Livre des Psaumes 65

BIBLES DES PEUPLES	GREEK BIBLE
1 Au maître de chant. Psaume de David. Cantique.	1 Εις τον πρωτον μουσικον. Ψαλμος ωδης του Δαβιδ.>> Σε προσμενει υμνος, Θεε, εν Σιων? και εις σε θελει αποδοθη η ευχη.
2 Il est bon de te louer, ô Dieu, en Sion, et d’acquitter à Jérusalem nos promesses,	2 Ω ακουων προσευχην, εις σε θελει ερχεσθαι πασα σαρξ.
3 car toi, tu as entendu la prière. Tout mortel traîne jusqu’à toi	3 Λογοι ανομιας υπερισχυσαν κατ' εμου? συ θελεις καθαρισει τας παραβασεις ημων.
4 ses actions coupables, le mal est plus fort que nous, mais toi tu pardonnes.	4 Μακαριος εκεινος, τον οποιον εξελεξας και προσελαβες, δια να κατοικη εν ταις αυλαις σου? θελομεν χορτασθη απο των αγαθων του οικου σου, του αγιου ναου σου.
5 Heureux celui que tu choisis pour qu’il t’approche et qu’il demeure en tes parvis! Donne-nous tout notre saoul des biens de ta maison, des choses saintes de ton Temple.	5 Δια τρομερων πραγματων μετα δικαιοσυνης θελεις αποκρινεσθαι προς ημας, Θεε της σωτηριας ημων, η ελπις παντων των περατων της γης, και των μακραν εν θαλασση?
6 Réponds-nous comme il convient, fais des prodiges, ô Dieu, notre salut, espoir des terres les plus lointaines et des îles du grand large.	6 ο στερεονων δια της δυναμεως σου τα ορη, ο περιεζωσμενος ισχυν?
7 Dieu fort, tu as planté les montagnes; Dieu vêtu de puissance,	7 ο κατασιγαζων τον ηχον της θαλασσης, τον ηχον των κυματων αυτης και τον θορυβον των λαων.
8 tu domptes le tumulte des mers, le tumulte de leurs flots. Tu domptes le grondement des peuples,	8 και αυτοι οι κατοικουντες τα περατα φοβουνται τα σημεια σου? χαροποιεις τας αρχας της αυγης και της εσπερας.
9 et tes signes glacent d’effroi les peuples lointains. Mais quelle joie aux portes du soleil levant, et sur les lieux là-bas où il se couche!	9 Επισκεπτεσαι την γην και ποτιζεις αυτην? υπερπλουτιζεις αυτην? ο ποταμος του Θεου ειναι πληρης υδατων? ετοιμαζεις τον σιτον αυτων, επειδη ουτω διεταξας.
10 Tu visites la terre pour lui donner son eau, tu lui fais donner ses richesses. Le ruisseau céleste regorge d’eau pour préparer la terre et le blé des hommes.	10 Τα αυλακια αυτης ποτιζεις? εξομαλιζεις τους βωλους αυτης? απαλυνεις αυτην δια σταλακτης βροχης? ευλογεις τα βλαστηματα αυτης.
11 Tu la prépares, arrosant les sillons, aplanissant les mottes. Les averses la détrempent et tu bénis ses germes.	11 Στεφανονεις το ετος με τα αγαθα σου? και τα ιχνη σου σταλαζουσι παχος.
12 Les biens que tu donnes sont à l’année sa couronne, sur tes sentiers la graisse ruisselle.	12 Σταλαζουσιν αι βοσκαι της ερημου και οι λοφοι περιζωνονται χαραν.
13 Les prairies du désert en deviennent moelleuses. les collines ont pris leur habit de fête,	13 Αι πεδιαδες ειναι ενδεδυμεναι ποιμνια και αι κοιλαδες εσκεπασμεναι υπο σιτου? αλαλαζουσι και ετι υμνολογουσι.
14 les prés se couvrent de bétail, les vallées revêtent leur manteau de blé. Enfin leurs cris de joie, écoutez leur chant!