Scrutatio

Lunedi, 29 aprile 2024 - Santa Caterina da Siena ( Letture di oggi)

Samuelis I 18


font
VULGATANEW JERUSALEM
1 Et factum est cum complesset loqui ad Saul, anima Jonathæ conglutinata est animæ David, et dilexit eum Jonathas quasi animam suam.1 When David had finished talking to Saul, Jonathan felt an instant affection for David; Jonathan lovedhim like his very self;
2 Tulitque eum Saul in die illa, et non concessit ei ut reverteretur in domum patris sui.2 Saul engaged him that very day and would not let him go home to his father.
3 Inierunt autem David et Jonathas fœdus : diligebat enim eum quasi animam suam.3 Jonathan made a pact with David, since he loved him like his very self;
4 Nam expoliavit se Jonathas tunica qua erat indutus, et dedit eam David, et reliqua vestimenta sua, usque ad gladium et arcum suum, et usque ad balteum.4 Jonathan took off the cloak which he was wearing and gave it to David, and his armour too, evenincluding his sword, his bow and his belt.
5 Egrediebatur quoque David ad omnia quæcumque misisset eum Saul, et prudenter se agebat : posuitque eum Saul super viros belli, et acceptus erat in oculis universi populi, maximeque in conspectu famulorum Saul.
5 Wherever David was sent on a mission by Saul, he was successful, and Saul put him in command ofthe fighting men; al the people respected him and so did Saul's staff.
6 Porro cum reverteretur percusso Philisthæo David, egressæ sunt mulieres de universis urbibus Israël, cantantes, chorosque ducentes in occursum Saul regis, in tympanis lætitiæ, et in sistris.6 On their return, when David was coming back from kil ing the Philistine, the women came out of al thetowns of Israel singing and dancing to meet King Saul, with tambourines, sistrums and cries of joy;
7 Et præcinebant mulieres, ludentes, atque dicentes : Percussit Saul mille,
et David decem millia.
7 and as they danced the women sang: Saul has kil ed his thousands, and David his tens of thousands.
8 Iratus est autem Saul nimis, et displicuit in oculis ejus sermo iste : dixitque : Dederunt David decem millia, et mihi mille dederunt : quid ei superest, nisi solum regnum ?8 Saul was very angry; the incident displeased him. 'They have given David the tens of thousands,' hesaid, 'but me only the thousands; what more can he have, except the throne?'
9 Non rectis ergo oculis Saul aspiciebat David a die illa et deinceps.9 And Saul watched David jealously from that day onwards.
10 Post diem autem alteram, invasit spiritus Dei malus Saul, et prophetabat in medio domus suæ : David autem psallebat manu sua, sicut per singulos dies. Tenebatque Saul lanceam,10 The fol owing day, an evil spirit from God seized on Saul and he fell into a frenzy while he wasindoors. David played the harp as on other occasions; Saul had a spear in his hand.
11 et misit eam, putans quod configere posset David cum pariete : et declinavit David a facie ejus secundo.11 Saul brandished the spear; he said, 'I wil pin David to the wall!' David evaded him twice.
12 Et timuit Saul David, eo quod Dominus esset cum eo, et a se recessisset.12 Saul feared David, since Yahweh was with him and had withdrawn from Saul.
13 Amovit ergo eum Saul a se, et fecit eum tribunum super mille viros : et egrediebatur, et intrabat in conspectu populi.13 So Saul removed him from his presence and appointed him commander of a thousand; he led thepeople on campaign.
14 In omnibus quoque viis suis David prudenter agebat, et Dominus erat cum eo.14 In al his expeditions, David was successful and Yahweh was with him.
15 Vidit itaque Saul quod prudens esset nimis, et cœpit cavere eum.15 And Saul, seeing how very successful he was, was afraid of him.
16 Omnis autem Israël et Juda diligebat David : ipse enim ingrediebatur et egrediebatur ante eos.
16 Al Israel and Judah loved David, however, since he was their leader on campaign.
