Księga Hioba 8

¹ Bildad ze Szuach na to tak odpowiedział:

² Jak długo chcesz mówić w ten sposób? Twe słowa gwałtowne jak wicher,

³ Czyż Bóg nagina prawo, Wszechmocny zmienia sprawiedliwość?

⁴ A jeśli synowie zgrzeszyli i oddał ich w moc ich występku?

⁵ Radzę do Boga się zwrócić, o łaskę do Wszechmocnego.

⁶ Jeśliś jest czysty, niewinny, to czuwać będzie nad tobą, uczciwy twój dom odbuduje.

⁷ Skromny byłby początek, lecz koniec byłby wspaniały.

⁸ Pytaj no dawnych pokoleń, zwróć uwagę na doświadczenie przodków.

⁹ My, wczorajsi, znamy niewiele, bo wiek nasz jak cień jest na ziemi.

¹⁰ Lecz oni pouczą, wyjaśnią słowami, co płyną z rozsądku.

¹¹ Czyż rośnie papirus bez błota, czy się krzewi sitowie bez wody?

¹² Jeszcze świeże, niezdatne do ścięcia, a już usycha, prędzej od trawy.

¹³ Tak z drogą niepomnych na Boga; nadzieja nieprawych zaginie,

¹⁴ na krótko im starczy nadziei, ich ufność jak nić pajęczyny.

¹⁵ Kto się jej uchwyci, ten nie ustoi, upadnie szukając oparcia.

¹⁶ On wprawdzie w słońcu soczysty, pędy swe puszcza w ogrodzie,

¹⁷ korzenie umacnia we żwirze, pośród kamieni zakwita.

¹⁸ Gdy utniesz go z jego podłoża, ono się zaprze: Ja go nie widziałem.

¹⁹ Oto wesele z tej drogi. A z pyłu wyrośnie ktoś inny.

²⁰ Prawego Bóg nie odrzuci, złego nie wzmocni ramieniem.

²¹ Napełni twe usta radością, a wargi okrzykiem wesela.

²² Wrogowie zapłonią się wstydem, przepadną namioty występnych.