Scrutatio

Lunedi, 29 aprile 2024 - Santa Caterina da Siena ( Letture di oggi)

Amos 4


font
VULGATABIBBIA TINTORI
1 Audite verbum hoc, vaccæ pingues,
quæ estis in monte Samariæ,
quæ calumniam facitis egenis
et confringitis pauperes ;
quæ dicitis dominis vestris : Afferte, et bibemus.
1 Ascoltate questa parola, o vacche grasse che state sopra le montagne di Samaria, voi che opprimete i deboli, che schiacciate ì poveri, che dite ai vostri padroni: « Portate e noi berremo ».
2 Juravit Dominus Deus in sancto suo,
quia ecce dies venient super vos,
et levabunt vos in contis,
et reliquias vestras in ollis ferventibus.
2 Il Signore Dio ha giurato per la sua santità: « Ecco vengono sopra di voi dei giorni in cui v'infilzeranno sugli spiedi, e ciò che resterà di voi sarà messo in caldaie bollenti.
3 Et per aperturas exibitis altera contra alteram,
et projiciemini in Armon,
dicit Dominus.
3 E uscirete per le brecce, l'una addosso all'altra, e sarete gettati in Armon — dice il Signore.
4 Venite ad Bethel, et impie agite ;
ad Galgalam, et multiplicate prævaricationem :
et afferte mane victimas vestras,
tribus diebus decimas vestras.
4 Andate a Betel ad agire empiamente, a Galgala a moltiplicare le prevaricazioni, portate nel mattino le vostre vittime, e le vostre decime nei tre giorni.
5 Et sacrificate de fermentato laudem,
et vocate voluntarias oblationes, et annuntiate ;
sic enim voluistis, filii Israël,
dicit Dominus Deus.
5 E offrite col lievito dei sacrifizi di lode, annunziate delle oblazioni volontarie, pubblicatele; dacché a voi così piace, o figli d'Israele, — dice il Signore Dio.
6 Unde et ego dedi vobis stuporem dentium in cunctis urbibus vestris,
et indigentiam panum in omnibus locis vestris ;
et non estis reversi ad me,
dicit Dominus.
6 Per questo io vi diedi l'allegamento dei denti in tutte le vostre città e la mancanza del pane in tutte le vostre dimore; eppure non siete tornati a me — dice il Signore Dio.
7 Ego quoque prohibui a vobis imbrem,
cum adhuc tres menses superessent usque ad messem :
et plui super unam civitatem,
et super alteram civitatem non plui ;
pars una compluta est,
et pars super quam non plui, aruit.
7 E allora io impedii alla pioggia di venire a voi, quando mancavano ancora tre mesi alla mietitura, feci piovere sopra una città e sopra un'altra città non feci piovere: una parte era rinfrescata dalla pioggia, e l'altra, non avendo da me la pioggia, era riarsa.
8 Et venerunt duæ et tres civitates ad unam civitatem
ut biberent aquam, et non sunt satiatæ ;
et non redistis ad me,
dicit Dominus.
8 E due e tre città andarono ad un'altra città per bere l'acqua, e non si dissetarono: eppure voi non siete tornati a me — dice il Signore.
9 Percussi vos in vento urente, et in aurugine :
multitudinem hortorum vestrorum et vinearum vestrarum,
oliveta vestra et ficeta vestra comedit eruca :
et non redistis ad me,
dicit Dominus.
9 Vi colpii col vento infocato e colla ruggine; i vostri numerosi giardini, le vostre vigne, i vostri uliveti, i vostri figli li ha divorati l'eruca; eppure non siete tornati a me — dice il Signore.
10 Misi in vos mortem in via Ægypti ;
percussi in gladio juvenes vestros,
usque ad captivitatem equorum vestrorum,
et ascendere feci putredinem castrorum vestrorum in nares vestras :
et non redistis ad me,
dicit Dominus.
10 Io inviai in mezzo a voi la morte nella maniera dell'Egitto, feci perir sotto la spada la vostra gioventù, fino a far prendere i vostri stessi cavalli; e feci giungere alle vostre narici la putredine dei vostri accimpamenti; eppure non siete tornati a me — dice il Signore.
11 Subverti vos sicut subvertit Deus Sodomam et Gomorrham,
et facti estis quasi torris raptus ab incendio :
et non redistis ad me,
dicit Dominus.
11 Io vi ho distrutti, come Dio distrusse Sodoma e Gomorra, e voi siete diventati come un tizzone sottratto ad un incendio; eppure non siete tornati a me — dice il Signore.
12 Quapropter hæc faciam tibi, Israël :
postquam autem hæc fecero tibi,
præparare in occursum Dei tui, Israël.
12 Per questo io ti farò queste cose, o Israele, e quando te le avrò fatte, preparati ad andare incentro al tuo Dio, o Israele.
13 Quia ecce formans montes,
et creans ventum,
et annuntians homini eloquium suum,
faciens matutinam nebulam,
et gradiens super excelsa terræ :
Dominus Deus exercituum nomen ejus.
13 Infatti Colui che forma le montagne, e crea i venti, e fa sentire agli uomini la sua parola, e produce la nebbia del mattino, e cammina sopra i luoghi piti alti della terra si chi ama il Signore Dio degli eserciti ».