17 Dixitque Saul ad David : Ecce filia mea major Merob : ipsam dabo tibi uxorem : tantummodo esto vir fortis, et præliare bella Domini. Saul autem reputabat, dicens : Non sit manus mea in eum, sed sit super eum manus Philisthinorum.17 Saul said to David, 'This is my elder daughter Merab; I shal give her to you in marriage; but you mustserve me bravely and fight Yahweh's wars.' Saul thought, 'Better than strike the blow myself, let the Philistinesdo it!'
18 Ait autem David ad Saul : Quis ego sum, aut quæ est vita mea, aut cognatio patris mei in Israël, ut fiam gener regis ?18 David replied to Saul, 'Who am I and what is my lineage -- and my father's family -- in Israel, for meto become the king's son-in-law?'
19 Factum est autem tempus cum deberet dari Merob filia Saul David, data est Hadrieli Molathitæ uxor.19 When the time came for Merab daughter of Saul to be given to David, she was given to Adriel ofMeholah instead.
20 Dilexit autem David Michol filia Saul altera. Et nuntiatum est Saul, et placuit ei.20 Now Michal daughter of Saul fel in love with David. When Saul heard this he was pleased.
21 Dixitque Saul : Dabo eam illi, ut fiat ei in scandalum, et sit super eum manus Philisthinorum. Dixitque Saul ad David : In duabus rebus gener meus eris hodie.21 He thought, 'Yes, I shall give her to him; she can be the snare for him, so that the Philistines wil gethim.' (On two occasions, Saul told David, 'Today, you shall be my son-in-law.')
22 Et mandavit Saul servis suis : Loquimini ad David clam me, dicentes : Ecce places regi, et omnes servi ejus diligunt te : nunc ergo esto gener regis.22 Saul gave instructions to his servants, 'Have a private word with David and say, "Look, the king isfond of you and al his servants love you -- why not be the king's son-in-law?" '
23 Et locuti sunt servi Saul in auribus David omnia verba hæc. Et ait David : Num parum videtur vobis, generum esse regis ? ego autem sum vir pauper et tenuis.23 Saul's servants repeated these words in David's ear, to which David replied, 'Do you think thatbecoming the king's son-in-law is a trivial matter; I have neither wealth nor position.'
24 Et renuntiaverunt servi Saul dicentes : Hujuscemodi verba locutus est David.24 Saul's servants then reported back, 'This is what David said.'
25 Dixit autem Saul : Sic loquimini ad David : Non habet rex sponsalia necesse, nisi tantum centum præputia Philisthinorum, ut fiat ultio de inimicis regis. Porro Saul cogitabat tradere David in manus Philisthinorum.25 Saul replied, 'Tel David this, "The king desires no bride-price except one hundred Philistineforeskins, in vengeance on the king's enemies." ' Saul was counting on getting David killed by the Philistines.
26 Cumque renuntiassent servi ejus David verba quæ dixerat Saul, placuit sermo in oculis David, ut fieret gener regis.26 When his servants repeated this to David, David thought it would be a fine thing to be the king's son-in-law. And no time was lost
27 Et post paucos dies surgens David, abiit cum viris qui sub eo erant. Et percussit ex Philisthiim ducentos viros, et attulit eorum præputia et annumeravit ea regi, ut esset gener ejus. Dedit itaque Saul ei Michol filiam suam uxorem.27 before David got up to go, he and his men, and kil ed two hundred of the Philistines. David broughttheir foreskins back and counted them out before the king, so that he could be the king's son-in-law. Saul thengave him his daughter Michal in marriage.
28 Et vidit Saul, et intellexit quod Dominus esset cum David. Michol autem filia Saul diligebat eum.28 Saul could not but see that Yahweh was with David, and that the whole House of Israel loved him;
29 Et Saul magis cœpit timere David : factusque est Saul inimicus David cunctis diebus.29 Saul became more afraid of David than ever, and became his inveterate enemy.
30 Et egressi sunt principes Philisthinorum. A principio autem egressionis eorum, prudentius se gerebat David quam omnes servi Saul, et celebre factum est nomen ejus nimis.30 The Philistine chiefs kept mounting their campaigns but, whenever they did so, David proved moresuccessful than any of Saul's staff; consequently he gained great renown.