Księga Hioba 10

Biblia Tysiąclecia	EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL
1 Życie obrzydło mojej duszy, przedstawię Jemu swą sprawę, odezwę się w bólu mej duszy!	1 Zum Ekel ist mein Leben mir geworden, ich lasse meiner Klage freien Lauf, reden will ich in meiner Seele Bitternis.
2 Nie potępiaj mnie, powiem do Boga. Dlaczego dokuczasz mi, powiedz!	2 Ich sage zu Gott: Sprich mich nicht schuldig, lass mich wissen, warum du mich befehdest.
3 Przyjemnie ci mnie uciskać, odrzucać dzieło swoich rąk i sprzyjać radzie występnych?	3 Nützt es dir, dass du Gewalt verübst, dass du das Werk deiner Hände verwirfst, doch über dem Plan der Frevler aufstrahlst?
4 Czy oczy Twoje cielesne lub patrzysz na sposób ludzki?	4 Hast du die Augen eines Sterblichen, siehst du, wie Menschen sehen?
5 Czy dni Twoje są jak dni człowieka, jak wiek mężczyzny Twe lata,	5 Sind Menschentagen deine Tage gleich und deine Jahre wie des Mannes Tage,
6 że szukasz u mnie przestępstwa i grzechu mego dochodzisz?	6 dass du Schuld an mir suchst, nach meiner Sünde fahndest,
7 Choć wiesz, żem przecież nie zgrzeszył, nikt mnie z Twej ręki nie wyrwie.	7 obwohl du weißt, dass ich nicht schuldig bin und keiner mich deiner Hand entreißt?
8 Twe ręce ukształtowały mnie, uczyniły: opuszczonego dokoła chcesz zniszczyć?	8 Deine Hände haben mich gebildet, mich gemacht; dann hast du dich umgedreht und mich vernichtet.
9 Wspomnij, żeś ulepił mnie z gliny: i chcesz obrócić mnie w proch?	9 Denk daran, dass du wie Ton mich geschaffen hast. Zum Staub willst du mich zurückkehren lassen.
10 Czy mnie nie zlałeś jak mleko, czyż zsiąść się nie dałeś jak serowi?	10 Hast du mich nicht ausgegossen wie Milch, wie Käse mich gerinnen lassen?
11 Odziałeś mnie skórą i ciałem i spiąłeś żyłami i kośćmi,	11 Mit Haut und Fleisch hast du mich umkleidet, mit Knochen und Sehnen mich durchflochten.
12 darzyłeś miłością, bogactwem, troskliwość Twa strzegła mi ducha -	12 Leben und Huld hast du mir verliehen, deine Obhut schützte meinen Geist.
13 a w sercu to ukrywałeś? Teraz już znam Twe zamiary.	13 Doch verbirgst du dies in deinem Herzen; ich weiß, das hattest du im Sinn.
14 Tylko czyhałeś na mój grzech, nie chcesz mnie uwolnić od winy.	14 Sündige ich, wirst du mich bewachen, mich nicht freisprechen von meiner Schuld.
15 Biada mi, gdybym ja zgrzeszył! Choć sprawiedliwy, nie podniosę głowy, syty pogardy, niedolą pojony.	15 Wenn ich schuldig werde, dann wehe mir! Bin ich aber im Recht, darf ich das Haupt nicht erheben, bin gesättigt mit Schmach und geplagt mit Kummer.
16 Pysznego złowisz jak lwiątko, na nowo użyjesz Twej mocy,	16 Erhebe ich es doch, jagst du mich wie ein Löwe und verhältst dich wieder wunderbar gegen mich.
17 postawisz mi świeże dowody, gniew swój umocnisz powtórnie, sprowadzisz nowe zastępy.	17 Neue Zeugen stellst du gegen mich, häufst deinen Unwillen gegen mich, immer neue Heere führst du gegen mich.
18 Czemuż wywiodłeś mnie z łona? Bodajbym zginął i nikt mnie nie widział,	18 Warum ließest du mich aus dem Mutterschoß kommen, warum verschied ich nicht, ehe mich ein Auge sah?
19 jak ktoś, co nigdy nie istniał, od łona złożony do grobu.	19 Wie nie gewesen wäre ich dann, vom Mutterleib zum Grab getragen.
20 Czyż nie krótkie są dni mego życia? Odwróć Twój wzrok, niech trochę rozjaśnię oblicze,	20 Sind wenig nicht die Tage meines Lebens? Lass ab von mir, damit ich ein wenig heiter blicken kann,
21 nim pójdę, by nigdy nie wrócić, do kraju pełnego ciemności,	21 bevor ich fortgehe ohne Wiederkehr ins Land des Dunkels und des Todesschattens,
22 do ziemi czarnej jak noc, do cienia chaosu i śmierci, gdzie świecą jedynie mroki!	22 ins Land, so finster wie die Nacht, wo Todesschatten herrscht und keine Ordnung, und wenn es leuchtet, ist es wie tiefe Nacht.