Księga Psalmów 39

Biblia Tysiąclecia	Biblija Hrvatski
1 Kierownikowi chóru, Jedutunowi. Psalm. Dawidowy.	1 Zborovođi. Jedutunu. Psalam. Davidov.
2 Rzekłem: Będę pilnował dróg moich, abym nie zgrzeszył językiem; nałożę na usta wędzidło, dopóki naprzeciw mnie jest występny.	2 Odlučio sam: »Čuvat ću put svoj da ne zgriješim jezikom; usta ću svoja zauzdati dokle god preda mnom bude bezbožnik.«
3 Oniemiałem, zamilkłem pozbawiony szczęścia, lecz moja boleść wzmogła się na nowo.	3 Zamukoh, zanijemjeh, glasa ne puštah, ali uzalud – bol mi postade gorča.
4 Serce w mym wnętrzu rozgorzało; gdy rozważałem, zapłonął w nim ogień: język mój przemówił.	4 U meni srce je gorjelo, na samu pomisao buknuo bi oganj; tad progovorih svojim jezikom:
5 O Panie, mój kres pozwól mi poznać i jaka jest miara dni moich, bym wiedział, jak jestem znikomy.	5 »Objavi mi, Jahve, moj svršetak i kolika je mjera mojih dana, da znam kako sam ništavan.
6 Oto wymierzyłeś moje dni tylko na kilka piędzi, i życie moje jak nicość przed Tobą. Doprawdy, życie wszystkich ludzi jest marnością.	6 Evo, pedljem si mi dane izmjerio, život moj je kao ništa pred tobom: tek dašak je svaki čovjek.
7 Człowiek jak cień przemija, na próżno tyle się niepokoi, gromadzi, lecz nie wie, kto to zabierze.	7 Poput sjene čovjek prolazi tek dašak je sve bogatstvo njegovo: zgrće, a ne zna tko će ga pokupiti.«
8 A teraz w czym mam pokładać nadzieję, o Panie? W Tobie jest moja nadzieja.	8 A sada, čemu da se nadam, Gospode? Sva je nada moja u tebi!
9 Wybaw mnie od wszelkich moich nieprawości, nie wystawiaj mnie na pośmiewisko głupca!	9 Izbavi me svih mojih bezakonja, ne daj da ruglo budem luđaku!
10 Zamilkłem, ust mych nie otwieram: Ty bowiem [to] sprawiłeś.	10 Šutim i usta ne otvaram, jer tako si ti učinio.
11 Odwróć ode mnie Twe ciosy: ginę pod uderzeniem Twej ręki.	11 Bič svoj otkloni od mene, jer izdišem pod težinom ruke tvoje.
12 Za winę chłoszczesz człowieka karaniem, jak mól obracasz wniwecz to, czego pożąda. Doprawdy, każdy człowiek jest marnością.	12 Ti kaznama popravljaš čovjeka i sve mu najdraže kao moljac rastačeš: tek dašak je svaki čovjek.
13 Usłysz, o Panie, moją modlitwę, i wysłuchaj mego wołania; na moje łzy nie bądź nieczuły, bo gościem jestem u Ciebie, przechodniem - jak wszyscy moi przodkowie.	13 Čuj, o Jahve, molitvu moju, vapaje mi poslušaj, na suze se moje ne ogluši! Jer u tebe ja sam došljak, pridošlica kao svi oci moji.
14 Odwróć oczy ode mnie, niech doznam radości, zanim odejdę i mnie nie będzie.	14 Odvrati pogled od mene, da odahnem prije nego odem i više ne budem!