ΙΟΥΔΙΘ - Giuditta - Judith 14

LXX	BIBBIA TINTORI
1 και ειπεν προς αυτους ιουδιθ ακουσατε δη μου αδελφοι και λαβοντες την κεφαλην ταυτην κρεμασατε αυτην επι της επαλξεως του τειχους υμων	1 Allora Giuditta disse a tutto il popolo: « Ascoltatemi, o fratelli: prima sospendete questa testa sulle nostre mura, poi,
2 και εσται ηνικα εαν διαφαυση ο ορθρος και εξελθη ο ηλιος επι την γην αναλημψεσθε εκαστος τα σκευη τα πολεμικα υμων και εξελευσεσθε πας ανηρ ισχυων εξω της πολεως και δωσετε αρχηγον εις αυτους ως καταβαινοντες επι το πεδιον εις την προφυλακην υιων ασσουρ και ου καταβησεσθε	2 appena spuntato il sole, prese ciascuno le sue armi, uscite con impeto, non per discender nella valle, ma come per muover all'attacco.
3 και αναλαβοντες ουτοι τας πανοπλιας αυτων πορευσονται εις την παρεμβολην αυτων και εγερουσι τους στρατηγους της δυναμεως ασσουρ και συνδραμουνται επι την σκηνην ολοφερνου και ουχ ευρησουσιν αυτον και επιπεσειται επ' αυτους φοβος και φευξονται απο προσωπου υμων	3 Allora gli esploratori dovran correre a svegliare il loro comandante, per la battaglia.
4 και επακολουθησαντες υμεις και παντες οι κατοικουντες παν οριον ισραηλ καταστρωσατε αυτους εν ταις οδοις αυτων	4 Quando i loro capi saranno accorsi alla tenda di Oloferne e lo avranno trovato decapitato e ravvolto nel suo sangue, saran presi dallo spavento:
5 προ δε του ποιησαι ταυτα καλεσατε μοι αχιωρ τον αμμανιτην ινα ιδων επιγνοι τον εκφαυλισαντα τον οικον του ισραηλ και αυτον ως εις θανατον αποστειλαντα εις ημας	5 quando li vedrete darsi alla fuga, inseguiteli senza timore, perchè il Signore li schiaccerà sotto i vostri piedi ».
6 και εκαλεσαν τον αχιωρ εκ του οικου οζια ως δε ηλθεν και ειδεν την κεφαλην ολοφερνου εν χειρι ανδρος ενος εν τη εκκλησια του λαου επεσεν επι προσωπον και εξελυθη το πνευμα αυτου	6 Allora Achior, vedendo il prodigio operato da Dio, abbandonati i riti dei Gentili, credette in Dio, si circoncise e fu incorporato al popolo d'Israele, egli e tutta la sua discendenza fino ad oggi.
7 ως δε ανελαβον αυτον προσεπεσεν τοις ποσιν ιουδιθ και προσεκυνησεν τω προσωπω αυτης και ειπεν ευλογημενη συ εν παντι σκηνωματι ιουδα και εν παντι εθνει οιτινες ακουσαντες το ονομα σου ταραχθησονται	7 Appena fatto giorno, sospesero sulle mura la testa d'Oloferne, e, prese ciascuno le sue armi, uscirono fuori con gran fracasso ed alte grida.
8 και νυν αναγγειλον μοι οσα εποιησας εν ταις ημεραις ταυταις και απηγγειλεν αυτω ιουδιθ εν μεσω του λαου παντα οσα ην πεποιηκυια αφ' ης ημερας εξηλθεν εως ου ελαλει αυτοις	8 Veduto ciò, gli esploratori corsero alla tenda di Oloferne.
9 ως δε επαυσατο λαλουσα ηλαλαξεν ο λαος φωνη μεγαλη και εδωκεν φωνην ευφροσυνον εν τη πολει αυτων	9 Quelli che erano nella tenda, accostatisi, facevan rumore all'ingresso della camera per destarlo e facevano ad arte il rumore, perchè Oloferne si destasse, senza bisogno d'essere scosso, per il frastuono.
