ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 102

LXX	VULGATA
1 τω δαυιδ ευλογει η ψυχη μου τον κυριον και παντα τα εντος μου το ονομα το αγιον αυτου	1 Ipsi David. Benedic, anima mea, Domino, et omnia quæ intra me sunt nomini sancto ejus.
2 ευλογει η ψυχη μου τον κυριον και μη επιλανθανου πασας τας ανταποδοσεις αυτου	2 Benedic, anima mea, Domino, et noli oblivisci omnes retributiones ejus.
3 τον ευιλατευοντα πασαις ταις ανομιαις σου τον ιωμενον πασας τας νοσους σου	3 Qui propitiatur omnibus iniquitatibus tuis ; qui sanat omnes infirmitates tuas :
4 τον λυτρουμενον εκ φθορας την ζωην σου τον στεφανουντα σε εν ελεει και οικτιρμοις	4 qui redimit de interitu vitam tuam ; qui coronat te in misericordia et miserationibus :
5 τον εμπιπλωντα εν αγαθοις την επιθυμιαν σου ανακαινισθησεται ως αετου η νεοτης σου	5 qui replet in bonis desiderium tuum ; renovabitur ut aquilæ juventus tua :
6 ποιων ελεημοσυνας ο κυριος και κριμα πασι τοις αδικουμενοις	6 faciens misericordias Dominus, et judicium omnibus injuriam patientibus.
7 εγνωρισεν τας οδους αυτου τω μωυση τοις υιοις ισραηλ τα θεληματα αυτου	7 Notas fecit vias suas Moysi ; filiis Israël voluntates suas.
8 οικτιρμων και ελεημων ο κυριος μακροθυμος και πολυελεος	8 Miserator et misericors Dominus : longanimis, et multum misericors.
9 ουκ εις τελος οργισθησεται ουδε εις τον αιωνα μηνιει	9 Non in perpetuum irascetur, neque in æternum comminabitur.
10 ου κατα τας αμαρτιας ημων εποιησεν ημιν ουδε κατα τας ανομιας ημων ανταπεδωκεν ημιν	10 Non secundum peccata nostra fecit nobis, neque secundum iniquitates nostras retribuit nobis.
11 οτι κατα το υψος του ουρανου απο της γης εκραταιωσεν κυριος το ελεος αυτου επι τους φοβουμενους αυτον	11 Quoniam secundum altitudinem cæli a terra, corroboravit misericordiam suam super timentes se ;
12 καθ' οσον απεχουσιν ανατολαι απο δυσμων εμακρυνεν αφ' ημων τας ανομιας ημων	12 quantum distat ortus ab occidente, longe fecit a nobis iniquitates nostras.
13 καθως οικτιρει πατηρ υιους οικτιρησεν κυριος τους φοβουμενους αυτον	13 Quomodo miseretur pater filiorum, misertus est Dominus timentibus se.
14 οτι αυτος εγνω το πλασμα ημων μνησθητι οτι χους εσμεν	14 Quoniam ipse cognovit figmentum nostrum ; recordatus est quoniam pulvis sumus.
15 ανθρωπος ωσει χορτος αι ημεραι αυτου ωσει ανθος του αγρου ουτως εξανθησει	15 Homo, sicut f?num dies ejus ; tamquam flos agri, sic efflorebit :
16 οτι πνευμα διηλθεν εν αυτω και ουχ υπαρξει και ουκ επιγνωσεται ετι τον τοπον αυτου	16 quoniam spiritus pertransibit in illo, et non subsistet, et non cognoscet amplius locum suum.
17 το δε ελεος του κυριου απο του αιωνος και εως του αιωνος επι τους φοβουμενους αυτον και η δικαιοσυνη αυτου επι υιους υιων	17 Misericordia autem Domini ab æterno, et usque in æternum super timentes eum. Et justitia illius in filios filiorum,
18 τοις φυλασσουσιν την διαθηκην αυτου και μεμνημενοις των εντολων αυτου του ποιησαι αυτας	18 his qui servant testamentum ejus, et memores sunt mandatorum ipsius ad faciendum ea.
19 κυριος εν τω ουρανω ητοιμασεν τον θρονον αυτου και η βασιλεια αυτου παντων δεσποζει	19 Dominus in cælo paravit sedem suam, et regnum ipsius omnibus dominabitur.
20 ευλογειτε τον κυριον παντες οι αγγελοι αυτου δυνατοι ισχυι ποιουντες τον λογον αυτου του ακουσαι της φωνης των λογων αυτου	20 Benedicite Domino, omnes angeli ejus : potentes virtute, facientes verbum illius, ad audiendam vocem sermonum ejus.
21 ευλογειτε τον κυριον πασαι αι δυναμεις αυτου λειτουργοι αυτου ποιουντες το θελημα αυτου	21 Benedicite Domino, omnes virtutes ejus ; ministri ejus, qui facitis voluntatem ejus.
22 ευλογειτε τον κυριον παντα τα εργα αυτου εν παντι τοπω της δεσποτειας αυτου ευλογει η ψυχη μου τον κυριον	22 Benedicite Domino, omnia opera ejus : in omni loco dominationis ejus, benedic, anima mea, Domino.