ΙΟΥΔΙΘ - Giuditta - Judith 14

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 και ειπεν προς αυτους ιουδιθ ακουσατε δη μου αδελφοι και λαβοντες την κεφαλην ταυτην κρεμασατε αυτην επι της επαλξεως του τειχους υμων	1 Judith leur dit: “Écoutez-moi, frères, prenez cette tête et suspendez-la au créneau du rempart.
2 και εσται ηνικα εαν διαφαυση ο ορθρος και εξελθη ο ηλιος επι την γην αναλημψεσθε εκαστος τα σκευη τα πολεμικα υμων και εξελευσεσθε πας ανηρ ισχυων εξω της πολεως και δωσετε αρχηγον εις αυτους ως καταβαινοντες επι το πεδιον εις την προφυλακην υιων ασσουρ και ου καταβησεσθε	2 Et lorsque le jour se lèvera, lorsque le soleil paraîtra sur la terre, que chacun prenne ses armes. Tous les hommes valides sortiront de la ville avec un chef à leur tête, comme si vous alliez descendre dans la plaine vers les avant-postes des Assyriens. Mais vous ne descendrez pas.
3 και αναλαβοντες ουτοι τας πανοπλιας αυτων πορευσονται εις την παρεμβολην αυτων και εγερουσι τους στρατηγους της δυναμεως ασσουρ και συνδραμουνται επι την σκηνην ολοφερνου και ουχ ευρησουσιν αυτον και επιπεσειται επ' αυτους φοβος και φευξονται απο προσωπου υμων	3 Alors ils prendront leurs armes, ils iront au camp pour réveiller les généraux de l’armée d’Assyrie, et ceux-ci à leur tour courront vers la tente d’Holoferne. En ne le voyant pas, ils seront pris de panique et prendront la fuite devant vous.
4 και επακολουθησαντες υμεις και παντες οι κατοικουντες παν οριον ισραηλ καταστρωσατε αυτους εν ταις οδοις αυτων	4 Alors vous les poursuivrez, vous et tous ceux qui habitent sur le territoire d’Israël et vous les abattrez sur les chemins.
5 προ δε του ποιησαι ταυτα καλεσατε μοι αχιωρ τον αμμανιτην ινα ιδων επιγνοι τον εκφαυλισαντα τον οικον του ισραηλ και αυτον ως εις θανατον αποστειλαντα εις ημας	5 “Mais pour commencer, appelez-moi Akior l’Ammonite, pour qu’il voie et reconnaisse celui qui a méprisé la maison d’Israël, celui qui l’avait envoyé au milieu de nous comme on envoie un homme à la mort.”
6 και εκαλεσαν τον αχιωρ εκ του οικου οζια ως δε ηλθεν και ειδεν την κεφαλην ολοφερνου εν χειρι ανδρος ενος εν τη εκκλησια του λαου επεσεν επι προσωπον και εξελυθη το πνευμα αυτου	6 On partit donc chercher Akior chez Osias. Lorsqu’il fut là et qu’il vit la tête d’Holoferne que l’un des hommes de l’assemblée tenait à la main, il tomba la face contre terre, évanoui.
7 ως δε ανελαβον αυτον προσεπεσεν τοις ποσιν ιουδιθ και προσεκυνησεν τω προσωπω αυτης και ειπεν ευλογημενη συ εν παντι σκηνωματι ιουδα και εν παντι εθνει οιτινες ακουσαντες το ονομα σου ταραχθησονται	7 On le releva; alors il se jeta aux pieds de Judith et se prosterna devant elle en disant: “Bénie sois-tu dans tous les foyers de Juda et parmi tous les peuples! Tous ceux qui entendront prononcer ton nom, seront frappés d’étonnement.
8 και νυν αναγγειλον μοι οσα εποιησας εν ταις ημεραις ταυταις και απηγγειλεν αυτω ιουδιθ εν μεσω του λαου παντα οσα ην πεποιηκυια αφ' ης ημερας εξηλθεν εως ου ελαλει αυτοις	8 Maintenant, dis-moi ce que tu as fait durant ces jours.” Et Judith lui raconta devant tout le peuple ce qu’elle avait fait, depuis le jour où elle était sortie jusqu’à ce moment où elle leur parlait.
