Livre de Job 9

JERUSALEM	GREEK BIBLE
1 Job prit la parole et dit:	1 Και απεκριθη ο Ιωβ και ειπεν?
2 En vérité, je sais bien qu'il en est ainsi: l'homme pourrait-il se justifier devant Dieu?	2 Αληθως εξευρω οτι ουτως εχει? αλλα πως ο ανθρωπος θελει δικαιωθη ενωπιον του Θεου;
3 A celui qui se plaît à discuter avec lui, il ne répond même pas une fois sur mille.	3 Εαν θεληση να διαδικασθη μετ' αυτου δεν δυναται να αποκριθη προς αυτον εν εκ χιλιων.
4 Parmi les plus sages et les plus robustes qui donc lui tiendrait tête impunément?	4 Ειναι σοφος την καρδιαν και κραταιος την δυναμιν? τις εσκληρυνθη εναντιον αυτου και ευτυχησεν;
5 Il déplace les montagnes à leur insu et les renverse dans sa colère.	5 Αυτος μετακινει τα ορη, και δεν γνωριζουσι τις εστρεψεν αυτα εν τη οργη αυτου.
6 Il ébranle la terre de son site et fait vaciller ses colonnes.	6 Αυτος σειει την γην απο του τοπου αυτης, και οι στυλοι αυτης σαλευονται.
7 A sa défense, le soleil ne se lève pas, il met un sceau sur les étoiles.	7 Αυτος προσταζει τον ηλιον, και δεν ανατελλει? και κρυπτει υπο σφραγιδα τα αστρα.
8 Lui seul a déployé les Cieux et foulé le dos de la Mer.	8 Αυτος μονος εκτεινει τους ουρανους και πατει επι τα υψη της θαλασσης.
9 Il a fait l'Ourse et Orion, les Pléiades et les Chambres du Sud.	9 Αυτος καμνει τον Αρκτουρον, τον Ωριωνα και την Πλειαδα και τα ταμεια του νοτου.
10 Il est l'auteur d'oeuvres grandioses et insondables, de merveilles qu'on ne peut compter.	10 Αυτος καμνει μεγαλεια ανεξιχνιαστα και θαυμασια αναριθμητα.
11 S'il passe sur moi, je ne le vois pas et il glisse imperceptible.	11 Ιδου, διαβαινει πλησιον μου, και δεν βλεπω αυτον? διερχεται, και δεν εννοω αυτον.
12 S'il ravit une proie, qui l'en empêchera et qui osera lui dire: "Que fais-tu?"	12 Ιδου, αφαιρει? τις θελει εμποδισει αυτον; τις θελει ειπει προς αυτον, Τι καμνεις;
13 Dieu ne renonce pas à sa colère: sous lui restent prostrés les satellites de Rahab.	13 Εαν ο Θεος δεν συρη την οργην αυτου, οι επηρμενοι βοηθοι καταβαλλονται υποκατω αυτου.
14 Et moi, je voudrais me défendre, je choisirais mes arguments contre lui?	14 Ποσον ολιγωτερον εγω ηθελον αποκριθη προς αυτον, εκλεγων τους προς αυτον λογους μου;
15 Même si je suis dans mon droit, à quoi bon lui répondre? C'est mon juge qu'il faudrait supplier.	15 προς τον οποιον, και αν ημην δικαιος, δεν ηθελον αποκριθη, αλλ' ηθελον ζητησει ελεος παρα του Κριτου μου.
16 Et si, sur mon appel, il daignait comparaître, je ne puis croire qu'il écouterait ma voix,	16 Εαν κραξω, και μοι αποκριθη, δεν ηθελον πιστευσει οτι εισηκουσε της φωνης μου.
17 lui, qui m'écrase pour un cheveu, qui multiplie sans raison mes blessures	17 Διοτι με κατασυντριβει με ανεμοστροβιλον και πληθυνει τας πληγας μου αναιτιως.
18 et ne me laisse même pas reprendre mon souffle, tant il me rassasie d'amertume!	18 Δεν με αφινει να αναπνευσω, αλλα με χορταζει απο πικριας.
