ΙΩΒ - Giobbe - Job 31

GREEK BIBLE	NEW AMERICAN BIBLE
1 Εκαμον συνθηκην μετα των οφθαλμων μου? και πως να εχω τον στοχασμον μου επι παρθενον;	1 If I have made an agreement with my eyes and entertained any thoughts against a maiden;
2 και τι το μεριδιον παρα Θεου ανωθεν; και η κληρονομια του Παντοδυναμου εκ των υψηλων;	2 But what is man's lot from God above, his inheritance from the Almighty on high?
3 Ουχι αφανισμος δια τον ασεβη; και ταλαιπωρια δια τους εργατας της ανομιας;	3 Is it not calamity for the unrighteous, and woe for evildoers?
4 δεν βλεπει αυτος τας οδους μου και απαριθμει παντα τα βηματα μου;	4 Does he not see my ways, and number all my steps?
5 Εαν περιεπατησα με ψευδος, η ο πους μου εσπευσεν εις δολον,	5 If I have walked in falsehood and my foot has hastened to deceit;
6 ας με ζυγιση δια της σταθμης της δικαιοσυνης και ας γνωριση ο Θεος την ακεραιοτητα μου?	6 Let God weigh me in the scales of justice; thus will he know my innocence!
7 αν το βημα μου εξετραπη απο της οδου και η καρδια μου επηκολουθησε τους οφθαλμους μου, και αν κηλις προσεκολληθη εις τας χειρας μου?	7 If my steps have turned out of the way, and my heart has followed my eyes, or any stain clings to my hands,
8 να σπειρω, και αλλος να φαγη? και να εκριζωθωσιν οι εκγονοι μου.	8 Then may I sow, but another eat of it, or may my planting be rooted up!
9 Αν η καρδια μου ηπατηθη υπο γυναικος, η παρεμονευσα εις την θυραν του πλησιον μου,	9 If my heart has been enticed toward a woman, and I have lain in wait at my neighbor's door;
10 η γυνη μου να αλεση δι' αλλον, και αλλοι να πεσωσιν επ' αυτην.	10 Then may my wife grind for another, and may others cohabit with her!
11 Διοτι μιαρον ανομημα τουτο και αμαρτημα καταδικον?	11 For that would be heinous, a crime to be condemned;
12 διοτι ειναι πυρ κατατρωγον μεχρις αφανισμου, και ηθελεν εκριζωσει παντα τα γεννηματα μου.	12 A fire that should burn down to the abyss till it consumed all my possessions to the roots.
13 Αν κατεφρονησα την κρισιν του δουλου μου η της δουλης μου, οτε διεφεροντο προς εμε,	13 Had I refused justice to my manservant or to my maid, when they had a claim against me,
14 τι θελω καμει τοτε, οταν εγερθη ο Θεος; και οταν επισκεφθη, τι θελω αποκριθη προς αυτον;	14 What then should I do when God rose up; what could I answer when he demanded an account?
15 Ο ποιησας εμε εν τη κοιλια, δεν εποιησε και εκεινον; και δεν εμορφωσεν ημας ο αυτος εν τη μητρα;	15 Did not he who made me in the womb make him? Did not the same One fashion us before our birth?
16 Αν ηρνηθην την επιθυμιαν των πτωχων, η εμαρανα τους οφθαλμους της χηρας,	16 If I have denied anything to the poor, or allowed the eyes of the widow to languish
17 η εφαγον μονος τον αρτον μου, και ο ορφανος δεν εφαγεν εξ αυτου?	17 While I ate my portion alone, with no share in it for the fatherless,
18 διοτι ο μεν εκ νεοτητος μου ετρεφετο μετ' εμου, ως μετα πατρος, την δε εκ κοιλιας της μητρος μου ωδηγησα?	18 Though like a father God has reared me from my youth, guiding me even from my mother's womb--
19 αν ειδον τινα απολλυμενον δι' ελλειψιν ενδυματος η πτωχον χωρις σκεπασματος,	19 If I have seen a wanderer without clothing, or a poor man without covering,
20 αν οι νεφροι αυτου δεν με ευλογησαν και δεν εθερμανθη με το μαλλιον των προβατων μου,	20 Whose limbs have not blessed me when warmed with the fleece of my sheep;
21 αν εσηκωσα την χειρα μου κατα του ορφανου, βλεπων οτι υπερισχυον εν τη πυλη,	21 If I have raised my hand against the innocent because I saw that I had supporters at the gate--
22 να πεση ο βραχιων μου εκ του ωμου, και η χειρ μου να συντριφθη εκ του αγκωνος.	22 Then may my arm fall from the shoulder, my forearm be broken at the elbow!
