Księga Barucha 4

Biblia Tysiąclecia	VULGATA
1 Tą mądrością jest księga przykazań Boga i Prawo trwające na wieki. Wszyscy, którzy się go trzymają, żyć będą. Którzy je zaniedbują, pomrą.	1 Hic liber mandatorum Dei, et lex quæ est in æternum : omnes qui tenent eam pervenient ad vitam : qui autem dereliquerunt eam, in mortem.
2 Nawróć się, Jakubie, trzymaj się go, chodź w blasku jego światła!	2 Convertere, Jacob, et apprehende eam : ambula per viam ad splendorem ejus contra lumen ejus.
3 Nie dawaj chwały swojej obcemu ani innemu narodowi twych przywilejów!	3 Ne tradas alteri gloriam tuam, et dignitatem tuam genti alienæ.
4 Szczęśliwi jesteśmy, o Izraelu, że znamy to, co się Bogu podoba.	4 Beati sumus, Israël, quia quæ Deo placent manifesta sunt nobis.
5 Bądź dobrej myśli, narodzie mój, pamiątko Izraela!	5 Animæquior esto, populus Dei, memorabilis Israël :
6 Zostaliście zaprzedani poganom, ale nie na zatracenie; dlatego zostaliście wydani nieprzyjaciołom, iż pobudziliście Boga do gniewu.	6 venundati estis gentibus non in perditionem : sed propter quod in ira ad iracundiam provocastis Deum, traditi estis adversariis.
7 Rozgniewaliście bowiem Stworzyciela swego ofiarami składanymi złym duchom, a nie Bogu.	7 Exacerbastis enim eum qui fecit vos, Deum æternum, immolantes dæmoniis, et non Deo.
8 Zapomnieliście o waszym Żywicielu, Bogu wiekuistym, zasmuciliście też Jerozolimę, która was wychowała.	8 Obliti enim estis Deum qui nutrivit vos, et contristastis nutricem vestram Jerusalem.
9 Widziała bowiem przychodzący na was gniew Boży i rzekła: "Słuchajcie, sąsiedzi Syjonu, Bóg zasmucił mnie bardzo,	9 Vidit enim iracundiam a Deo venientem vobis, et dixit : Audite, confines Sion : adduxit enim mihi Deus luctum magnum.
10 widzę bowiem niewolę moich synów i córek, jaką im zesłał Przedwieczny.	10 Vidi enim captivitatem populi mei, filiorum meorum et filiarum, quam superduxit illis Æternus.
11 Wyżywiłam ich z radością, a odesłałam z płaczem i smutkiem.	11 Nutrivi enim illos cum jucunditate ; dimisi autem illos cum fletu et luctu.
12 Niech nikt się nie śmieje, żem wdowa i opuszczona przez wielu. Zostałam opuszczona z powodu grzechów dzieci moich, ponieważ wyłamały się spod prawa Bożego.	12 Nemo gaudeat super me viduam et desolatam : a multis derelicta sum propter peccata filiorum meorum, quia declinaverunt a lege Dei.
13 Nie poznały słusznych rozporządzeń Twoich ani nie kroczyły drogami przykazań Bożych, ani nie weszły na ścieżki wychowania w Twojej sprawiedliwości.	13 Justitias autem ipsius nescierunt, nec ambulaverunt per vias mandatorum Dei, neque per semitas veritatis ejus cum justitia ingressi sunt.
14 Przyjdźcie, sąsiedzi Syjonu! Przypomnijcie sobie niewolę moich synów i córek, jaką im zesłał Przedwieczny.	14 Veniant confines Sion, et memorentur captivitatem filiorum et filiarum mearum, quam superduxit illis Æternus.
15 Sprowadził na nich naród z daleka, naród bezczelny, obcego języka, który nie uszanował starca ani nie ulitował się nad dzieckiem.	15 Adduxit enim super illos gentem de longinquo, gentem improbam, et alterius linguæ,
16 Uprowadził umiłowanych Wdowy i pozbawił córek Opuszczoną.	16 qui non sunt reveriti senem, neque puerorum miserti sunt, et abduxerunt dilectos viduæ, et a filiis unicam desolaverunt.
17 Ja zaś jak wam mogę pomóc?	17 Ego autem, quid possum adjuvare vos ?
18 Ten, który zesłał na was to zło, wybawi was z rąk nieprzyjaciół.	18 qui enim adduxit super vos mala, ipse vos eripiet de manibus inimicorum vestrorum.
19 Idźcie, dzieci, idźcie, ja zaś sama i opuszczona zostać muszę.	19 Ambulate, filii, ambulate : ego enim derelicta sum sola.
