Księga Hioba 3

Biblia Tysiąclecia	KING JAMES BIBLE
1 Wreszcie Hiob otworzył usta i przeklinał swój dzień.	1 After this opened Job his mouth, and cursed his day.
2 Hiob zabrał głos i tak mówił:	2 And Job spake, and said,
3 Niech przepadnie dzień mego urodzenia i noc, gdy powiedziano: Poczęty mężczyzna.	3 Let the day perish wherein I was born, and the night in which it was said, There is a man child conceived.
4 Niech dzień ten zamieni się w ciemność, niech nie dba o niego Bóg w górze. Niechaj nie świeci mu światło,	4 Let that day be darkness; let not God regard it from above, neither let the light shine upon it.
5 niechaj pochłoną go mrok i ciemności. Niechaj się chmurą zasępi, niech targnie się nań nawałnica.	5 Let darkness and the shadow of death stain it; let a cloud dwell upon it; let the blackness of the day terrify it.
6 Niech noc tę praciemność ogarnie i niech ją z dni roku wymażą, niech do miesięcy nie wchodzi!	6 As for that night, let darkness seize upon it; let it not be joined unto the days of the year, let it not come into the number of the months.
7 O, niech ta noc bezpłodną się stanie i niechaj nie zazna wesela!	7 Lo, let that night be solitary, let no joyful voice come therein.
8 Niech ją przeklną złorzeczący dniowi, którzy są zdolni obudzić Lewiatana.	8 Let them curse it that curse the day, who are ready to raise up their mourning.
9 Niech zgasną jej gwiazdy wieczorne, by próżno czekała jutrzenki, źrenic nowego dnia nie ujrzała:	9 Let the stars of the twilight thereof be dark; let it look for light, but have none; neither let it see the dawning of the day:
10 bo nie zamknęła mi drzwi życia, by zasłonić przede mną mękę.	10 Because it shut not up the doors of my mother's womb, nor hid sorrow from mine eyes.
11 Dlaczego nie umarłem po wyjściu z łona, nie wyszedłem z wnętrzności, by skonać?	11 Why died I not from the womb? why did I not give up the ghost when I came out of the belly?
12 Po cóż mnie przyjęły kolana a piersi podały mi pokarm?	12 Why did the knees prevent me? or why the breasts that I should suck?
13 Teraz bym spał, wypoczywał, odetchnąłbym w śnie pogrążony	13 For now should I have lain still and been quiet, I should have slept: then had I been at rest,
14 z królami, ziemskimi władcami, co sobie stawiali grobowce,	14 With kings and counsellers of the earth, which built desolate places for themselves;
15 wśród wodzów w złoto zasobnych, których domy pełne są srebra.	15 Or with princes that had gold, who filled their houses with silver:
16 Nie żyłbym jak płód poroniony, jak dziecię, co światła nie znało.	16 Or as an hidden untimely birth I had not been; as infants which never saw light.
17 Tam niegodziwcy nie krzyczą, spokojni, zużyli już siły.	17 There the wicked cease from troubling; and there the weary be at rest.
18 Tam wszyscy więźniowie bez lęku, nie słyszą już głosu strażnika;	18 There the prisoners rest together; they hear not the voice of the oppressor.
19 tam razem i mały, i wielki, tam sługa jest wolny od pana.	19 The small and great are there; and the servant is free from his master.
20 Po co się daje życie strapionym, istnienie złamanym na duchu,	20 Wherefore is light given to him that is in misery, and life unto the bitter in soul;
21 co śmierci czekają na próżno, szukają jej bardziej niż skarbu w roli;	21 Which long for death, but it cometh not; and dig for it more than for hid treasures;
22 cieszą się, skaczą z radości, weselą się, że doszli do grobu.	22 Which rejoice exceedingly, and are glad, when they can find the grave?
23 Człowiek swej drogi jest nieświadomy, Bóg sam ją przed nim zamyka.	23 Why is light given to a man whose way is hid, and whom God hath hedged in?
24 Płacz stał mi się pożywieniem, jęki moje płyną jak woda,	24 For my sighing cometh before I eat, and my roarings are poured out like the waters.
25 bo spotkało mnie, czegom się lękał, bałem się, a jednak to przyszło.	25 For the thing which I greatly feared is come upon me, and that which I was afraid of is come unto me.
26 Nie znam spokoju ni ciszy, nim spocznę, już wrzawa przychodzi.	26 I was not in safety, neither had I rest, neither was I quiet; yet trouble came.