1 Jesús les habló otra vez en parábolas, diciendo: | 1 Et respondens Jesus, dixit iterum in parabolis eis, dicens : |
2 «El Reino de los Cielos se parece a un rey que celebraba las bodas de su hijo. | 2 Simile factum est regnum cælorum homini regi, qui fecit nuptias filio suo. |
3 Envió entonces a sus servidores para avisar a los invitados, pero estos se negaron a ir. | 3 Et misit servos suos vocare invitatos ad nuptias, et nolebant venire. |
4 De nuevo envió a otros servidores con el encargo de decir a los invitados: "Mi banquete está preparado; ya han sido matados mis terneros y mis mejores animales, y todo está a punto: Vengan a las bodas". | 4 Iterum misit alios servos, dicens : Dicite invitatis : Ecce prandium meum paravi, tauri mei et altilia occisa sunt, et omnia parata : venite ad nuptias. |
5 Pero ellos no tuvieron en cuenta la invitación, y se fueron, uno a su campo, otro a su negocio; | 5 Illi autem neglexerunt : et abierunt, alius in villam suam, alius vero ad negotiationem suam : |
6 y los demás se apoderaron de los servidores, los maltrataron y los mataron. | 6 reliqui vero tenuerunt servos ejus, et contumeliis affectos occiderunt. |
7 Al enterarse, el rey se indignó y envió a sus tropas para que acabaran con aquellos homicidas e incendiaran su ciudad. | 7 Rex autem cum audisset, iratus est : et missis exercitibus suis, perdidit homicidas illos, et civitatem illorum succendit. |
8 Luego dijo a sus servidores: "El banquete nupcial está preparado, pero los invitados no eran dignos de él. | 8 Tunc ait servis suis : Nuptiæ quidem paratæ sunt, sed qui invitati erant, non fuerunt digni : |
9 Salgan a los cruces de los caminos e inviten a todos los que encuentren". | 9 ite ergo ad exitus viarum, et quoscumque inveneritis, vocate ad nuptias. |
10 Los servidores salieron a los caminos y reunieron a todos los que encontraron, buenos y malos, y la sala nupcial se llenó de convidados. | 10 Et egressi servi ejus in vias, congregaverunt omnes quos invenerunt, malos et bonos : et impletæ sunt nuptiæ discumbentium. |
11 Cuando el rey entró para ver a los comensales, encontró a un hombre que no tenía el traje de fiesta. | 11 Intravit autem rex ut videret discumbentes, et vidit ibi hominem non vestitum veste nuptiali. |
12 "Amigo, le dijo, ¿cómo has entrado aquí sin el traje de fiesta?". El otro permaneció en silencio. | 12 Et ait illi : Amice, quomodo huc intrasti non habens vestem nuptialem ? At ille obmutuit. |
13 Entonces el rey dijo a los guardias: "Atenlo de pies y manos, y arrójenlo afuera, a las tinieblas. Allí habrá llanto y rechinar de dientes". | 13 Tunc dicit rex ministris : Ligatis manibus et pedibus ejus, mittite eum in tenebras exteriores : ibi erit fletus et stridor dentium. |
14 Porque muchos son llamados, pero pocos son elegidos». | 14 Multi enim sunt vocati, pauci vero electi.
|
15 Los fariseos se reunieron entonces para sorprender a Jesús en alguna de sus afirmaciones. | 15 Tunc abeuntes pharisæi, consilium inierunt ut caperent eum in sermone. |
16 Y le enviaron a varios discípulos con unos herodianos, para decirle: «Maestro, sabemos que eres sincero y que enseñas con toda fidelidad el camino de Dios, sin tener en cuenta la condición de las personas, porque tú no te fijas en la categoría de nadie. | 16 Et mittunt ei discipulos suos cum Herodianis, dicentes : Magister, scimus quia verax es, et viam Dei in veritate doces, et non est tibi cura de aliquo : non enim respicis personam hominum : |
17 Dinos qué te parece: ¿Está permitido pagar el impuesto al César o no?». | 17 dic ergo nobis quid tibi videtur, licet censum dare Cæsari, an non ? |
18 Pero Jesús, conociendo su malicia, les dijo: «Hipócritas, ¿por qué me tienden una trampa? | 18 Cognita autem Jesus nequitia eorum, ait : Quid me tentatis, hypocritæ ? |
19 Muéstrenme la moneda con que pagan el impuesto». Ellos le presentaron un denario. | 19 ostendite mihi numisma census. At illi obtulerunt ei denarium. |
20 Y él les preguntó: «¿De quién es esta figura y esta inscripción?». | 20 Et ait illis Jesus : Cujus est imago hæc, et superscriptio ? |
21 Le respondieron: «Del César». Jesús les dijo: «Den al César lo que es del César, y a Dios, lo que es de Dios». | 21 Dicunt ei : Cæsaris. Tunc ait illis : Reddite ergo quæ sunt Cæsaris, Cæsari : et quæ sunt Dei, Deo. |
