1 - Entrò di nuovo nella sinagoga, dov'era un uomo che aveva una mano secca. | 1 Et introivit iterum in synagogam : et erat ibi homo habens manum aridam. |
2 E l'osservavano per vedere se egli lo avrebbe guarito in giorno di sabato, per poterlo accusare. | 2 Et observabant eum, si sabbatis curaret, ut accusarent illum. |
3 Gesù disse all'uomo che aveva la mano secca: «Vieni qua nel mezzo». | 3 Et ait homini habenti manum aridam : Surge in medium. |
4 Poi disse loro: «In giorno di sabato è lecito far del bene o far del male? Salvare una persona o ucciderla?». Ma quelli tacevano. | 4 Et dicit eis : Licet sabbatis benefacere, an male ? animam salvam facere, an perdere ? At illi tacebant. |
5 Allora guardandoli con indignazione e contristato per l'accecamento del loro cuore, disse a quell'uomo: «Stendi la tua mano!». Egli la tese e la sua mano tornò sana. | 5 Et circumspiciens eos cum ira, contristatus super cæcitate cordis eorum, dicit homini : Extende manum tuam. Et extendit, et restituta est manus illi. |
6 I Farisei, usciti, si concertavano con gli Erodiani contro di lui, per vedere di perderlo. | 6 Exeuntes autem pharisæi, statim cum Herodianis consilium faciebant adversus eum quomodo eum perderent.
|
7 Gesù si ritirò verso il mare coi suoi discepoli e una folla numerosa lo seguì dalla Galilea e dalla Giudea. | 7 Jesus autem cum discipulis suis secessit ad mare : et multa turba a Galilæa et Judæa secuta est eum, |
8 Da Gerusalemme, dalla Idumea, dalla Transgiordania, e dai dintorni di Tiro e Sidone, essendosi udite le cose che faceva, vennero a lui in gran numero. | 8 et ab Jerosolymis, et ab Idumæa, et trans Jordanem : et qui circa Tyrum et Sidonem multitudo magna, audientes quæ faciebat, venerunt ad eum. |
9 Egli perciò disse a' suoi discepoli che gli tenessero pronta una barca, affinchè non fosse schiacciato dalla folla. | 9 Et dicit discipulis suis ut navicula sibi deserviret propter turbam, ne comprimerent eum : |
10 Perchè, siccome ne aveva guariti molti, tutti quelli che avevano qualche male gli si pigiavan d'attorno per toccarlo. | 10 multos enim sanabat, ita ut irruerent in eum ut illum tangerent, quotquot habebant plagas. |
11 Gli spiriti immondi, quando lo vedevano si prostravano davanti a lui e gridavano: | 11 Et spiritus immundi, cum illum videbant, procidebant ei : et clamabant, dicentes : |
12 «Tu sei il Figlio di Dio!». Ma egli proibiva energicamente di manifestare chi egli era. | 12 Tu es Filius Dei. Et vehementer comminabatur eis ne manifestarent illum.
|
13 Salito sopra il monte, chiamò a sè quelli ch'egli stesso volle ed essi andarono a lui. | 13 Et ascendens in montem vocavit ad se quos voluit ipse : et venerunt ad eum. |
14 E stabilì che i Dodici stessero con lui e li potesse mandare a predicare | 14 Et fecit ut essent duodecim cum illo : et ut mitteret eos prædicare. |
15 col potere di guarire le malattie e scacciare i demoni. Ecco i dodici trascelti: | 15 Et dedit illis potestatem curandi infirmitates et ejiciendi dæmonia. |
16 Simone, a cui mise nome Pietro, | 16 Et imposuit Simoni nomen Petrus : |
17 poi Giacomo, figlio di Zebedeo, e Giovanni fratello di Giacomo, ai quali pose nome Boanergès il che vuol dire: «Figli del tuono», | 17 et Jacobum Zebedæi, et Joannem fratrem Jacobi, et imposuit eis nomina Boanerges, quod est, Filii tonitrui : |
18 Andrea, Filippo, Bartolomeo, Matteo, Tommaso, Giacomo d'Alfeo, Taddeo, Simone il Cananeo, | 18 et Andream, et Philippum, et Bartholomæum, et Matthæum, et Thomam, et Jacobum Alphæi, et Thaddæum, et Simonem Cananæum, |
19 e Giuda Iscariote che poi lo tradì. | 19 et Judam Iscariotem, qui et tradidit illum.
