Księga Hioba 30

Biblia Tysiąclecia	STUTTGARTENSIA-DELITZSCH
1 A teraz śmieją się ze mnie wiekiem ode mnie młodsi. Ich ojców umieścić nie chciałem z psami przy mojej trzodzie:	1 וְעַתָּה ׀ שָׂחֲקוּ עָלַי צְעִירִים מִמֶּנִּי לְיָמִים אֲשֶׁר־מָאַסְתִּי אֲבֹותָם לָשִׁית עִם־כַּלְבֵי צֹאנִי
2 bo cóż mi po pracy ich rąk, gdy siły ich opuściły,	2 גַּם־כֹּחַ יְדֵיהֶם לָמָּה לִּי עָלֵימֹו אָבַד כָּלַח
3 wynędzniali z biedy i głodu? Zrywają rośliny pustyni, ziemi od dawna jałowej.	3 בְּחֶסֶר וּבְכָפָן גַּלְמוּד הַעֹרְקִים צִיָּה אֶמֶשׁ שֹׁואָה וּמְשֹׁאָה
4 Żywią się malwą i liśćmi krzewów. Chlebem ich - korzeń jałowca.	4 הַקֹּטְפִים מַלּוּחַ עֲלֵי־שִׂיחַ וְשֹׁרֶשׁ רְתָמִים לַחְמָם
5 Społeczność się ich wyrzeka, krzyczy się na nich jak na złodzieja,	5 מִן־גֵּו יְגֹרָשׁוּ יָרִיעוּ עָלֵימֹו כַּגַּנָּב
6 mieszkają na brzegu rzeki, w jamach podziemnych i skałach.	6 בַּעֲרוּץ נְחָלִים לִשְׁכֹּן חֹרֵי עָפָר וְכֵפִים
7 Między krzewami zawodzą, stłoczeni, nocują pod cierniem;	7 בֵּין־שִׂיחִים יִנְהָקוּ תַּחַת חָרוּל יְסֻפָּחוּ
8 jak synów przestępcy i głupca wypędza się ich z ojczyzny.	8 בְּנֵי־נָבָל גַּם־בְּנֵי בְלִי־שֵׁם נִכְּאוּ מִן־הָאָרֶץ
9 A teraz jestem przedmiotem ich fraszek i tematem wesołych pieśni,	9 וְעַתָּה נְגִינָתָם הָיִיתִי וָאֱהִי לָהֶם לְמִלָּה
10 brzydzą się, omijają z dala, nie wstydzą się pluć mi w twarz.	10 תִּעֲבוּנִי רָחֲקוּ מֶנִּי וּמִפָּנַי לֹא־חָשְׂכוּ רֹק
11 Cięciwę mą On zluźnił, zwalił mnie, wytrącił mi wodze z ust moich.	11 כִּי־ [יִתְרֹו כ] (יִתְרִי ק) פִתַּח וַיְעַנֵּנִי וְרֶסֶן מִפָּנַי שִׁלֵּחוּ
12 Motłoch mi stanął po prawej stronie, nogom mym odejść rozkazał, na zgubne skierował mnie drogi.	12 עַל־יָמִין פִּרְחַח יָקוּמוּ רַגְלַי שִׁלֵּחוּ וַיָּסֹלּוּ עָלַי אָרְחֹות אֵידָם
13 Zniszczył mą ścieżkę, starał się o moją zagładę, nie było żadnego sprzeciwu.	13 נָתְסוּ נְתִיבָתִי לְהַוָּתִי יֹעִילוּ לֹא עֹזֵר לָמֹו
14 Wszedł poprzez wyłom szeroki, wpadł jak zawierucha.	14 כְּפֶרֶץ רָחָב יֶאֱתָיוּ תַּחַת אָה הִתְגַּלְגָּלוּ
15 Nagły strach mnie ogarnął, jak burza porwał mi szczęście. Uciecha minęła jak chmura.	15 הָהְפַּךְ עָלַי בַּלָּהֹות תִּרְדֹּף כָּרוּחַ נְדִבָתִי וּכְעָב עָבְרָה יְשֻׁעָתִי
