ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 50

LXX	DOUAI-RHEIMS
1 εις το τελος ψαλμος τω δαυιδ	1 A psalm for Asaph. The God of gods, the Lord hath spoken: and he hath called the earth. From the rising of the sun, to the going down thereof:
2 εν τω ελθειν προς αυτον ναθαν τον προφητην ηνικα εισηλθεν προς βηρσαβεε	2 out of Sion the loveliness of his beauty.
3 ελεησον με ο θεος κατα το μεγα ελεος σου και κατα το πληθος των οικτιρμων σου εξαλειψον το ανομημα μου	3 God shall come manifestly: our God shall come, and shall not keep silence. A fire shall burn before him: and a mighty tempest shall be round about him.
4 επι πλειον πλυνον με απο της ανομιας μου και απο της αμαρτιας μου καθαρισον με	4 He shall call heaven from above, and the earth, to judge his people.
5 οτι την ανομιαν μου εγω γινωσκω και η αμαρτια μου ενωπιον μου εστιν δια παντος	5 Gather ye together his saints to him: who set his covenant before sacrifices.
6 σοι μονω ημαρτον και το πονηρον ενωπιον σου εποιησα οπως αν δικαιωθης εν τοις λογοις σου και νικησης εν τω κρινεσθαι σε	6 And the heavens shall declare his justice: for God is judge.
7 ιδου γαρ εν ανομιαις συνελημφθην και εν αμαρτιαις εκισσησεν με η μητηρ μου	7 Hear, O my people, and I will speak: O Israel, and I will testify to thee: I am God, thy God.
8 ιδου γαρ αληθειαν ηγαπησας τα αδηλα και τα κρυφια της σοφιας σου εδηλωσας μοι	8 I will not reprove thee for thy sacrifices: and thy burnt offerings are always in my sight.
9 ραντιεις με υσσωπω και καθαρισθησομαι πλυνεις με και υπερ χιονα λευκανθησομαι	9 I will not take calves out of thy house: nor he goats out of thy flocks.
10 ακουτιεις με αγαλλιασιν και ευφροσυνην αγαλλιασονται οστα τεταπεινωμενα	10 For all the beasts of the woods are mine: the cattle on the hills, and the oxen.
11 αποστρεψον το προσωπον σου απο των αμαρτιων μου και πασας τας ανομιας μου εξαλειψον	11 I know all the fowls of the air: and with me is the beauty of the field.
12 καρδιαν καθαραν κτισον εν εμοι ο θεος και πνευμα ευθες εγκαινισον εν τοις εγκατοις μου	12 If I should be hungry, I would not tell thee: for the world is mine, and the fulness thereof.
13 μη απορριψης με απο του προσωπου σου και το πνευμα το αγιον σου μη αντανελης απ' εμου	13 Shall I eat the flesh of bullocks? or shall I drink the blood of goats?
14 αποδος μοι την αγαλλιασιν του σωτηριου σου και πνευματι ηγεμονικω στηρισον με	14 Offer to God the sacrifice of praise: and pay thy vows to the most High.
15 διδαξω ανομους τας οδους σου και ασεβεις επι σε επιστρεψουσιν	15 And call upon me in the day of trouble: I will deliver thee, and thou shalt glorify me.
16 ρυσαι με εξ αιματων ο θεος ο θεος της σωτηριας μου αγαλλιασεται η γλωσσα μου την δικαιοσυνην σου	16 But to the sinner God hath said: Why dost thou declare my justices, and take my covenant in thy mouth ?
17 κυριε τα χειλη μου ανοιξεις και το στομα μου αναγγελει την αινεσιν σου	17 Seeing thou hast hated discipline: and hast cast my words behind thee.
18 οτι ει ηθελησας θυσιαν εδωκα αν ολοκαυτωματα ουκ ευδοκησεις	18 If thou didst see a thief thou didst run with him: and with adulterers thou hast been a partaker.
19 θυσια τω θεω πνευμα συντετριμμενον καρδιαν συντετριμμενην και τεταπεινωμενην ο θεος ουκ εξουθενωσει	19 Thy mouth hath abounded with evil, and thy tongue framed deceits.
20 αγαθυνον κυριε εν τη ευδοκια σου την σιων και οικοδομηθητω τα τειχη ιερουσαλημ	20 Sitting thou didst speak against thy brother, and didst lay a scandal against thy mother's son:
21 τοτε ευδοκησεις θυσιαν δικαιοσυνης αναφοραν και ολοκαυτωματα τοτε ανοισουσιν επι το θυσιαστηριον σου μοσχους	21 these things hast thou done, and I was silent. Thou thoughtest unjustly that I should be like to thee: but I will reprove thee, and set before thy face.
	22 Understand these things, you that forget God; lest he snatch you away, and there be none to deliver you.
	23 The sacrifice of praise shall glorify me: and there is the way by which I will shew him the salvation of God.