Salmi 104
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
DIODATI | VULGATA |
---|---|
1 BENEDICI, anima mia, il Signore; O Signore Iddio mio, tu sei sommamente grande; Tu sei vestito di gloria e di magnificenza. | 1 Alleluja. Confitemini Domino, et invocate nomen ejus ; annuntiate inter gentes opera ejus. |
2 Egli si ammanta di luce come di una vesta; Egli tende il cielo come una cortina. | 2 Cantate ei, et psallite ei ; narrate omnia mirabilia ejus. |
3 Egli fa i palchi delle sue sale nelle acque; Egli pone le nuvole per suo carro: Egli passeggia sopra le ale del vento. | 3 Laudamini in nomine sancto ejus ; lætetur cor quærentium Dominum. |
4 Egli fa i venti suoi Angeli, E il fuoco divampante suoi ministri. | 4 Quærite Dominum, et confirmamini ; quærite faciem ejus semper. |
5 Egli ha fondata la terra sulle sue basi; Giammai in perpetuo non sarà smossa. | 5 Mementote mirabilium ejus quæ fecit ; prodigia ejus, et judicia oris ejus : |
6 Tu l’avevi già coperta dell’abisso, come d’una vesta; Le acque si erano fermate sopra i monti. | 6 semen Abraham servi ejus ; filii Jacob electi ejus. |
7 Esse fuggirono per lo tuo sgridare; Si affrettarono per la voce del tuo tuono; | 7 Ipse Dominus Deus noster ; in universa terra judicia ejus. |
8 Erano salite sopra i monti; ma discesero nelle valli, Al luogo che tu hai loro costituito. | 8 Memor fuit in sæculum testamenti sui ; verbi quod mandavit in mille generationes : |
9 Tu hai loro posto un termine, il qual non trapasseranno; E non torneranno a coprir la terra | 9 quod disposuit ad Abraham, et juramenti sui ad Isaac : |
10 Egli è quel che manda le fonti per le valli, Onde esse corrono fra i monti; | 10 et statuit illud Jacob in præceptum, et Israël in testamentum æternum, |
11 Abbeverano tutte le bestie della campagna; Gli asini salvatichi spengono la lor sete con esse. | 11 dicens : Tibi dabo terram Chanaan, funiculum hæreditatis vestræ : |
12 Presso a quelle si riparano gli uccelli del cielo; Fanno sentir di mezzo alle frondi le lor voci. | 12 cum essent numero brevi, paucissimi, et incolæ ejus. |
13 Egli adacqua i monti dalle sue stanze sovrane; La terra è saziata del frutto delle sue opere. | 13 Et pertransierunt de gente in gentem, et de regno ad populum alterum. |
14 Egli fa germogliar l’erba per le bestie; E l’erbaggio per lo servigio dell’uomo, Facendo uscire della terra il pane. | 14 Non reliquit hominem nocere eis : et corripuit pro eis reges. |
15 Egli rallegra il cuor dell’uomo col vino, Egli fa risplender la faccia coll’olio, E sostenta il cuor dell’uomo col pane. | 15 Nolite tangere christos meos, et in prophetis meis nolite malignari. |
16 Gli alberi del Signore ne son saziati; I cedri del Libano ch’egli ha piantati; | 16 Et vocavit famem super terram, et omne firmamentum panis contrivit. |
17 Dove gli uccelli si annidano; Gli abeti, che son la stanza della cicogna. | 17 Misit ante eos virum : in servum venumdatus est, Joseph. |
18 Gli alti monti sono per li cavriuoli; Le rocce sono il ricetto de’ conigli | 18 Humiliaverunt in compedibus pedes ejus ; ferrum pertransiit animam ejus : |
19 Egli ha fatta la luna per le stagioni; Il sole conosce il suo occaso. | 19 donec veniret verbum ejus. Eloquium Domini inflammavit eum. |