23 Διοτι ο παρα του Θεου ολεθρος ητο εις εμε φρικη και δια την μεγαλειοτητα αυτου δεν ηθελον δυνηθη να ανθεξω.	23 For the dread of God will be upon me, and his majesty will overpower me.
24 Αν εθεσα εις το χρυσιον την ελπιδα μου, η ειπα προς το καθαρον χρυσιον, Συ εισαι το θαρρος μου,	24 Had I put my trust in gold or called fine gold my security;
25 αν ευφρανθην διοτι ο πλουτος μου ητο μεγας και διοτι η χειρ μου ευρηκεν αφθονιαν,	25 Or had I rejoiced that my wealth was great, or that my hand had acquired abundance--
26 αν εθεωρουν τον ηλιον αναλαμποντα η την σεληνην περιπατουσαν εν τη λαμπροτητι αυτης,	26 Had I looked upon the sun as it shone, or the moon in the splendor of its progress,
27 και η καρδια μου εθελχθη κρυφιως, η με το στομα μου εφιλησα την χειρα μου,	27 And had my heart been secretly enticed to waft them a kiss with my hand;
28 και τουτο ηθελεν εισθαι ανομημα καταδικον? διοτι ηθελον αρνηθη τον Θεον τον Υψιστον.	28 This too would be a crime for condemnation, for I should have denied God above.
29 Αν εχαρην εις τον αφανισμον του μισουντος με, η επεχαρην οτε ευρηκεν αυτον κακον?	29 Had I rejoiced at the destruction of my enemy or exulted when evil fell upon him,
30 διοτι ουδε αφηκα το στομα μου να αμαρτηση, ευχομενος καταραν εις την ψυχην αυτου?	30 Even though I had not suffered my mouth to sin by uttering a curse against his life--
31 αν οι ανθρωποι της σκηνης μου δεν ειπον, τις θελει δειξει ανθρωπον μη χορτασθεντα απο των κρεατων αυτου;	31 Had not the men of my tent exclaimed, "Who has not been fed with his meat!"
32 Ο ξενος δεν διενυκτερευεν εξω? ηνοιγον την θυραν μου εις τον οδοιπορον?	32 Because no stranger lodged in the street, but I opened my door to wayfarers--
33 αν εσκεπασα την παραβασιν μου ως ο Αδαμ, κρυπτων την ανομιαν μου εν τω κολπω μου?	33 Had I, out of human weakness, hidden my sins and buried my guilt in my bosom
34 διοτι μηπως εφοβουμην μεγα πληθος, η με ετρομαζεν η καταφρονησις των οικογενειων, ωστε να σιωπησω και να μη εκβω εκ της θυρας;	34 Because I feared the noisy multitude and the scorn of the tribes terrified me- then I should have remained silent, and not come out of doors!
35 Ω να ητο τις να με ηκουεν. Ιδου, η επιθυμια μου ειναι να απεκρινετο ο Παντοδυναμος εις εμε, και ο αντιδικος μου να εγραφε βιβλιον.	35 Oh, that I had one to hear my case, and that my accuser would write out his indictment!
36 Βεβαιως ηθελον βαστασει αυτο επι του ωμου μου, ηθελον περιδεσει αυτο στεφανον επ' εμε?	36 Surely, I should wear it on my shoulder or put it on me like a diadem;
37 ηθελον φανερωσει προς αυτον τον αριθμον των βηματων μου? ως αρχων ηθελον πλησιασει εις αυτον.	37 Of all my steps I should give him an account; like a prince I should present myself before him. This is my final plea; let the Almighty answer me! The words of Job are ended.
38 Αν ο αγρος μου καταβοα εναντιον μου και κλαιωσιν ομου οι αυλακες αυτου,	38 If my land has cried out against me till its very furrows complained;
39 αν εφαγον τον καρπον αυτον χωρις μισθον, η εκαμον να εκβη η ψυχη των γεωργων αυτου,	39 If I have eaten its produce without payment and grieved the hearts of its tenants;
40 Ας φυτρωσωσι τριβολοι αντι σιτου και ζιζανια αντι κριθης. Ετελειωσαν οι λογοι του Ιωβ.	40 Then let the thistles grow instead of wheat and noxious weeds instead of barley!