22 Al oír esto, quedaron admirados y, dejando a Jesús, se fueron. | 22 Et audientes mirati sunt, et relicto eo abierunt.
|
23 Aquel mismo día se le acercaron unos saduceos, que son los que niegan la resurrección, y le propusieron este caso: | 23 In illo die accesserunt ad eum sadducæi, qui dicunt non esse resurrectionem : et interrogaverunt eum, |
24 «Maestro, Moisés dijo: "Si alguien muere sin tener hijos, que su hermano, para darle descendencia, se case con la viuda". | 24 dicentes : Magister, Moyses dixit : Si quis mortuus fuerit non habens filium, ut ducat frater ejus uxorem illius, et suscitet semen fratri suo. |
25 Ahora bien, había entre nosotros siete hermanos. El primero se casó y como murió sin tener hijos, dejó su esposa al hermano. | 25 Erant autem apud nos septem fratres : et primus, uxore ducta, defunctus est : et non habens semen, reliquit uxorem suam fratri suo. |
26 Lo mismo ocurrió con el segundo, después con el tercero, y así sucesivamente hasta el séptimo. | 26 Similiter secundus, et tertius usque ad septimum. |
27 Finalmente, murió la mujer. | 27 Novissime autem omnium et mulier defuncta est. |
28 Respóndenos: cuando resuciten los muertos, ¿de cuál de los siete será esposa, ya que lo fue de todos?». | 28 In resurrectione ergo cujus erit de septem uxor ? omnes enim habuerunt eam. |
29 Jesús les dijo: «Están equivocados, porque desconocen las Escrituras y el poder de Dios. | 29 Respondens autem Jesus, ait illis : Erratis nescientes Scripturas, neque virtutem Dei. |
30 En la resurrección ni los hombres ni las mujeres se casarán, sino que todos serán como ángeles en el cielo. | 30 In resurrectione enim neque nubent, neque nubentur : sed erunt sicut angeli Dei in cælo. |
31 Y con respecto a la resurrección de los muertos, ¿no han leído la palabra de Dios, que dice: | 31 De resurrectione autem mortuorum non legistis quod dictum est a Deo dicente vobis : |
32 "Yo soy el Dios de Abraham, el Dios de Isaac y el Dios de Jacob"? ¡El no es un Dios de muertos, sino de vivientes!». | 32 Ego sum Deus Abraham, et Deus Isaac, et Deus Jacob ? Non est Deus mortuorum, sed viventium. |
33 La multitud, que había oído esto, quedó asombrada de su enseñanza. | 33 Et audientes turbæ, mirabantur in doctrina ejus.
|
34 Cuando los fariseos se enteraron de que Jesús había hecho callar a los saduceos, se reunieron en ese lugar, | 34 Pharisæi autem audientes quod silentium imposuisset sadducæis, convenerunt in unum : |
35 y uno de ellos, que era doctor de la Ley, le preguntó para ponerlo a prueba: | 35 et interrogavit eum unus ex eis legis doctor, tentans eum : |
36 «Maestro, ¿cuál es el mandamiento más grande de la Ley?». | 36 Magister, quod est mandatum magnum in lege ? |
37 Jesús le respondió: «Amarás al Señor, tu Dios, con todo tu corazón, con toda tu alma y con todo tu espíritu. | 37 Ait illi Jesus : Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo, et in tota anima tua, et in tota mente tua. |
38 Este es el más grande y el primer mandamiento. | 38 Hoc est maximum, et primum mandatum. |
39 El segundo es semejante al primero: Amarás a tu prójimo como a ti mismo. | 39 Secundum autem simile est huic : Diliges proximum tuum, sicut teipsum. |
40 De estos dos mandamientos dependen toda la Ley y los Profetas». | 40 In his duobus mandatis universa lex pendet, et prophetæ.
|
41 Mientras los fariseos estaban reunidos, Jesús les hizo esta pregunta: | 41 Congregatis autem pharisæis, interrogavit eos Jesus, |
42 «¿Qué piensan acerca del Mesías? ¿De quién es hijo?». Ellos le respondieron: «De David». | 42 dicens : Quid vobis videtur de Christo ? cujus filius est ? Dicunt ei : David. |
43 Jesús les dijo: «¿Por qué entonces, David, movido por el Espíritu, lo llama "Señor", cuando dice: | 43 Ait illis : Quomodo ergo David in spiritu vocat eum Dominum, dicens : |
44 "Dijo el Señor a mi Señor: Siéntate a mi derecha, hasta que ponga a tus enemigos debajo de tus pies"? | 44 Dixit Dominus Domino meo : Sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum ? |
45 Si David lo llama "Señor", ¿cómo puede ser hijo suyo?». | 45 Si ergo David vocat eum Dominum, quomodo filius ejus est ? |
46 Ninguno fue capaz de responderle una sola palabra, y desde aquel día nadie se atrevió a hacerle más preguntas. | 46 Et nemo poterat ei respondere verbum : neque ausus fuit quisquam ex illa die eum amplius interrogare. |