ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 87

LXX	VULGATA
1 ωδη ψαλμου τοις υιοις κορε εις το τελος υπερ μαελεθ του αποκριθηναι συνεσεως αιμαν τω ισραηλιτη	1 Canticum Psalmi, filiis Core, in finem, pro Maheleth ad respondendum. Intellectus Eman Ezrahitæ.
2 κυριε ο θεος της σωτηριας μου ημερας εκεκραξα και εν νυκτι εναντιον σου	2 Domine, Deus salutis meæ, in die clamavi et nocte coram te.
3 εισελθατω ενωπιον σου η προσευχη μου κλινον το ους σου εις την δεησιν μου κυριε	3 Intret in conspectu tuo oratio mea, inclina aurem tuam ad precem meam.
4 οτι επλησθη κακων η ψυχη μου και η ζωη μου τω αδη ηγγισεν	4 Quia repleta est malis anima mea, et vita mea inferno appropinquavit.
5 προσελογισθην μετα των καταβαινοντων εις λακκον εγενηθην ως ανθρωπος αβοηθητος εν νεκροις ελευθερος	5 Æstimatus sum cum descendentibus in lacum, factus sum sicut homo sine adjutorio,
6 ωσει τραυματιαι ερριμμενοι καθευδοντες εν ταφω ων ουκ εμνησθης ετι και αυτοι εκ της χειρος σου απωσθησαν	6 inter mortuos liber ; sicut vulnerati dormientes in sepulchris, quorum non es memor amplius, et ipsi de manu tua repulsi sunt.
7 εθεντο με εν λακκω κατωτατω εν σκοτεινοις και εν σκια θανατου	7 Posuerunt me in lacu inferiori, in tenebrosis, et in umbra mortis.
8 επ' εμε επεστηριχθη ο θυμος σου και παντας τους μετεωρισμους σου επ' εμε επηγαγες διαψαλμα	8 Super me confirmatus est furor tuus, et omnes fluctus tuos induxisti super me.
9 εμακρυνας τους γνωστους μου απ' εμου εθεντο με βδελυγμα εαυτοις παρεδοθην και ουκ εξεπορευομην	9 Longe fecisti notos meos a me ; posuerunt me abominationem sibi. Traditus sum, et non egrediebar ;
10 οι οφθαλμοι μου ησθενησαν απο πτωχειας εκεκραξα προς σε κυριε ολην την ημεραν διεπετασα προς σε τας χειρας μου	10 oculi mei languerunt præ inopia. Clamavi ad te, Domine, tota die ; expandi ad te manus meas.
11 μη τοις νεκροις ποιησεις θαυμασια η ιατροι αναστησουσιν και εξομολογησονται σοι	11 Numquid mortuis facies mirabilia ? aut medici suscitabunt, et confitebuntur tibi ?
12 μη διηγησεται τις εν ταφω το ελεος σου και την αληθειαν σου εν τη απωλεια	12 Numquid narrabit aliquis in sepulchro misericordiam tuam, et veritatem tuam in perditione ?
13 μη γνωσθησεται εν τω σκοτει τα θαυμασια σου και η δικαιοσυνη σου εν γη επιλελησμενη	13 Numquid cognoscentur in tenebris mirabilia tua ? et justitia tua in terra oblivionis ?
14 καγω προς σε κυριε εκεκραξα και το πρωι η προσευχη μου προφθασει σε	14 Et ego ad te, Domine, clamavi, et mane oratio mea præveniet te.
15 ινα τι κυριε απωθεις την ψυχην μου αποστρεφεις το προσωπον σου απ' εμου	15 Ut quid, Domine, repellis orationem meam ; avertis faciem tuam a me ?
16 πτωχος ειμι εγω και εν κοποις εκ νεοτητος μου υψωθεις δε εταπεινωθην και εξηπορηθην	16 Pauper sum ego, et in laboribus a juventute mea ; exaltatus autem, humiliatus sum et conturbatus.
17 επ' εμε διηλθον αι οργαι σου και οι φοβερισμοι σου εξεταραξαν με	17 In me transierunt iræ tuæ, et terrores tui conturbaverunt me :
18 εκυκλωσαν με ως υδωρ ολην την ημεραν περιεσχον με αμα	18 circumdederunt me sicut aqua tota die ; circumdederunt me simul.
19 εμακρυνας απ' εμου φιλον και πλησιον και τους γνωστους μου απο ταλαιπωριας	19 Elongasti a me amicum et proximum, et notos meos a miseria.