16 We łzach rozpływa się dusza, zgnębiły mnie dni niedoli,	16 וְעַתָּה עָלַי תִּשְׁתַּפֵּךְ נַפְשִׁי יֹאחֲזוּנִי יְמֵי־עֹנִי
17 nocą kości me jak piec rozpalone, cierpienie moje nie milknie.	17 לַיְלָה עֲצָמַי נִקַּר מֵעָלָי וְעֹרְקַי לֹא יִשְׁכָּבוּן
18 Suknia mocno do mnie przywarła, szczelnie przylega tunika,	18 בְּרָב־כֹּחַ יִתְחַפֵּשׂ לְבוּשִׁי כְּפִי כֻתָּנְתִּי יַאַזְרֵנִי
19 gwałtownie do błota On mnie wrzucił, podobny jestem do pyłu i piasku.	19 הֹרָנִי לַחֹמֶר וָאֶתְמַשֵּׁל כֶּעָפָר וָאֵפֶר
20 Ciebie błagam o pomoc. Bez echa. Stałem, a nie zważałeś na mnie.	20 אֲשַׁוַּע אֵלֶיךָ וְלֹא תַעֲנֵנִי עָמַדְתִּי וַתִּתְבֹּנֶן בִּי
21 Stałeś się dla mnie okrutny. Uderzasz potężną prawicą.	21 תֵּהָפֵךְ לְאַכְזָר לִי בְּעֹצֶם יָדְךָ תִשְׂטְמֵנִי
22 Porywasz, zezwalasz unosić wichrowi, rozwiewasz moją nadzieję.	22 תִּשָּׂאֵנִי אֶל־רוּחַ תַּרְכִּיבֵנִי וּתְמֹגְגֵנִי [תְּשֻׁוֶּה כ] (תּוּשִׁיָּה׃ ק)
23 Wiem, że mnie prowadzisz do śmierci, wspólnego miejsca żyjących.	23 כִּי־יָדַעְתִּי מָוֶת תְּשִׁיבֵנִי וּבֵית מֹועֵד לְכָל־חָי
24 Czy zniszczonemu nie podaje się ręki? W nieszczęściu nie woła się o pomoc?	24 אַךְ לֹא־בְעִי יִשְׁלַח־יָד אִם־בְּפִידֹו לָהֶן שׁוּעַ
25 Czy nie płakałem z innym w dzień smutku? Współczuła z biedakiem ma dusza.	25 אִם־לֹא בָכִיתִי לִקְשֵׁה־יֹום עָגְמָה נַפְשִׁי לָאֶבְיֹון
26 Czekałem na szczęście - a przyszło zło, szukałem światła - a nastał mrok.	26 כִּי טֹוב קִוִּיתִי וַיָּבֹא רָע וַאֲיַחֲלָה לְאֹור וַיָּבֹא אֹפֶל
27 Wnętrze mi kipi, nie milczy, bo spadły na mnie dni klęski.	27 מֵעַי רֻתְּחוּ וְלֹא־דָמּוּ קִדְּמֻנִי יְמֵי־עֹנִי
28 Chodzę sczerniały, spalony od słońca, powstaję w gromadzie, by krzyczeć.	28 קֹדֵר הִלַּכְתִּי בְּלֹא חַמָּה קַמְתִּי בַקָּהָל אֲשַׁוֵּעַ
29 Stałem się bratem szakali i sąsiadem młodych strusiów:	29 אָח הָיִיתִי לְתַנִּים וְרֵעַ לִבְנֹות יַעֲנָה
30 Ma skóra nad piec rozpalona, a kości me - nad wiatr piekący,	30 עֹורִי שָׁחַר מֵעָלָי וְעַצְמִי־חָרָה מִנִּי־חֹרֶב
31 stąd gra mi harfa żałobnie, a głos piszczałki posmętniał.	31 וַיְהִי לְאֵבֶל כִּנֹּרִי וְעֻגָבִי לְקֹול בֹּכִים