenant.	18 Ουδε εστραφη εις τα οπισω η καρδια ημων, ουδε εξεκλιναν τα βηματα ημων απο της οδου σου.
19 And our heart hath not turned back : neither hast thou turned aside our steps from thy way.	19 Αν και συνετριψας ημας εν τω τοπω των δρακοντων και περιεκαλυψας ημας δια της σκιας του θανατου.
20 For thou hast humbled us in the place of affliction : and the shadow of death hath covered us.	20 Εαν ελησμονουμεν το ονομα του Θεου ημων και εξετεινομεν τας χειρας ημων εις Θεον αλλοτριον,
21 If we have forgotten the name of our God, and if we have spread forth our hands to a strange god :	21 ο Θεος δεν ηθελεν εξετασει τουτο; διοτι αυτος εξευρει τα κρυφια της καρδιας.
22 Shall not God search out these things : for he knoweth the secrets of the heart. Because for thy sake we are killed all the day long : we are counted as sheep for the slaughter.	22 Οτι ενεκα σου θανατουμεθα ολην την ημεραν? ελογισθημεν ως προβατα σφαγης.
23 Arise, why sleepest thou, O Lord? arise, and cast us not off to the end.	23 Εξεγερθητι, δια τι καθευδεις, Κυριε; εξεγερθητι, μη αποβαλης ημας διαπαντος.
24 Why turnest thou face away? and forgettest our want and our trouble?	24 Δια τι κρυπτεις το προσωπον σου; λησμονεις την ταλαιπωριαν ημων και την καταδυναστευσιν ημων;
25 For our soul is humbled down to the dust : our belly cleaveth to the earth.	25 Διοτι εταπεινωθη εως χωματος η ψυχη ημων? εκολληθη εις την γην η κοιλια ημων.
26 Arise, O Lord, help us and redeem us for thy name's sake.	26 Αναστηθι εις βοηθειαν ημων και λυτρωσον ημας ενεκεν του ελεους σου.