9 ως δε επαυσατο λαλουσα ηλαλαξεν ο λαος φωνη μεγαλη και εδωκεν φωνην ευφροσυνον εν τη πολει αυτων	9 Quand elle eut cessé de parler, le peuple acclama à grands cris et fit entendre dans toute la ville des cris de joie.
10 ιδων δε αχιωρ παντα οσα εποιησεν ο θεος του ισραηλ επιστευσεν τω θεω σφοδρα και περιετεμετο την σαρκα της ακροβυστιας αυτου και προσετεθη εις τον οικον ισραηλ εως της ημερας ταυτης	10 En voyant ce que le Dieu d’Israël avait fait, Akior crut fermement en Dieu et se fit circoncire; c’est ainsi qu’il est entré dans le peuple d’Israël.
11 ηνικα δε ο ορθρος ανεβη και εκρεμασαν την κεφαλην ολοφερνου εκ του τειχους και ανελαβεν πας ανηρ τα οπλα αυτου και εξηλθοσαν κατα σπειρας επι τας αναβασεις του ορους	11 Au lever du jour, on accrocha la tête d’Holoferne au rempart; tous les hommes prirent leurs armes et sortirent par groupes vers les pentes de la montagne.
12 οι δε υιοι ασσουρ ως ειδον αυτους διεπεμψαν επι τους ηγουμενους αυτων οι δε ηλθον επι τους στρατηγους και χιλιαρχους και επι παντα αρχοντα αυτων	12 Lorsque les Assyriens les aperçurent, ils partirent prévenir leurs chefs. Ceux-ci allèrent trouver les généraux et tous les officiers supérieurs.
13 και παρεγενοντο επι την σκηνην ολοφερνου και ειπαν τω οντι επι παντων των αυτου εγειρον δη τον κυριον ημων οτι ετολμησαν οι δουλοι καταβαινειν εφ' ημας εις πολεμον ινα εξολεθρευθωσιν εις τελος	13 Eux se présentèrent à la tente d’Holoferne et dirent à celui qui était chargé de toutes ses affaires: “Réveille notre seigneur! Ce peuple d’esclaves est maintenant assez téméraire pour descendre et nous attaquer! Ils veulent vraiment se faire massacrer jusqu’au dernier.”
14 και εισηλθεν βαγωας και εκρουσε την αυλαιαν της σκηνης υπενοει γαρ καθευδειν αυτον μετα ιουδιθ	14 Bagoas entra et frappa des mains à la porte de la tente, car il pensait qu’Holoferne dormait avec Judith.
15 ως δ' ουθεις επηκουσεν διαστειλας εισηλθεν εις τον κοιτωνα και ευρεν αυτον επι της χελωνιδος ερριμμενον νεκρον και η κεφαλη αυτου αφηρητο απ' αυτου	15 Mais comme personne ne semblait répondre, il écarta la tenture, entra dans la chambre à coucher et le trouva par terre, mort et décapité.
16 και εβοησεν φωνη μεγαλη μετα κλαυθμου και στεναγμου και βοης ισχυρας και διερρηξεν τα ιματια αυτου	16 Il poussa un cri déchirant, il pleurait, gémissait, hurlait, déchirait ses vêtements.
17 και εισηλθεν εις την σκηνην ου ην ιουδιθ καταλυουσα και ουχ ευρεν αυτην και εξεπηδησεν εις τον λαον και εβοησεν	17 Puis il entra dans la tente où logeait Judith: elle n’était plus là. Alors il sortit comme un fou vers l’armée en criant:
18 ηθετησαν οι δουλοι εποιησεν αισχυνην μια γυνη των εβραιων εις τον οικον του βασιλεως ναβουχοδονοσορ οτι ιδου ολοφερνης χαμαι και η κεφαλη ουκ εστιν επ' αυτω	18 “Ces esclaves nous ont eus! Une seule femme de chez les Hébreux a couvert de honte la maison du roi Nabukodonozor! Holoferne est sur le sol, sans tête!”
19 ως δε ηκουσαν ταυτα τα ρηματα οι αρχοντες της δυναμεως ασσουρ τους χιτωνας αυτων διερρηξαν και εταραχθη αυτων η ψυχη σφοδρα και εγενετο αυτων κραυγη και βοη μεγαλη σφοδρα εν μεσω της παρεμβολης	19 En entendant cela, les chefs de l’armée d’Assyrie déchirèrent leurs vêtements; ils en étaient si bouleversés qu’ils se lamentaient et poussaient de grands cris au milieu du camp!