Ijob 20
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142
Gen
Ex
Lev
Num
Dtn
Jos
Ri
Rut
1Sam
2Sam
1Kön
2Kön
1Chr
2Chr
Esra
Neh
Tob
Jdt
Est
1Makk
2Makk
Ijob
Ps
Spr
Koh
Hld
Weish
Sir
Jes
Jer
Klgl
Bar
Ez
Dan
Hos
Joel
Am
Obd
Jona
Mi
Nah
Hab
Zef
Hag
Sach
Mal
Mt
Mk
Lk
Joh
Apg
Röm
1Kor
2Kor
Gal
Eph
Phil
Kol
1Thess
2Thess
1Tim
2Tim
Tit
Phlm
Hebr
Jak
1Petr
2Petr
1Joh
2Joh
3Joh
Jud
Offb
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL | LXX |
---|---|
1 Da antwortete Zofar von Naama und sprach: | 1 υπολαβων δε σωφαρ ο μιναιος λεγει |
2 Darum drängt mich meine Erregung zur Antwort und deswegen stürmt es in mir. | 2 ουχ ουτως υπελαμβανον αντερειν σε ταυτα και ουχι συνιετε μαλλον η και εγω |
3 Schmähende Rüge muss ich hören, doch der Geist meiner Einsicht lässt mich entgegnen. | 3 παιδειαν εντροπης μου ακουσομαι και πνευμα εκ της συνεσεως αποκρινεται μοι |
4 Weißt du das nicht von Urzeit her, seit Gott Menschen auf die Erde gesetzt hat: | 4 μη ταυτα εγνως απο του ετι αφ' ου ετεθη ανθρωπος επι της γης |
5 dass kurz nur währt der Frevler Jubel, einen Augenblick nur des Ruchlosen Freude? | 5 ευφροσυνη γαρ ασεβων πτωμα εξαισιον χαρμονη δε παρανομων απωλεια |
6 Steigt auch sein Übermut zum Himmel und rührt sein Kopf bis ans Gewölk, | 6 εαν αναβη εις ουρανον αυτου τα δωρα η δε θυσια αυτου νεφων αψηται |
7 wie sein Kot vergeht er doch für immer; die ihn gesehen haben, werden fragen: Wo ist er? | 7 οταν γαρ δοκη ηδη κατεστηριχθαι τοτε εις τελος απολειται οι δε ιδοντες αυτον ερουσιν που εστιν |
8 Wie ein Traum verfliegt er und ist nicht mehr zu finden, wird weggescheucht wie ein Gesicht der Nacht. | 8 ωσπερ ενυπνιον εκπετασθεν ου μη ευρεθη επτη δε ωσπερ φασμα νυκτερινον |
9 Das Auge, das ihn sah, erblickt ihn nicht wieder, seine Stätte schaut ihn nie mehr. | 9 οφθαλμος παρεβλεψεν και ου προσθησει και ουκετι προσνοησει αυτον ο τοπος αυτου |
10 Seine Söhne müssen bei Armen betteln, ihre Hände geben seine Habe zurück. | 10 τους υιους αυτου ολεσαισαν ηττονες αι δε χειρες αυτου πυρσευσαισαν οδυνας |
11 Strotzen von Jugendkraft auch seine Glieder, sie betten sich doch mit ihm in den Staub. | 11 οστα αυτου ενεπλησθησαν νεοτητος αυτου και μετ' αυτου επι χωματος κοιμηθησεται |
12 Schmeckt süß das Böse in seinem Mund, birgt er es unter seiner Zunge, | 12 εαν γλυκανθη εν στοματι αυτου κακια κρυψει αυτην υπο την γλωσσαν αυτου |
13 spart er es auf und will nicht von ihm lassen, hält er es auch tief in seinem Gaumen fest, | 13 ου φεισεται αυτης και ουκ εγκαταλειψει αυτην και συνεξει αυτην εν μεσω του λαρυγγος αυτου |
14 in seinem Innern verwandelt sich die Speise, sie wird in seinem Leib ihm zu Natterngift. | 14 και ου μη δυνηθη βοηθησαι εαυτω χολη ασπιδος εν γαστρι αυτου |
