Księga Hioba 17

Biblia Tysiąclecia	NOVA VULGATA
1 Zgnębiony duch - minęły dni, tylko grób mi pozostaje.	1 Spiritus meus attenuatus est, dies mei exstincti, et solum mihi superest sepulcrum.
2 Czyż nie naśmiewcy są ze mną? Od szyderstw mam noce bezsenne.	2 Nonne irrisiones circumdant me, et in amaritudinibus moratur oculus meus?
3 Ty sam racz zastaw przechować, bo któż chce za mnie poręczyć?	3 Pone pignus pro me iuxta te; et quis umquam spondens percutiet manum meam?
4 Zamknąłeś ich umysł przed rozsądkiem, nie dopuścisz do ich triumfu.	4 Cor eorum longe fecisti a disciplina; propterea non exaltabuntur.
5 Zwołano bliskich do podziału, a mdleją oczy własnych dzieci.	5 Praedam pollicetur sociis, sed oculi filiorum eius deficient.
6 Wydano mnie ludziom na pośmiewisko, jestem w ich oczach wyrzutkiem.	6 Posuit me quasi in proverbium vulgi et conspuendum in faciem.
7 Moje oko przyćmione od bólu, członki me wyschły jak cień.	7 Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in umbram redacta sunt.
8 Sprawiedliwi są tym przerażeni, uczciwi na złych się gniewają;	8 Stupebunt iusti super hoc, et innocens contra impium excitabitur.
9 bogobojni pewniejsi swej drogi, kto ręce ma czyste, mocniejszy.	9 Et tenebit iustus viam suam, et mundus manibus addet fortitudinem.
10 Wy wszyscy, nawróćcie się, przyjdźcie! Mędrca wśród was nie znajduję.	10 Igitur omnes vos convertimini et venite, et non inveniam in vobis ullum sapientem.
11 Minęło już życie, z nim plany i dążenia mojego serca.	11 Dies mei transierunt, cogitationes meae dissipatae sunt et desideria cordis mei.
12 Noc chcą zamienić na dzień: światło jest bliżej niż ciemność.	12 Noctem verterunt in diem; et rursum post tenebras properat lux.
13 Mam ufać? Szeol mym domem, w ciemności rozścielę swe łoże,	13 Si sustinuero, infernus domus mea est; et in tenebris stravi lectulum meum.
14 grobowi powiem: Mój ojcze! Matko ma, siostro! - robactwu.	14 Putredini dixi: Pater meus es!; Mater mea et soror mea! vermibus.
15 Właściwie, po cóż nadzieja, kto przedmiot ufności zobaczy?	15 Ubi est ergo nunc praestolatio mea, et patientiam meam quis considerat?
16 Czy zejdzie do królestwa Szeolu? Czy razem do ziemi pójdziemy?	16 In profundissimum infernum descendent omnia mea; simul in pulvere erit requies mihi? ”.