ΙΩΒ - Giobbe - Job 36

GREEK BIBLE	VULGATA
1 Και ο Ελιου εξηκολουθησε και ειπεν?	1 Addens quoque Eliu, hæc locutus est :
2 Υπομεινον με ολιγον, και θελω σε διδαξει? διοτι εχω ετι λογους υπερ του Θεου.	2 Sustine me paululum, et indicabo tibi : adhuc enim habeo quod pro Deo loquar.
3 Θελω λαβει τα επιχειρηματα μου μακροθεν, και θελω αποδωσει δικαιοσυνην εις τον Ποιητην μου?	3 Repetam scientiam meam a principio, et operatorem meum probabo justum.
4 διοτι οι λογοι μου επ' αληθειας δεν θελουσιν εισθαι ψευδεις? πλησιον σου ειναι ο τελειος κατα την γνωσιν.	4 Vere enim absque mendacio sermones mei, et perfecta scientia probabitur tibi.
5 Ιδου, ο Θεος ειναι ισχυρος, ομως δεν καταφρονει ουδενα? ισχυρος εις δυναμιν σοφιας.	5 Deus potentes non abjicit, cum et ipse sit potens :
6 Δεν θελει ζωοποιησει τον ασεβη? εις δε τους πτωχους διδει το δικαιον.	6 sed non salvat impios, et judicium pauperibus tribuit.
7 Δεν αποσυρει τους οφθαλμους αυτου απο των δικαιων, αλλα και μετα βασιλεων βαλλει αυτους επι θρονου? μαλιστα καθιζει αυτους διαπαντος, και ειναι υψωμενοι.	7 Non auferet a justo oculos suos : et reges in solio collocat in perpetuum, et illi eriguntur.
8 Και εαν ηθελον εισθαι δεδεμενοι με δεσμα και πιασθη με σχοινια θλιψεως,	8 Et si fuerint in catenis, et vinciantur funibus paupertatis,
9 τοτε φανερονει εις αυτους τα εργα αυτων και τας παραβασεις αυτων, οτι υπερηυξησαν,	9 indicabit eis opera eorum, et scelera eorum, quia violenti fuerunt.
10 και ανοιγει το ωτιον αυτων εις διδασκαλιαν, και απο της ανομιας προσταζει να επιστρεψωσιν.	10 Revelabit quoque aurem eorum, ut corripiat : et loquetur, ut revertantur ab iniquitate.
11 Εαν υπακουσωσι και δουλευσωσι, θελουσι τελειωσει τας ημερας αυτων εν αγαθοις και τα ετη αυτων εν ευφροσυναις.	11 Si audierint et observaverint, complebunt dies suos in bono, et annos suos in gloria :
12 Αλλ' εαν δεν υπακουσωσι, θελουσι διαπερασθη υπο ρομφαιας και θελουσι τελευτησει εν αγνωσια.	12 si autem non audierint, transibunt per gladium, et consumentur in stultitia.
13 Οι δε υποκριται την καρδιαν επισωρευουσιν οργην? δεν θελουσι βοησει οταν δεση αυτους?	13 Simulatores et callidi provocant iram Dei, neque clamabunt cum vincti fuerint.
14 αυτοι αποθνησκουσιν εν τη νεοτητι, και η ζωη αυτων τελειονει μεταξυ των ασελγων.	14 Morietur in tempestate anima eorum, et vita eorum inter effeminatos.
15 Λυτρονει τον τεθλιμμενον εν τη θλιψει αυτου και ανοιγει τα ωτα αυτων εν συμφορα?	15 Eripiet de angustia sua pauperem, et revelabit in tribulatione aurem ejus.
16 και ουτως ηθελε σε εκβαλει απο της στενοχωριας εις ευρυχωριαν, οπου δεν υπαρχει στενοχωρια? και το παρατιθεμενον επι της τραπεζης σου θελει εισθαι πληρες παχους.	16 Igitur salvabit te de ore angusto latissime, et non habente fundamentum subter se : requies autem mensæ tuæ erit plena pinguedine.
