Thobis 11

VULGATA	LXX
1 Cumque reverterentur, pervenerunt ad Charan, quæ est in medio itinere contra Niniven, undecimo die.	1 και επορευετο μεχρις ου εγγισαι αυτους εις νινευη και ειπεν ραφαηλ προς τωβιαν
2 Dixitque angelus : Tobia frater, scis quemadmodum reliquisti patrem tuum.	2 ου γινωσκεις αδελφε πως αφηκας τον πατερα σου
3 Si placet itaque tibi, præcedamus, et lento gradu sequantur iter nostrum familiæ, simul cum conjuge tua, et cum animalibus.	3 προδραμωμεν εμπροσθεν της γυναικος σου και ετοιμασωμεν την οικιαν
4 Cumque hoc placuisset ut irent, dixit Raphaël ad Tobiam : Tolle tecum ex felle piscis : erit enim necessarium. Tulit itaque Tobias ex felle illo, et abierunt.	4 λαβε δε παρα χειρα την χολην του ιχθυος και επορευθησαν και συνηλθεν ο κυων οπισθεν αυτων
5 Anna autem sedebat secus viam quotidie in supercilio montis, unde respicere poterat de longinquo.	5 και αννα εκαθητο περιβλεπομενη εις την οδον τον παιδα αυτης
6 Et dum ex eodem loco specularetur adventum ejus, vidit a longe, et illico agnovit venientem filium suum : currensque nuntiavit viro suo, dicens : Ecce venit filius tuus.	6 και προσενοησεν αυτον ερχομενον και ειπεν τω πατρι αυτου ιδου ο υιος σου ερχεται και ο ανθρωπος ο πορευθεις μετ' αυτου
7 Dixitque Raphaël ad Tobiam : At ubi introieris domum tuam, statim adora Dominum Deum tuum : et gratias agens ei, accede ad patrem tuum, et osculare eum.	7 και ραφαηλ ειπεν επισταμαι εγω οτι ανοιξει τους οφθαλμους ο πατηρ σου
8 Statimque lini super oculos ejus ex felle isto piscis, quod portas tecum : scias enim quoniam mox aperientur oculi ejus, et videbit pater tuus lumen cæli, et in aspectu tuo gaudebit.	8 συ ουν εγχρισον την χολην εις τους οφθαλμους αυτου και δηχθεις διατριψει και αποβαλει τα λευκωματα και οψεται σε
9 Tunc præcucurrit canis, qui simul fuerat in via : et quasi nuntius adveniens, blandimento suæ caudæ gaudebat.	9 και προσδραμουσα αννα επεπεσεν επι τον τραχηλον του υιου αυτης και ειπεν αυτω ειδον σε παιδιον απο του νυν αποθανουμαι και εκλαυσαν αμφοτεροι
10 Et consurgens cæcus pater ejus, cœpit offendens pedibus currere : et data manu puero, occurrit obviam filio suo.	10 και τωβιτ εξηρχετο προς την θυραν και προσεκοπτεν ο δε υιος προσεδραμεν αυτω
11 Et suscipiens osculatus est eum cum uxore sua, et cœperunt ambo flere præ gaudio.	11 και επελαβετο του πατρος αυτου και προσεπασεν την χολην επι τους οφθαλμους του πατρος αυτου λεγων θαρσει πατερ
12 Cumque adorassent Deum, et gratias egissent, consederunt.	12 ως δε συνεδηχθησαν διετριψε τους οφθαλμους αυτου και ελεπισθη απο των κανθων των οφθαλμων αυτου τα λευκωματα
13 Tunc sumens Tobias de felle piscis, linivit oculos patris sui.	13 και ιδων τον υιον αυτου επεπεσεν επι τον τραχηλον αυτου και εκλαυσεν και ειπεν
14 Et sustinuit quasi dimidiam fere horam : et cœpit albugo ex oculis ejus, quasi membrana ovi, egredi.	14 ευλογητος ει ο θεος και ευλογητον το ονομα σου εις τους αιωνας και ευλογημενοι παντες οι αγιοι σου αγγελοι οτι εμαστιγωσας και ηλεησας με ιδου βλεπω τωβιαν τον υιον μου
15 Quam apprehendens Tobias, traxit ab oculis ejus : statimque visum recepit.	15 και εισηλθεν ο υιος αυτου χαιρων και απηγγειλεν τω πατρι αυτου τα μεγαλεια τα γενομενα αυτω εν τη μηδια
16 Et glorificabant Deum, ipse videlicet et uxor ejus, et omnes qui sciebant eum.	16 και εξηλθεν τωβιτ εις συναντησιν τη νυμφη αυτου χαιρων και ευλογων τον θεον προς τη πυλη νινευη και εθαυμαζον οι θεωρουντες αυτον πορευομενον οτι εβλεψεν και τωβιτ εξωμολογειτο ενωπιον αυτων οτι ηλεησεν αυτον ο θεος
17 Dicebatque Tobias : Benedico te, Domine Deus Israël, quia tu castigasti me, et tu salvasti me : et ecce ego video Tobiam filium meum.	17 και ως ηγγισεν τωβιτ σαρρα τη νυμφη αυτου κατευλογησεν αυτην λεγων ελθοις υγιαινουσα θυγατερ ευλογητος ο θεος ος ηγαγεν σε προς ημας και ο πατηρ σου και η μητηρ σου
18 Ingressa est etiam post septem dies Sara uxor filii ejus et omnis familia sana, et pecora, et cameli, et pecunia multa uxoris ; sed et illa pecunia, quam receperat a Gabelo.	18 και εγενετο χαρα πασι τοις εν νινευη αδελφοις αυτου
19 Et narravit parentibus suis omnia beneficia Dei, quæ fecisset circa eum per hominem qui eum duxerat.	19 και παρεγενετο αχιαχαρος και νασβας ο εξαδελφος αυτου και ηχθη ο γαμος τωβια μετ' ευφροσυνης επτα ημερας
20 Veneruntque Achior et Nabath consobrini Tobiæ gaudentes ad Tobiam, et congratulantes ei de omnibus bonis quæ circa illum ostenderat Deus.
21 Et per septem dies epulantes, omnes cum gaudio magno gavisi sunt.