ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 49

LXX	NOVA VULGATA
1 ψαλμος τω ασαφ θεος θεων κυριος ελαλησεν και εκαλεσεν την γην απο ανατολων ηλιου και μεχρι δυσμων	1 Magistro chori. Filiorum Core. Psalmus.
2 εκ σιων η ευπρεπεια της ωραιοτητος αυτου ο θεος εμφανως ηξει	2 Audite haec, omnes gentes; auribus percipite, omnes, qui habitatis orbem:
3 ο θεος ημων και ου παρασιωπησεται πυρ εναντιον αυτου καυθησεται και κυκλω αυτου καταιγις σφοδρα	3 quique humiles et viri nobiles, simul in unum dives et pauper!
4 προσκαλεσεται τον ουρανον ανω και την γην διακριναι τον λαον αυτου	4 Os meum loquetur sapientiam, et meditatio cordis mei prudentiam.
5 συναγαγετε αυτω τους οσιους αυτου τους διατιθεμενους την διαθηκην αυτου επι θυσιαις	5 Inclinabo in parabolam aurem meam, aperiam in psalterio aenigma meum.
6 και αναγγελουσιν οι ουρανοι την δικαιοσυνην αυτου οτι ο θεος κριτης εστιν διαψαλμα	6 Cur timebo in diebus malis, cum iniquitas supplantantium circumdabit me?
7 ακουσον λαος μου και λαλησω σοι ισραηλ και διαμαρτυρομαι σοι ο θεος ο θεος σου ειμι εγω	7 Qui confidunt in virtute sua et in multitudine divitiarum suarum gloriantur.
8 ουκ επι ταις θυσιαις σου ελεγξω σε τα δε ολοκαυτωματα σου ενωπιον μου εστιν δια παντος	8 Etenim seipsum non redimet homo; non dabit Deo propitiationem suam.
9 ου δεξομαι εκ του οικου σου μοσχους ουδε εκ των ποιμνιων σου χιμαρους	9 Nimium est pretium redemptionis animae eius: ad ultimum deficiet,
10 οτι εμα εστιν παντα τα θηρια του δρυμου κτηνη εν τοις ορεσιν και βοες	10 ut vivat usque in finem nec videat interitum.
11 εγνωκα παντα τα πετεινα του ουρανου και ωραιοτης αγρου μετ' εμου εστιν	11 Et videbit sapientes morientes; simul insipiens et stultus peribunt et relinquent alienis divitias suas.
12 εαν πεινασω ου μη σοι ειπω εμη γαρ εστιν η οικουμενη και το πληρωμα αυτης	12 Sepulcra eorum domus illorum in aeternum; tabernacula eorum in progeniem et progeniem, etsi vocaverunt nominibus suis terras suas.
13 μη φαγομαι κρεα ταυρων η αιμα τραγων πιομαι	13 Et homo, cum sit in honore, non permanebit; comparatus est iumentis, quae pereunt, et similis factus est illis.
14 θυσον τω θεω θυσιαν αινεσεως και αποδος τω υψιστω τας ευχας σου	14 Haec via illorum, quorum fiducia in semetipsis, et finis eorum, qui complacent in ore suo.
15 και επικαλεσαι με εν ημερα θλιψεως και εξελουμαι σε και δοξασεις με διαψαλμα	15 Sicut oves in inferno positi sunt, mors depascet eos; descendent praecipites ad sepulcrum, et figura eorum erit in consumptionem: infernus habitaculum eorum.
16 τω δε αμαρτωλω ειπεν ο θεος ινα τι συ διηγη τα δικαιωματα μου και αναλαμβανεις την διαθηκην μου δια στοματος σου	16 Verumtamen Deus redimet animam meam, de manu inferi vere suscipiet me.
17 συ δε εμισησας παιδειαν και εξεβαλες τους λογους μου εις τα οπισω	17 Ne timueris, cum dives factus fuerit homo, et cum multiplicata fuerit gloria domus eius,
18 ει εθεωρεις κλεπτην συνετρεχες αυτω και μετα μοιχων την μεριδα σου ετιθεις	18 quoniam, cum interierit, non sumet omnia, neque descendet cum eo gloria eius.
19 το στομα σου επλεονασεν κακιαν και η γλωσσα σου περιεπλεκεν δολιοτητα	19 Cum animae suae in vita ipsius benedixerit: “ Laudabunt te quod benefecisti tibi ”,
20 καθημενος κατα του αδελφου σου κατελαλεις και κατα του υιου της μητρος σου ετιθεις σκανδαλον	20 tamen introibit ad progeniem patrum suorum, qui in aeternum non videbunt lumen.
21 ταυτα εποιησας και εσιγησα υπελαβες ανομιαν οτι εσομαι σοι ομοιος ελεγξω σε και παραστησω κατα προσωπον σου	21 Homo, cum in honore esset, non intellexit; comparatus est iumentis, quae pereunt, et similis factus est illis.
22 συνετε δη ταυτα οι επιλανθανομενοι του θεου μηποτε αρπαση και μη η ο ρυομενος
23 θυσια αινεσεως δοξασει με και εκει οδος η δειξω αυτω το σωτηριον του θεου