20 Zdjęłam szatę pokoju, a przyoblekłam się w wór mojej modlitwy i wołać będę do Przedwiecznego w czasie dni moich.	20 Exui me stola pacis, indui autem me sacco obsecrationis, et clamabo ad Altissimum in diebus meis.
21 Miejcie ufność, dzieci, wołajcie do Boga, a wyrwie was z mocy, z ręki nieprzyjaciół.	21 Animæquiores estote, filii ; clamate ad Dominum, et eripiet vos de manu principum inimicorum.
22 Ja zaś z ufnością oddałam Przedwiecznemu wybawienie wasze i rozradował mię Święty miłosierdziem, jakie okaże wam prędko Przedwieczny, wasz Zbawca.	22 Ego enim speravi in æternum salutem vestram, et venit mihi gaudium a Sancto, super misericordia quæ veniet vobis ab æterno salutari nostro.
23 Wysłałam was ze smutkiem i płaczem, a Bóg odda mi was z radością i weselem na wieki.	23 Emisi enim vos cum luctu et ploratu : reducet autem vos mihi Dominus cum gaudio et jucunditate in sempiternum.
24 Jak bowiem teraz sąsiedzi Syjonu widzieli wasze wygnanie, tak oglądać będą wasze zbawienie, sprawione przez Boga, które przyjdzie wam z wielką chwałą i okazałością Przedwiecznego.	24 Sicut enim viderunt vicinæ Sion captivitatem vestram a Deo, sic videbunt et in celeritate salutem vestram a Deo, quæ superveniet vobis cum honore magno et splendore æterno.
25 Dzieci, cierpliwie znieście gniew, jaki Bóg zesłał na was. Prześladuje cię twój nieprzyjaciel, ale wnet ujrzysz zagładę jego i na karku jego staniesz.	25 Filii, patienter sustinete iram quæ supervenit vobis : persecutus est enim te inimicus tuus : sed cito videbis perditionem ipsius, et super cervices ipsius ascendes.
26 Moje dzieci pieszczone szły drogami przykrymi, zostały uprowadzone jak stado zagrabione przez nieprzyjaciół.	26 Delicati mei ambulaverunt vias asperas : ducti sunt enim ut grex direptus ab inimicis.
27 Ufajcie, dzieci, wołajcie do Boga, a Ten, który dopuścił to na was, będzie pamiętał o was.	27 Animæquiores estote, filii, et proclamate ad Dominum : erit enim memoria vestra ab eo qui duxit vos.
28 Jak bowiem błądząc myśleliście o odstąpieniu od Boga, tak teraz, nawróciwszy się, szukajcie Go dziesięciokrotnie.	28 Sicut enim fuit sensus vester ut erraretis a Deo, decies tantum iterum convertentes requiretis eum :
29 Albowiem Ten, co zesłał na was to zło, przywiedzie radość wieczną wraz z wybawieniem waszym".	29 qui enim induxit vobis mala, ipse rursum adducet vobis sempiternam jucunditatem cum salute vestra.
30 Nie upadaj na duchu, Jeruzalem, pocieszy cię Ten, który ci nadał imię.	30 Animæquior esto, Jerusalem : exhortatur enim te, qui te nominavit.
31 Biada tym, którzy cię skrzywdzili i cieszą się z twego nieszczęścia.	31 Nocentes peribunt, qui te vexaverunt : et qui gratulati sunt in tua ruina, punientur.
32 Biada tym miastom, którym służą twe dzieci, biada temu, które przyjęło twych synów.	32 Civitates quibus servierunt filii tui, punientur, et quæ accepit filios tuos.
33 Jak bowiem cieszyło się twoim zniszczeniem i radowało się twoim upadkiem, tak będzie zasmucone własnym spustoszeniem.	33 Sicut enim gavisa est in tua ruina, et lætata est in casu tuo, sic contristabitur in sua desolatione,
34 Odbiorę mu radość z wielkiej liczby mieszkańców, a pycha jego przemieni się w smutek.	34 et amputabitur exsultatio multitudinis ejus, et gaudimonium ejus erit in luctum.
35 Albowiem Przedwieczny ześle na nie ogień przez wiele dni i długi czas złe duchy zamieszkiwać je będą.	35 Ignis enim superveniet ei ab Æterno in longiturnis diebus, et habitabitur a dæmoniis in multitudine temporis.
36 Jerozolimo, spojrzyj na Wschód i zobacz radość, która ci przychodzi od Pana.	36 Circumspice, Jerusalem, ad orientem, et vide jucunditatem a Deo tibi venientem.
37 Oto idą synowie twoi, których wysłałaś, idą, zebrani ze wschodu i zachodu na słowo Świętego, ciesząc się chwałą Boga.	37 Ecce enim veniunt filii tui, quos dimisisti dispersos : veniunt collecti ab oriente usque ad occidentem, in verbo Sancti, gaudentes in honorem Dei.