10 ιδων δε αχιωρ παντα οσα εποιησεν ο θεος του ισραηλ επιστευσεν τω θεω σφοδρα και περιετεμετο την σαρκα της ακροβυστιας αυτου και προσετεθη εις τον οικον ισραηλ εως της ημερας ταυτης	10 Nessuno poi osava aprire e nemmeno battere alla porta del comandante degli Assiri.
11 ηνικα δε ο ορθρος ανεβη και εκρεμασαν την κεφαλην ολοφερνου εκ του τειχους και ανελαβεν πας ανηρ τα οπλα αυτου και εξηλθοσαν κατα σπειρας επι τας αναβασεις του ορους	11 Finalmente i capi, i tribuni e tutti i grandi dell'esercito del re d'Assiria, là radunati, dissero ai servi:
12 οι δε υιοι ασσουρ ως ειδον αυτους διεπεμψαν επι τους ηγουμενους αυτων οι δε ηλθον επι τους στρατηγους και χιλιαρχους και επι παντα αρχοντα αυτων	12 « Entrate e svegliatelo, perchè quei topi usciti dai loro buchi hanno osato provocarci a battaglia ».
13 και παρεγενοντο επι την σκηνην ολοφερνου και ειπαν τω οντι επι παντων των αυτου εγειρον δη τον κυριον ημων οτι ετολμησαν οι δουλοι καταβαινειν εφ' ημας εις πολεμον ινα εξολεθρευθωσιν εις τελος	13 Allora Vagao entrò nella camera, e, fermatosi dinanzi alla cortina, battè insieme le mani, supponendo che dormisse con Giuditta.
14 και εισηλθεν βαγωας και εκρουσε την αυλαιαν της σκηνης υπενοει γαρ καθευδειν αυτον μετα ιουδιθ	14 Ma siccome, anche tendendo l'orecchio, non sentiva alcun movimento d'uno che dormisse, si accostò alla cortina, e, alzatala, vide il cadavere d'Oloferne, senza testa, steso per terra, immerso nel proprio sangue. Allora pianse ad alte grida e stracciò le sue vesti.
15 ως δ' ουθεις επηκουσεν διαστειλας εισηλθεν εις τον κοιτωνα και ευρεν αυτον επι της χελωνιδος ερριμμενον νεκρον και η κεφαλη αυτου αφηρητο απ' αυτου	15 Poi entrò nella tenda di Giuditta, e non avendocela trovata, corse fuori verso il popolo,
16 και εβοησεν φωνη μεγαλη μετα κλαυθμου και στεναγμου και βοης ισχυρας και διερρηξεν τα ιματια αυτου	16 a dire: « Una sola donna ebrea ha messa la confusione nella casa del re Nabucodonosor; ecco, Oloferne è là steso per terra, e la sua testa non è più col suo corpo! » Sentito questo,
17 και εισηλθεν εις την σκηνην ου ην ιουδιθ καταλυουσα και ουχ ευρεν αυτην και εξεπηδησεν εις τον λαον και εβοησεν	17 i principi dell'armata degli Assiri stracciarono le loro vesti; un timore intollerabile e lo spavento l'invasero e i loro animi furono oltremodo turbati:
18 ηθετησαν οι δουλοι εποιησεν αισχυνην μια γυνη των εβραιων εις τον οικον του βασιλεως ναβουχοδονοσορ οτι ιδου ολοφερνης χαμαι και η κεφαλη ουκ εστιν επ' αυτω	18 indicibile grido si alzò in mezzo ai loro accampamenti.
19 ως δε ηκουσαν ταυτα τα ρηματα οι αρχοντες της δυναμεως ασσουρ τους χιτωνας αυτων διερρηξαν και εταραχθη αυτων η ψυχη σφοδρα και εγενετο αυτων κραυγη και βοη μεγαλη σφοδρα εν μεσω της παρεμβολης