ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 18

LXX	NOVA VULGATA
1 προφασεις ζητει ανηρ βουλομενος χωριζεσθαι απο φιλων εν παντι δε καιρω επονειδιστος εσται	1 Occasiones quaerit, qui vult recedere ab amico; omni consilio exacerbatur.
2 ου χρειαν εχει σοφιας ενδεης φρενων μαλλον γαρ αγεται αφροσυνη	2 Non delectatur stultus prudentia sed in revelatione cordis sui.
3 οταν ελθη ασεβης εις βαθος κακων καταφρονει επερχεται δε αυτω ατιμια και ονειδος	3 Cum venerit impius, veniet et contemptio, et cum ignominia opprobrium.
4 υδωρ βαθυ λογος εν καρδια ανδρος ποταμος δε αναπηδυει και πηγη ζωης	4 Aqua profunda verba ex ore viri, et torrens redundans fons sapientiae.
5 θαυμασαι προσωπον ασεβους ου καλον ουδε οσιον εκκλινειν το δικαιον εν κρισει	5 Accipere personam impii non est bonum, ut declines iustum in iudicio.
6 χειλη αφρονος αγουσιν αυτον εις κακα το δε στομα αυτου το θρασυ θανατον επικαλειται	6 Labia stulti miscent se rixis, et os eius plagas provocat.
7 στομα αφρονος συντριβη αυτω τα δε χειλη αυτου παγις τη ψυχη αυτου	7 Os stulti ruina eius, et labia ipsius laqueus animae eius.
8 οκνηρους καταβαλλει φοβος ψυχαι δε ανδρογυνων πεινασουσιν	8 Verba susurronis quasi dulcia, et ipsa perveniunt usque ad interiora ventris.
9 ο μη ιωμενος εαυτον εν τοις εργοις αυτου αδελφος εστιν του λυμαινομενου εαυτον	9 Qui mollis et dissolutus est in opere suo, frater est viri dissipantis.
10 εκ μεγαλωσυνης ισχυος ονομα κυριου αυτω δε προσδραμοντες δικαιοι υψουνται	10 Turris fortissima nomen Domini; ad ipsum currit iustus et exaltabitur.
11 υπαρξις πλουσιου ανδρος πολις οχυρα η δε δοξα αυτης μεγα επισκιαζει	11 Substantia divitis urbs roboris eius et quasi murus excelsus in cogitatione eius.
12 προ συντριβης υψουται καρδια ανδρος και προ δοξης ταπεινουται	12 Antequam conteratur, exaltatur cor hominis; et, antequam glorificetur, humiliatur.
13 ος αποκρινεται λογον πριν ακουσαι αφροσυνη αυτω εστιν και ονειδος	13 Qui prius respondet quam audiat, stultitia est ei et contumelia.
14 θυμον ανδρος πραυνει θεραπων φρονιμος ολιγοψυχον δε ανδρα τις υποισει	14 Spiritus viri sustentat imbecillitatem suam; spiritum vero confractum, quis poterit sustinere?
15 καρδια φρονιμου κταται αισθησιν ωτα δε σοφων ζητει εννοιαν	15 Cor prudens possidebit scientiam, et auris sapientium quaerit doctrinam.
16 δομα ανθρωπου εμπλατυνει αυτον και παρα δυνασταις καθιζανει αυτον	16 Donum hominis dilatat viam eius et ante principes deducit eum.
17 δικαιος εαυτου κατηγορος εν πρωτολογια ως δ' αν επιβαλη ο αντιδικος ελεγχεται	17 Qui prior in contentione loquitur, putatur iustus; venit amicus eius et arguet eum.
18 αντιλογιας παυει κληρος εν δε δυνασταις οριζει	18 Lites comprimit sors et inter potentes quoque diiudicat.
19 αδελφος υπο αδελφου βοηθουμενος ως πολις οχυρα και υψηλη ισχυει δε ωσπερ τεθεμελιωμενον βασιλειον	19 Frater, qui offenditur, durior est civitate firma, et lites quasi vectes urbium.
20 απο καρπων στοματος ανηρ πιμπλησιν κοιλιαν αυτου απο δε καρπων χειλεων αυτου εμπλησθησεται	20 De fructu oris viri replebitur venter eius, et genimina labiorum ipsius saturabunt eum.
21 θανατος και ζωη εν χειρι γλωσσης οι δε κρατουντες αυτης εδονται τους καρπους αυτης	21 Mors et vita in manu linguae; qui diligunt eam, comedent fructus eius.
22 ος ευρεν γυναικα αγαθην ευρεν χαριτας ελαβεν δε παρα θεου ιλαροτητα [22α] ος εκβαλλει γυναικα αγαθην εκβαλλει τα αγαθα ο δε κατεχων μοιχαλιδα αφρων και ασεβης	22 Qui invenit mulierem bonam, invenit bonum et hausit gratiam a Domino.
	23 Cum obsecrationibus loquetur pauper, et dives effabitur rigide.
	24 Vir cum amicis concuti potest, sed est amicus, qui adhaereat magis quam frater.