|
20 Tornati poi in casa la folla si radunò di nuovo tanto che non si lasciava loro neppure il tempo di mangiare. | 20 Et veniunt ad domum : et convenit iterum turba, ita ut non possent neque panem manducare. |
21 I suoi parenti, udite tali cose, vennero per prenderlo, perchè dicevano: «È fuor di sè». | 21 Et cum audissent sui, exierunt tenere eum : dicebant enim : Quoniam in furorem versus est. |
22 E gli Scribi venuti da Gerusalemme, dicevano: Egli è posseduto da Beelzebub e scaccia i demoni con l'aiuto del principe dei demoni». | 22 Et scribæ, qui ab Jerosolymis descenderant, dicebant : Quoniam Beelzebub habet, et quia in principe dæmoniorum ejicit dæmonia.
|
23 Ma egli, chiamatili a sè, diceva loro in parabole: «Come può Satana scacciar Satana? | 23 Et convocatis eis in parabolis dicebat illis : Quomodo potest Satanas Satanam ejicere ? |
24 Se un regno è diviso in se stesso, il regno non può durare. | 24 Et si regnum in se dividatur, non potest regnum illud stare. |
25 E se una casa è divisa in se stessa, la casa non può star in piedi. | 25 Et si domus super semetipsam dispertiatur, non potest domus illa stare. |
26 Se quindi Satana insorge contro se stesso ed è diviso, non può reggere, ma deve finire. | 26 Et si Satanas consurrexerit in semetipsum, dispertitus est, et non poterit stare, sed finem habet. |
27 Nessuno può entrare nella casa del forte e portargli via le masserizie, se prima non abbia legato l'uomo forte; allora soltanto potrà spogliare la casa. | 27 Nemo potest vasa fortis ingressus in domum diripere, nisi prius fortem alliget, et tunc domum ejus diripiet. |
28 In verità vi dico che tutti i peccati saran perdonati ai figli degli uomini, anche le bestemmie che avran proferito; | 28 Amen dico vobis, quoniam omnia dimittentur filiis hominum peccata, et blasphemiæ quibus blasphemaverint : |
29 ma chiunque avrà bestemmiato contro lo Spirito Santo, non ne otterrà perdono in eterno; è reo di un peccato eterno». | 29 qui autem blasphemaverit in Spiritum Sanctum, non habebit remissionem in æternum, sed reus erit æterni delicti. |
30 Essi infatti dicevano: «Egli è posseduto da uno spirito immondo». | 30 Quoniam dicebant : Spiritum immundum habet.
|
31 Sua madre e i suoi fratelli, essendo giunti, si fermaron di fuori e lo mandarono a chiamare. | 31 Et veniunt mater ejus et fratres : et foris stantes miserunt ad eum vocantes eum, |
32 Ora una folla gli stava seduta intorno, e gli dissero: «Ecco, tua madre e i tuoi fratelli son lì fuori che ti cercano». | 32 et sedebat circa eum turba : et dicunt ei : Ecce mater tua et fratres tui foris quærunt te. |
33 Egli rispose: «Chi è mia madre? E chi sono i miei fratelli?». | 33 Et respondens eis, ait : Quæ est mater mea et fratres mei ? |
34 Poi dando un'occhiata a quei ch'eran seduti attorno a lui, disse: «Ecco mia madre e i miei fratelli! | 34 Et circumspiciens eos, qui in circuitu ejus sedebant, ait : Ecce mater mea et fratres mei. |
35 Chiunque avrà fatto la volontà di Dio, questi mi sarà fratello, sorella e madre». | 35 Qui enim fecerit voluntatem Dei, hic frater meus, et soror mea, et mater est. |