19 Recourir à la force? Il l'emporte en vigueur! Au tribunal? Mais qui donc l'assignera?	19 Εαν προκηται περι δυναμεως, ιδου, ειναι δυνατος? και εαν περι κρισεως, τις θελει μαρτυρησει υπερ εμου;
20 Si je me justifie, sa bouche peut me condamner; si je m'estime parfait, me déclarer pervers.	20 Εαν ηθελον να δικαιωσω εμαυτον, το στομα μου ηθελε με καταδικασει? εαν ηθελον ειπει, ειμαι αμεμπτος, ηθελε με αποδειξει διεφθαρμενον.
21 Mais suis-je parfait? Je ne le sais plus moi-même, et je fais fi de l'existence!	21 Και αν ημην αμεμπτος, δεν ηθελον φροντισει περι εμαυτου? ηθελον καταφρονησει την ζωην μου.
22 Car c'est tout un, et j'ose dire: il fait périr de même l'homme intègre et le méchant.	22 Εν τουτο ειναι, δια τουτο ειπα, αυτος αφανιζει τον αμεμπτον και τον ασεβη.
23 Quand un fléau mortel s'abat soudain, il se rit de la détresse des innocents.	23 Και αν η μαστιξ αυτου θανατονη ευθυς, γελα ομως εις την δοκιμασιαν των αθωων.
24 Dans un pays livré au pouvoir d'un méchant, il met un voile sur la face des juges. Si ce n'est pas lui, quidonc alors?	24 Η γη παρεδοθη εις τας χειρας του ασεβους? αυτος σκεπαζει τα προσωπα των κριτων αυτης? αν ουχι αυτος, που και τις ειναι;
25 Mes jours passent, plus rapides qu'un coureur, ils s'enfuient sans voir le bonheur.	25 Αι δε ημεραι μου ειναι ταχυδρομου ταχυτεραι? φευγουσι και δεν βλεπουσι καλον.
26 Ils glissent comme des nacelles de jonc, comme un aigle fond sur sa proie.	26 Παρηλθον ως πλοια σπευδοντα? ως αετος πετωμενος επι το θηραμα.
27 Si je décide de refouler ma plainte, de changer de mine pour faire gai visage,	27 Εαν ειπω, Θελω λησμονησει το παραπονον μου, θελω παραιτησει το πενθος μου και παρηγορηθη?
28 l'effroi me saisit en face de tous mes maux, car, je le sais, tu ne me tiens pas pour innocent.	28 τρομαζω δια πασας τας θλιψεις μου, γνωριζων οτι δεν θελεις με αθωωσει.
29 Et si j'ai commis le mal, à quoi bon me fatiguer en vain?	29 Ειμαι ασεβης? δια τι λοιπον να κοπιαζω εις ματην;
30 Que je me lave avec de la saponaire, que je purifie mes mains à la soude?	30 Εαν λουσθω εν υδατι χιονος και επιμελως αποκαθαρισω τας χειρας μου?
31 Tu me plonges alors dans l'ordure, et mes vêtements mêmes me prennent en horreur!	31 συ ομως θελεις με βυθισει εις τον βορβορον, ωστε και αυτα μου τα ιματια θελουσι με βδελυττεσθαι.
32 Car lui n'est pas, comme moi, un homme: impossible de lui répondre, de comparaître ensemble enjustice.	32 Διοτι δεν ειναι ανθρωπος ως εγω, δια να αποκριθω προς αυτον, και να ελθωμεν εις κρισιν ομου.
33 Pas d'arbitre entre nous pour poser la main sur nous deux,	33 Δεν υπαρχει μεσιτης μεταξυ ημων, δια να βαλη την χειρα αυτου επ' αμφοτερους ημας.
34 pour écarter de moi ses rigueurs, chasser l'épouvante de sa terreur!	34 Ας απομακρυνη απ' εμου την ραβδον αυτου, και ο φοβος αυτου ας μη με εκπληττη?
35 Je parlerai pourtant, sans le craindre, car je ne suis pas tel à mes yeux!	35 τοτε θελω λαλησει και δεν θελω φοβηθη αυτον? διοτι ουτω δεν ειμαι εν εμαυτω.