15 Das Gut, das er verschlungen hat, speit er aus; aus seinem Leib treibt Gott es heraus. | 15 πλουτος αδικως συναγομενος εξεμεσθησεται εξ οικιας αυτου εξελκυσει αυτον αγγελος |
16 Das Gift von Nattern saugt er ein, es tötet ihn der Viper Zunge. | 16 θυμον δε δρακοντων θηλασειεν ανελοι δε αυτον γλωσσα οφεως |
17 Nicht darf er Bäche von Öl schauen, nicht Flüsse, die von Milch und Honig fließen. | 17 μη ιδοι αμελξιν νομαδων μηδε νομας μελιτος και βουτυρου |
18 Zurückgeben muss er seinen Gewinn, genießen darf er ihn nicht, darf sich nicht freuen am ertauschten Gut. | 18 εις κενα και ματαια εκοπιασεν πλουτον εξ ου ου γευσεται ωσπερ στριφνος αμασητος ακαταποτος |
19 Denn Arme schlug er nieder, ließ sie liegen, raubte das Haus, das er nicht gebaut. | 19 πολλων γαρ αδυνατων οικους εθλασεν διαιταν δε ηρπασεν και ουκ εστησεν |
20 Denn kein Genug kennt er in seinem Bauch, drum entkommt er nicht mit seinen Schätzen. | 20 ουκ εστιν αυτου σωτηρια τοις υπαρχουσιν εν επιθυμια αυτου ου σωθησεται |
21 Nichts entgeht seinem Fraß, darum hält sein Glück auch nicht stand. | 21 ουκ εστιν υπολειμμα τοις βρωμασιν αυτου δια τουτο ουκ ανθησει αυτου τα αγαθα |
22 Trotz vollen Überflusses kommt er in Not, die ganze Wucht des Elends fällt ihn an. | 22 οταν δε δοκη ηδη πεπληρωσθαι θλιβησεται πασα δε αναγκη επ' αυτον επελευσεται |
23 Und so geschieht es: Um des Frevlers Bauch zu füllen, lässt Gott auf ihn die Gluten seines Zornes los, lässt auf ihn regnen seine Schläge. | 23 ει πως πληρωσαι γαστερα αυτου επαποστειλαι επ' αυτον θυμον οργης νιψαι επ' αυτον οδυνας |
24 Flieht er vor dem Eisenpanzer, durchbohrt ihn der Bogen aus Bronze. | 24 και ου μη σωθη εκ χειρος σιδηρου τρωσαι αυτον τοξον χαλκειον |
25 In den Rücken fährt ihm Gottes Geschoss, ein Blitz in seine Galle. Schrecken gehen über ihn hin. | 25 διεξελθοι δε δια σωματος αυτου βελος αστραπαι δε εν διαιταις αυτου περιπατησαισαν επ' αυτω φοβοι |
26 Nur finsteres Unheil ist für ihn aufbewahrt, Feuer, von niemand entfacht, verzehrt ihn, frisst noch den letzten Mann in seinem Zelt. | 26 παν δε σκοτος αυτω υπομειναι κατεδεται αυτον πυρ ακαυστον κακωσαι δε αυτου επηλυτος τον οικον |
27 Der Himmel enthüllt seine Schuld, die Erde bäumt sich gegen ihn auf. | 27 ανακαλυψαι δε αυτου ο ουρανος τας ανομιας γη δε επανασταιη αυτω |
28 Die Flut wälzt sein Haus hinweg, Wasserströme am Tag seines Zorns. | 28 ελκυσαι τον οικον αυτου απωλεια εις τελος ημερα οργης επελθοι αυτω |
29 Das ist des Frevlers Anteil von Gott, das Erbe, das Gott ihm zuspricht. | 29 αυτη η μερις ανθρωπου ασεβους παρα κυριου και κτημα υπαρχοντων αυτω παρα του επισκοπου |