20 Tu mandi le tenebre, ed e’ si fa notte, Nella quale tutte le fiere delle selve vanno attorno. | 20 Misit rex, et solvit eum ; princeps populorum, et dimisit eum. |
21 I leoncelli rugghiano dietro alla preda, E per chiedere a Dio il lor pasto. | 21 Constituit eum dominum domus suæ, et principem omnis possessionis suæ : |
22 Ma, tosto ch’è levato il sole, si raccolgono, E giacciono ne’ lor ricetti. | 22 ut erudiret principes ejus sicut semetipsum, et senes ejus prudentiam doceret. |
23 Allora l’uomo esce alla sua opera, Ed al suo lavoro, infino alla sera. | 23 Et intravit Israël in Ægyptum, et Jacob accola fuit in terra Cham. |
24 Quanto grandi sono, o Signore, le tue opere! Tu le hai tutte fatte con sapienza; La terra è piena de’ tuoi beni. | 24 Et auxit populum suum vehementer, et firmavit eum super inimicos ejus. |
25 Ecco, il mar grande ed ampio: Quivi son rettili senza numero, Amimali piccoli e grandi. | 25 Convertit cor eorum, ut odirent populum ejus, et dolum facerent in servos ejus. |
26 Quivi nuotano le navi, E il Leviatan che tu hai formato per ischerzare in esso. | 26 Misit Moysen servum suum ; Aaron quem elegit ipsum. |
27 Tutti gli animali sperano in te, Che tu dii loro il lor cibo al suo tempo. | 27 Posuit in eis verba signorum suorum, et prodigiorum in terra Cham. |
28 Se tu lo dài loro, lo ricolgono; Se tu apri la tua mano, son saziati di beni. | 28 Misit tenebras, et obscuravit ; et non exacerbavit sermones suos. |
29 Se tu nascondi la tua faccia, sono smarriti; Se tu ritiri il fiato loro, trapassano, E ritornano nella lor polvere. | 29 Convertit aquas eorum in sanguinem, et occidit pisces eorum. |
30 Se tu rimandi il tuo spirito son creati; E tu rinnuovi la faccia della terra | 30 Edidit terra eorum ranas in penetralibus regum ipsorum. |
31 Sia la gloria del Signore in eterno; Rallegrisi il Signore nelle sue opere; | 31 Dixit, et venit c?nomyia et ciniphes in omnibus finibus eorum. |
32 Il quale se riguarda verso la terra, ella trema; Se tocca i monti, essi fumano. | 32 Posuit pluvias eorum grandinem : ignem comburentem in terra ipsorum. |
33 Io canterò al Signore, mentre viverò; Io salmeggerò all’Iddio mio, tanto che io durerò. | 33 Et percussit vineas eorum, et ficulneas eorum, et contrivit lignum finium eorum. |
34 Il mio ragionamento gli sarà piacevole, Io mi rallegrerò nel Signore. | 34 Dixit, et venit locusta, et bruchus cujus non erat numerus : |
35 Vengano meno i peccatori d’in su la terra, E gli empi non sieno più. Anima mia, benedici il Signore. Alleluia | 35 et comedit omne f?num in terra eorum, et comedit omnem fructum terræ eorum. |
36 Et percussit omne primogenitum in terra eorum, primitias omnis laboris eorum. | |
37 Et eduxit eos cum argento et auro, et non erat in tribubus eorum infirmus. | |
38 Lætata est Ægyptus in profectione eorum, quia incubuit timor eorum super eos. | |
39 Expandit nubem in protectionem eorum, et ignem ut luceret eis per noctem. | |
40 Petierunt, et venit coturnix, et pane cæli saturavit eos. | |
41 Dirupit petram, et fluxerunt aquæ : abierunt in sicco flumina. | |
42 Quoniam memor fuit verbi sancti sui, quod habuit ad Abraham puerum suum. | |
43 Et eduxit populum suum in exsultatione, et electos suos in lætitia. | |
44 Et dedit illis regiones gentium, et labores populorum possederunt : | |
45 ut custodiant justificationes ejus, et legem ejus requirant. |