Izaija 32

Biblija Hrvatski	BIBLIA
1 Evo po pravdi kralj kraljuje, po pravici vladaju knezovi:	1 He aquí que para hacer justicia reinará un rey, y los jefes juzgarán según derecho.
2 svaki je kao zavjetrina, utočište od nevremena, kao u sušnoj zemlji potoci, kao sjena u žednoj pustari.	2 Será cada uno como un sitio abrigado contra el viento y a cubierto del temporal; como fluir de aguas en sequedal, como sombra de peñón en tierra agostada.
3 Oči vidovitih neće više biti slijepe, uši onih što čuju slušat će pozorno;	3 No se cerrarán los ojos de los videntes, y los oídos de los que escuchan percibirán;
4 srce nerazumnih shvaćat će mudrost, mucavci će govorit’ okretno i razgovijetno;	4 el corazón de los alocados se esforzará en aprender, y la lengua de los tartamudos hablará claro y ligero.
5 pokvarenjaka neće više zvati plemenitim, varalicu neće više držat’ odličnikom.	5 No se llamará ya noble al necio, ni al desaprensivo se le llamará magnífico.
6 Jer, pokvarenjak govori ludosti i srce mu bezakonje snuje, da počini zlodjela, da o Jahvi oholo govori; da gladnoga ostavi prazna želuca, da žednome napitak uskrati.	6 Porque el necio dice necedades y su corazón medita el mal, haciendo impiedad y profiriendo contra Yahveh desatinos, dejando vacío el estómago hambriento y privando de bebida al sediento.
7 U varalice pakosno je oružje; on spletke samo kuje, da lažima upropasti uboge, pa i kad nevoljnik pravo dokazuje.	7 Cuanto al desaprensivo, sus tramas son malas, se dedica a inventar maquinaciones para sorprender a los pobres con palabras engañosas, cuando el pobre expone su causa.
8 U plemenita nakane su plemenite i plemenito on djeluje.	8 Mientras que el noble medita nobles cosas, y en las cosas nobles está firme.
9 Ustajte, žene nehajne, slušajte moj glas; kćeri lakoumne, čujte mi besjedu.	9 Mujeres indolentes, ¡arriba!, oíd mi voz; hijas confiadas, escuchad mi palabra.
10 Za godinu i nekoliko dana drhtat ćete, lakoumnice, jer jematve neće biti, plodovi se neće brati.	10 Dentro de un año y algunos días temblaréis las que confiáis, pues se habrá acabado la vendimia para no volver más.
11 Dršćite, nehajnice, strepite, lakoumnice, svucite se, obnažite, oko bedara kostrijet opašite!	11 Espantaos, indolentes, temblad, confiadas, desvestíos, desnudaos, ceñid vuestra cintura,
12 Bijte se u prsa zbog ljupkih polja, plodnih vinograda;	12 golpeaos el pecho, por los campos atrayentes, por las viñas fructíferas.
13 zbog njiva naroda mojega što rađaju trnjem i dračem; zbog svih kuća veselih, grada razigranog.	13 Sobre el solar de mi pueblo zarza y espino crecerá, y también sobre todas las casas de placer de la villa alegre,
14 Jer, napuštena bit će palača, opustjet će bučni grad; Ofel i kula postat će brlog dovijeka – bit će radost divljim magarcima, paša stadima,	14 porque el alcázar habrá sido abandonado, el genio de la ciudad habrá desaparecido; Ofel y el Torreón quedarán en adelante vacíos por siempre, para delicia de asnos y pastizal de rebaños.
15 dok se na nas ne izlije duh iz visina. Tad će pustinja postat’ voćnjak, a voćnjak se u šumu pretvoriti.	15 Al fin será derramado desde arriba sobre nosotros espíritu. Se hará la estepa un vergel, y el vergel será considerado como selva.
16 U pustinji će se nastaniti pravo, i pravda će prebivati u voćnjaku.	16 Reposará en la estepa la equidad, y la justicia morará en el vergel;
17 Mir će biti djelo pravde, a plod pravednosti – trajan pokoj i uzdanje.	17 el producto de la justicia será la paz, el fruto de la equidad, una seguridad perpetua.
18 Narod će moj prebivati u nastambama pouzdanim, u bezbrižnim počivalištima.	18 Y habitará mi pueblo en albergue de paz, en moradas seguras y en posadas tranquilas.
19 A šuma će biti oborena, grad će biti snižen.	19 - La selva será abatida y la ciudad hundida.
20 Blago vama: sijat ćete kraj svih voda, puštajuć’ vola i magarca da slobodno idu!	20 Dichosos vosotros, que sembraréis cabe todas las corrientes, y dejaréis sueltos el buey y el asno.