Knjiga o Jobu 13

Biblija Hrvatski	BIBLIA
1 Očima svojim sve to ja vidjeh, ušima svojim čuh i razumjeh.	1 ¡Oh!, mis ojos han visto todo esto, mis orejas lo han oído y entendido.
2 Sve što vi znate znadem to i ja, ni u čemu od vas gori nisam.	2 Sí, yo lo sé tan bien como vosotros, no os cedo en nada.
3 Zato, zborit’ moram sa Svesilnim, pred Bogom svoj razlog izložiti.	3 Pero es a Sadday a quien yo hablo, a Dios quiero hacer mis réplicas.
4 Jer, kovači laži vi ste pravi, i svi ste vi zaludni liječnici!	4 Vosotros no sois más que charlatanes, curanderos todos de quimeras.
5 Kada biste bar znali šutjeti, mudrost biste svoju pokazali!	5 ¡Oh, si os callarais la boca! sería eso vuestra sabiduría.
6 Dokaze mi ipak poslušajte, razlog mojih usana počujte.	6 Oíd mis descargos, os lo ruego, atended a la defensa de mis labios.
7 Zar zbog Boga govorite laži, zar zbog njega riječi te prijevarne?	7 ¿En defensa de Dios decís falsía, y por su causa razones mentirosas?
8 Zar biste pristrano branit’ htjeli Boga, zar biste mu htjeli biti odvjetnici?	8 ¿Así lucháis en su favor y de Dios os hacéis abogados?
9 Zar bi dobro bilo da vas on ispita? Zar biste ga obmanuli k’o čovjeka?	9 ¿No convendría que él os sondease? ¿Jugaréis con él como se juega con un hombre?
10 Kaznom preteškom on bi vas pokarao poradi potajne vaše pristranosti.	10 El os dará una severa corrección, si en secreto hacéis favor a alguno.
11 Zar vas veličanstvo njegovo ne plaši i zar vas od njega užas ne spopada?	11 ¿Su majestad no os sobrecoge, no os impone su terror?
12 Razlozi su vam od pepela izreke, obrana je vaša obrana od blata.	12 Máximas de ceniza son vuestras sentencias, vuestras réplicas son réplicas de arcilla.
13 Umuknite sada! Dajte da govorim, pa neka me poslije snađe što mu drago.	13 ¡Dejad de hablarme, porque voy a hablar yo, venga lo que viniere!
14 Zar da meso svoje sâm kidam zubima? Da svojom rukom život upropašćujem?	14 Tomo mi carne entre mis dientes, pongo mi alma entre mis manos.
15 On me ubit’ može: nade druge nemam već da pred njim svoje držanje opravdam.	15 El me puede matar: no tengo otra esperanza que defender mi conducta ante su faz.
16 I to je već zalog mojega spasenja, jer bezbožnik preda nj ne može stupiti.	16 Y esto mismo será mi salvación, pues un impío no comparece en su presencia.
17 Pažljivo mi riječi poslušajte, nek’ vam prodre u uši besjeda.	17 Escuchad, escuchad mis palabras, prestad oído a mis declaraciones.
18 Gle: ja sam pripremio parnicu, jer u svoje sam právo uvjeren.	18 Mirad: un proceso he preparado, consciente de que tengo razón.
19 Tko se sa mnom hoće parničiti? – Umuknut ću potom te izdahnut’.	19 ¿Quién es el que quiere litigar conmigo? ¡Pues desde ahora acepto callar y perecer!
20 Dvije mi molbe samo ne uskrati da se od tvog lica ne sakrivam:	20 Sólo dos cosas te pido que me ahorres, y no me esconderé de tu presencia:
21 digni s mene tešku svoju ruku i užasom svojim ne straši me.	21 que retires tu mano que pesa sobre mí, y no me espante tu terror.
22 Tada me pitaj, a ja ću odgovarat’; ili ja da pitam, ti da odgovaraš.	22 Arguye tú y yo responderé; o bien yo hablaré y tú contestarás.
23 Koliko počinih prijestupa i grijeha? Prekršaj mi moj pokaži i krivicu.	23 ¿Cuántas son mis faltas y pecados? ¡Mi delito, mi pecado, házmelos saber!
24 Zašto lice svoje kriješ sad od mene, zašto u meni vidiš neprijatelja?	24 ¿Por qué tu rostro ocultas y me tienes por enemigo tuyo?
25 Zašto strahom mučiš list vjetrom progonjen, zašto se na suhu obaraš slamčicu?	25 ¿Quieres asustar a una hoja que se lleva el viento, perseguir una paja seca?
26 O ti, koji mi gorke pišeš presude i teretiš mene grijesima mladosti,	26 Pues escribes contra mí amargos fallos, me imputas las faltas de mi juventud;
27 koji si mi noge u klade sapeo i koji bdiš nad svakim mojim korakom i tragove stopa mojih ispituješ!	27 pones mis pies en cepos, vigilas mis pasos todos y mides la huella de mis pies.
28 Život mi se k’o trulo drvo raspada, k’o haljina što je moljci izjedaju!	28 Y él se deshace cual leño carcomido, como vestido que roe la polilla,