ΙΩΒ - Giobbe - Job 15

GREEK BIBLE	BIBLES DES PEUPLES
1 Τοτε απεκριθη Ελιφας ο Θαιμανιτης και ειπεν?	1 Élifaz de Téman prit alors la parole:
2 Επρεπε σοφος να προφερη στοχασμους ματαιους και να γεμιζη την κοιλιαν αυτου απο ανατολικου ανεμου;	2 Un savoir aussi creux, est-ce la réponse d’un sage: rien qu’un vent d’est, et le voilà rempli!
3 Επρεπε να φιλονεικη δια λογων ματαιων και ομιλιων ανωφελων;	3 Il parle, et ce sont des critiques négatives, des mots qui n’apportent rien.
4 Βεβαιως συ απορριπτεις τον φοβον και αποκλειεις την δεησιν ενωπιον του Θεου.	4 Voilà que tu renverses la sainte crainte, tu ne veux plus penser à la manière de Dieu.
5 Διοτι το στομα σου αποδεικνυει την ανομιαν σου, και εξελεξας την γλωσσαν των πανουργων.	5 Ton fond mauvais te fait parler, et te fournit des raisons paradoxales.
6 Το στομα σου σε καταδικαζει, και ουχι εγω? και τα χειλη σου καταμαρτυρουσιν εναντιον σου.	6 Ce sont tes mots qui te condamnent, pas moi, ta propre bouche témoigne contre toi!
7 Μη πρωτος ανθρωπος εγεννηθης; η προ των βουνων επλασθης;	7 Es-tu né le premier dans l’espèce humaine, venu au jour quand les montagnes n’étaient pas?
8 Μηπως ηκουσας τας βουλας του Θεου; και εξηντλησας εις σεαυτον την σοφιαν;	8 Quand Dieu décidait, étais-tu là pour entendre, as-tu fais main basse sur la sagesse?
9 Τι εξευρεις, και δεν εξευρομεν; τι εννοεις, και δεν εννοουμεν;	9 Que sais-tu que nous ne sachions? Comprends-tu des choses qui nous échappent?
10 Υπαρχουσι και μεταξυ ημων πολιοι και γεροντες, γεροντοτεροι του πατρος σου.	10 Dans notre camp sont nos aînés, les anciens: ils seraient plus âgés que ton père.
11 Αι παρηγοριαι του Θεου φαινονται μικρον πραγμα εις σε; η εχεις τι αποκρυφον εν σεαυτω;	11 Tu ne veux donc pas des consolations de Dieu et des paroles qu’on te dit gentiment?
12 Δια τι σε αποπλανα η καρδια σου; και δια τι παραφερονται οι οφθαλμοι σου,	12 Pourquoi réagir avec tant de passion, pourquoi ces regards égarés,
13 ωστε στρεφεις το πνευμα σου κατα του Θεου και αφινεις να εξερχωνται τοιουτοι λογοι εκ του στοματος σου;	13 pour te défouler contre Dieu et déblatérer sans aucune retenue?
14 Τι ειναι ο ανθρωπος, ωστε να ηναι καθαρος; και ο γεγεννημενος εκ γυναικος, ωστε να ηναι δικαιος;	14 Un humain pourrait-il prétendre qu’il est pur? peut-il se justifier, celui qui naît d’une femme?
15 Ιδου, εις τους αγιους αυτου δεν εμπιστευεται? και οι ουρανοι δεν ειναι καθαροι εις τους οφθαλμους αυτου?	15 À ses anges même Dieu ne fait pas confiance; la voûte cristalline n’est pas pure à ses yeux.
16 ποσω μαλλον βδελυρος και ακαθαρτος ειναι ο ανθρωπος, ο πινων ανομιαν ως υδωρ;	16 Que dire de cet être écœurant, corrompu, qui boit l’injustice comme l’eau?
17 Εγω θελω σε διδαξει? ακουσον μου? τουτο βεβαιως ειδον και θελω φανερωσει,	17 Écoute-moi, je veux t’instruire; je vais te raconter ce que j’ai vu.