17 Αλλα συ εξεπληρωσας δικην ασεβους? δικη και κρισις θελουσι σε καταλαβει.	17 Causa tua quasi impii judicata est : causam judiciumque recipies.
18 Επειδη υπαρχει θυμος, προσεχε μη σε εξαφανιση δια της προσβολης αυτου? τοτε ουδε μεγα λυτρον ηθελε σε λυτρωσει.	18 Non te ergo superet ira ut aliquem opprimas : nec multitudo donorum inclinet te.
19 Θελει αποβλεψει εις τα πλουτη σου, ουτε εις χρυσιον ουτε εις πασαν την ισχυν της δυναμεως;	19 Depone magnitudinem tuam absque tribulatione, et omnes robustos fortitudine.
20 Μη επιποθει την νυκτα, καθ' ην οι λαοι εκκοπτονται εν τω τοπω αυτων.	20 Ne protrahas noctem, ut ascendant populi pro eis.
21 Προσεχε, μη στραφης προς την ανομιαν? διοτι συ προεκρινας τουτο μαλλον παρα την θλιψιν.	21 Cave ne declines ad iniquitatem : hanc enim cœpisti sequi post miseriam.
22 Ιδου, ο Θεος ειναι υψωμενος δια της δυναμεως αυτου? τις διδασκει ως αυτος;	22 Ecce Deus excelsus in fortitudine sua, et nullus ei similis in legislatoribus.
23 Τις διωρισεν εις αυτον την οδον αυτου; η τις δυναται να ειπη, Επραξας ανομιαν;	23 Quis poterit scrutari vias ejus ? aut quis potest ei dicere : Operatus es iniquitatem ?
24 Ενθυμου να μεγαλυνης το εργον αυτου, το οποιον θεωρουσιν οι ανθρωποι.	24 Memento quod ignores opus ejus, de quo cecinerunt viri.
25 Πας ανθρωπος βλεπει αυτο? ο ανθρωπος θεωρει αυτο μακροθεν.	25 Omnes homines vident eum : unusquisque intuetur procul.
26 Ιδου, ο Θεος ειναι μεγας και ακατανοητος εις ημας, και ο αριθμος των ετων αυτου ανεξερευνητος.	26 Ecce Deus magnus vincens scientiam nostram : numerus annorum ejus inæstimabilis.
27 Οταν ανασυρη τας ρανιδας του υδατος, αυται καταχεουσιν εκ των ατμων αυτου βροχην,	27 Qui aufert stillas pluviæ, et effundit imbres ad instar gurgitum,
28 την οποιαν τα νεφη ραινουσιν? αφθονως σταλαζουσιν επι τον ανθρωπον.	28 qui de nubibus fluunt quæ prætexunt cuncta desuper.
29 Δυναται τις ετι να εννοηση τας εφαπλωσεις των νεφελων, τον κροτον της σκηνης αυτου;	29 Si voluerit extendere nubes quasi tentorium suum,
30 Ιδου, εφαπλονει το φως αυτου επ' αυτην και σκεπαζει τους πυθμενας της θαλασσης?	30 et fulgurare lumine suo desuper, cardines quoque maris operiet.
31 επειδη δι' αυτων δικαζει τους λαους και διδει τροφην αφθονως.	31 Per hæc enim judicat populos, et dat escas multis mortalibus.
32 Εν ταις παλαμαις αυτου κρυπτει την αστραπην? και προσταζει αυτην εις ο, τι εχει να απαντηση.	32 In manibus abscondit lucem, et præcepit ei ut rursus adveniat.
33 Παραγγελλει εις αυτην υπερ του φιλου αυτου, κατα δε του ασεβους ετοιμαζει οργην.	33 Annuntiat de ea amico suo, quod possessio ejus sit, et ad eam possit ascendere.