ΙΟΥΔΙΘ - Giuditta - Judith 14

LXX	BIBBIA RICCIOTTI
1 και ειπεν προς αυτους ιουδιθ ακουσατε δη μου αδελφοι και λαβοντες την κεφαλην ταυτην κρεμασατε αυτην επι της επαλξεως του τειχους υμων	1 - Allora Giuditta disse a tutto il popolo: «Fratelli, ascoltatemi; sospendete sulle nostre mura questa testa.
2 και εσται ηνικα εαν διαφαυση ο ορθρος και εξελθη ο ηλιος επι την γην αναλημψεσθε εκαστος τα σκευη τα πολεμικα υμων και εξελευσεσθε πας ανηρ ισχυων εξω της πολεως και δωσετε αρχηγον εις αυτους ως καταβαινοντες επι το πεδιον εις την προφυλακην υιων ασσουρ και ου καταβησεσθε	2 Poi, quando il sole si sarà levato, prenda ognuno le sue armi, ed uscite impetuosamente come per venire all'assalto, senza però scendere al piano.
3 και αναλαβοντες ουτοι τας πανοπλιας αυτων πορευσονται εις την παρεμβολην αυτων και εγερουσι τους στρατηγους της δυναμεως ασσουρ και συνδραμουνται επι την σκηνην ολοφερνου και ουχ ευρησουσιν αυτον και επιπεσειται επ' αυτους φοβος και φευξονται απο προσωπου υμων	3 Allora per necessità le guardie avanzate correranno a svegliare il generale per la battaglia.
4 και επακολουθησαντες υμεις και παντες οι κατοικουντες παν οριον ισραηλ καταστρωσατε αυτους εν ταις οδοις αυτων	4 Or quando i loro capi accorsi alla tenda d'Oloferne troveranno il suo tronco immerso nel sangue, li prenderà lo spavento.
5 προ δε του ποιησαι ταυτα καλεσατε μοι αχιωρ τον αμμανιτην ινα ιδων επιγνοι τον εκφαυλισαντα τον οικον του ισραηλ και αυτον ως εις θανατον αποστειλαντα εις ημας	5 E voi, quando li vedrete darsi alla fuga, inseguiteli sicuramente, perchè il Signore li darà a calpestare a' vostri piedi ».
6 και εκαλεσαν τον αχιωρ εκ του οικου οζια ως δε ηλθεν και ειδεν την κεφαλην ολοφερνου εν χειρι ανδρος ενος εν τη εκκλησια του λαου επεσεν επι προσωπον και εξελυθη το πνευμα αυτου	6 Allora Achior, vedendo le cose grandi operate dal Dio d'Israele, abbandonò i riti del gentilesimo, credè a Dio, si fece circoncidere, e fu annumerato tra il popolo di Israele, egli e tutta la discendenza della sua stirpe, sino ad oggi.
7 ως δε ανελαβον αυτον προσεπεσεν τοις ποσιν ιουδιθ και προσεκυνησεν τω προσωπω αυτης και ειπεν ευλογημενη συ εν παντι σκηνωματι ιουδα και εν παντι εθνει οιτινες ακουσαντες το ονομα σου ταραχθησονται	7 Appena dunque si fece giorno, gli ebrei sospesero sulle mura il capo d'Oloferne; tutti gli uomini presero le loro armi, ed uscirono fuori con grandi grida e clamori.
8 και νυν αναγγειλον μοι οσα εποιησας εν ταις ημεραις ταυταις και απηγγειλεν αυτω ιουδιθ εν μεσω του λαου παντα οσα ην πεποιηκυια αφ' ης ημερας εξηλθεν εως ου ελαλει αυτοις	8 Il che vedendo, gli esploratori corsero al padiglione d'Oloferne.
9 ως δε επαυσατο λαλουσα ηλαλαξεν ο λαος φωνη μεγαλη και εδωκεν φωνην ευφροσυνον εν τη πολει αυτων	9 Allora, quelli che erano nel padiglione medesimo si misero davanti all'ingresso della sua camera facendo ad arte molto rumore per svegliarlo, acciò Oloferne si svegliasse non per la loro chiamata ma per il fracasso.