18 το οποιον οι σοφοι ανηγγειλαν παρα των πατερων αυτων, και δεν εκρυψαν?	18 Voici ce qu’enseignent les sages: ce qu’ils nous disent, le tenant de leurs pères,
19 εις τους οποιους μονους εδοθη η γη, και ξενος δεν επερασε δια μεσου αυτων.	19 ces hommes à qui le pays fut donné loin de toute présence étrangère:
20 Ο ασεβης βασανιζεται πασας τας ημερας, και αριθμητα ετη ειναι πεφυλαγμενα δια τον τυραννον.	20 c’est un tourment que la vie du méchant, les années auxquelles a droit le violent.
21 Ηχος φοβου ειναι εις τα ωτα αυτου? εν μεσω ειρηνης θελει επελθει επ' αυτον ο εξολοθρευτης.	21 Il entend sans cesse des propos alarmistes: est-il en paix? les pillards vont l’assaillir,
22 Δεν πιστευει οτι θελει επιστρεψει εκ του σκοτους, και περιμενει την μαχαιραν.	22 plus moyen d’échapper aux ténèbres, il en est sûr, son destin c’est l’épée,
23 Περιπλαναται δια αρτον, και που; εξευρει οτι η ημερα του σκοτους ειναι ετοιμη πλησιον αυτου.	23 après quoi il sera la proie des vautours, il sent que le jour fatal est proche: il est là!
24 Θλιψις και στενοχωρια θελουσι καταπληττει αυτον? θελουσιν υπερισχυσει κατ' αυτου, ως βασιλευς εις μαχην παρεσκευασμενος?	24 Détresse et angoisse: c’est l’épouvante; attaqué par un roi, son mal ne serait pas pire.
25 διοτι εξηπλωσε την χειρα αυτου κατα του Θεου και ηλαζονευθη κατα του Παντοδυναμου?	25 Mais voilà: il levait le poing contre Dieu, face au Tout-Puissant il jouait au brave.
26 ωρμησε κατ' αυτου με τραχηλον επηρμενον, με την πεπυκνωμενην ραχιν των ασπιδων αυτου?	26 Il s’élançait contre lui, tête baissée, s’abritant derrière un gros bouclier,
27 διοτι εσκεπασε το προσωπον αυτου με το παχος αυτου και υπερεπαχυνε τα πλευρα αυτου?	27 on lui voyait une face bouffie, la ceinture alourdie de graisse.
28 και κατωκησεν εις πολεις ερημους, εις οικους ακατοικητους, ετοιμους δια σωρους.	28 Il s’était établi en des villes détruites, avec des maisons où nul n’habite, toujours en danger de s’écrouler.
29 δεν θελει πλουτισθη, ουδε θελουσι διαμενει τα υπαρχοντα αυτου, ουδε θελει εκτανθη η αφθονια αυτων επι την γην.	29 Mais il ne s’y fera pas riche! Sa fortune ne tiendra pas, il ne couvrira pas le pays de son ombre.
30 Δεν θελει χωρισθη εκ του σκοτους? φλοξ θελει ξηρανει τους βλαστους αυτου, και με την πνοην του στοματος αυτου θελει απελθει.	30 Il n’échappera pas aux ténèbres, le feu dessèchera ses tiges vertes, le vent emportera sa fleur.
31 Ας μη πιστευση εις την ματαιοτητα ο ηπατημενος, διοτι ματαιοτης θελει εισθαι η αμοιβη αυτου.	31 Il a su s’élever: qu’il ne s’y fie pas, nous savons que c’est pure apparence.
32 Προ του καιρου αυτου θελει φθαρη, και ο κλαδος αυτου δεν θελει πρασινισει.	32 Ses rejetons se flétriront avant le jour, sa ramure ne reverdira pas.
33 Θελει αποβαλει την αωρον σταφυλην αυτου ως η αμπελος, και θελει ριψει το ανθος αυτου ως η ελαια.	33 Comme pour la vigne ses fruits verts se perdront, comme l’olivier il laissera tomber ses fleurs.
34 Διοτι η συναξις των υποκριτων θελει ερημωθη, και πυρ θελει καταφαγει τας σκηνας της δωροληψιας.	34 Oui, le parti des impies est stérile, et les corrompus, le feu dévore leurs tentes.
35 Συλλαμβανουσι πονηριαν και γεννωσι ματαιοτητα, και η καρδια αυτων μηχαναται δολον.	35 Qui a conçu du Mal enfante le malheur; son propre ventre lui mûrit sa déception.