10 ιδων δε αχιωρ παντα οσα εποιησεν ο θεος του ισραηλ επιστευσεν τω θεω σφοδρα και περιετεμετο την σαρκα της ακροβυστιας αυτου και προσετεθη εις τον οικον ισραηλ εως της ημερας ταυτης	10 Nessuno infatti osava battere alla porta del duce degli Assiri, nè aprire ed entrare.
11 ηνικα δε ο ορθρος ανεβη και εκρεμασαν την κεφαλην ολοφερνου εκ του τειχους και ανελαβεν πας ανηρ τα οπλα αυτου και εξηλθοσαν κατα σπειρας επι τας αναβασεις του ορους	11 Ma sopraggiunti i suoi capitani e tribuni e maggiorenti dell'esercito del re assiro, dissero a' servi:
12 οι δε υιοι ασσουρ ως ειδον αυτους διεπεμψαν επι τους ηγουμενους αυτων οι δε ηλθον επι τους στρατηγους και χιλιαρχους και επι παντα αρχοντα αυτων	12 « Entrate e svegliatelo, chè questi topi usciti dalle loro caverne osano provocarci a battaglia ».
13 και παρεγενοντο επι την σκηνην ολοφερνου και ειπαν τω οντι επι παντων των αυτου εγειρον δη τον κυριον ημων οτι ετολμησαν οι δουλοι καταβαινειν εφ' ημας εις πολεμον ινα εξολεθρευθωσιν εις τελος	13 Allora Vagao entrò nella sua camera, si fermò davanti alla cortina, e battè le mani, pensando che egli dormisse insieme a Giuditta;
14 και εισηλθεν βαγωας και εκρουσε την αυλαιαν της σκηνης υπενοει γαρ καθευδειν αυτον μετα ιουδιθ	14 ma non venendo all'orecchio segno alcuno d'un che dormisse, si avvicinò alla cortina, l'alzò, e vide il cadavere d'Oloferne giacere per terra, senza testa, in un lago di sangue. Allora dette piangendo un gran grido, e si strappò le vesti;
15 ως δ' ουθεις επηκουσεν διαστειλας εισηλθεν εις τον κοιτωνα και ευρεν αυτον επι της χελωνιδος ερριμμενον νεκρον και η κεφαλη αυτου αφηρητο απ' αυτου	15 poi entrato nel padiglione di Giuditta, e non avendola trovata, corse fuori verso il popolo,
16 και εβοησεν φωνη μεγαλη μετα κλαυθμου και στεναγμου και βοης ισχυρας και διερρηξεν τα ιματια αυτου	16 e disse: « Una sola donna ebrea ha messo sottosopra la casa del re Nabucodonosor; ecco che Oloferne è steso per terra col capo tagliato ».
17 και εισηλθεν εις την σκηνην ου ην ιουδιθ καταλυουσα και ουχ ευρεν αυτην και εξεπηδησεν εις τον λαον και εβοησεν	17 Il che udito, i capitani delle forze assire si strapparono tutti le vesti; un estremo sbigottimento e spavento li prese, gli animi loro si turbarono oltremisura,
18 ηθετησαν οι δουλοι εποιησεν αισχυνην μια γυνη των εβραιων εις τον οικον του βασιλεως ναβουχοδονοσορ οτι ιδου ολοφερνης χαμαι και η κεφαλη ουκ εστιν επ' αυτω	18 e nei loro accampamenti si levarono strida incredibili.
19 ως δε ηκουσαν ταυτα τα ρηματα οι αρχοντες της δυναμεως ασσουρ τους χιτωνας αυτων διερρηξαν και εταραχθη αυτων η ψυχη σφοδρα και εγενετο αυτων κραυγη και βοη μεγαλη σφοδρα εν μεσω της παρεμβολης