ΙΩΒ - Giobbe - Job 6

LXX	VULGATA
1 υπολαβων δε ιωβ λεγει	1 Respondens autem Job, dixit :
2 ει γαρ τις ιστων στησαι μου την οργην τας δε οδυνας μου αραι εν ζυγω ομοθυμαδον	2 Utinam appenderentur peccata mea quibus iram merui, et calamitas quam patior, in statera !
3 και δη αμμου παραλιας βαρυτερα εσται αλλ' ως εοικεν τα ρηματα μου εστιν φαυλα	3 Quasi arena maris hæc gravior appareret ; unde et verba mea dolore sunt plena :
4 βελη γαρ κυριου εν τω σωματι μου εστιν ων ο θυμος αυτων εκπινει μου το αιμα οταν αρξωμαι λαλειν κεντουσι με	4 quia sagittæ Domini in me sunt, quarum indignatio ebibit spiritum meum ; et terrores Domini militant contra me.
5 τι γαρ μη δια κενης κεκραξεται ονος αγριος αλλ' η τα σιτα ζητων ει δε και ρηξει φωνην βους επι φατνης εχων τα βρωματα	5 Numquid rugiet onager cum habuerit herbam ? aut mugiet bos cum ante præsepe plenum steterit ?
6 ει βρωθησεται αρτος ανευ αλος ει δε και εστιν γευμα εν ρημασιν κενοις	6 aut poterit comedi insulsum, quod non est sale conditum ? aut potest aliquis gustare quod gustatum affert mortem ?
7 ου δυναται γαρ παυσασθαι μου η ψυχη βρομον γαρ ορω τα σιτα μου ωσπερ οσμην λεοντος	7 Quæ prius nolebat tangere anima mea, nunc, præ angustia, cibi mei sunt.
8 ει γαρ δωη και ελθοι μου η αιτησις και την ελπιδα μου δωη ο κυριος	8 Quis det ut veniat petitio mea, et quod expecto tribuat mihi Deus ?
9 αρξαμενος ο κυριος τρωσατω με εις τελος δε μη με ανελετω	9 et qui cœpit, ipse me conterat ; solvat manum suam, et succidat me ?
10 ειη δε μου πολις ταφος εφ' ης επι τειχεων ηλλομην επ' αυτης ου μη φεισωμαι ου γαρ εψευσαμην ρηματα αγια θεου μου	10 Et hæc mihi sit consolatio, ut affligens me dolore, non parcat, nec contradicam sermonibus Sancti.
11 τις γαρ μου η ισχυς οτι υπομενω η τις μου ο χρονος οτι ανεχεται μου η ψυχη	11 Quæ est enim fortitudo mea, ut sustineam ? aut quis finis meus, ut patienter agam ?
12 μη ισχυς λιθων η ισχυς μου η αι σαρκες μου εισιν χαλκειαι	12 Nec fortitudo lapidum fortitudo mea, nec caro mea ænea est.
13 η ουκ επ' αυτω επεποιθειν βοηθεια δε απ' εμου απεστιν	13 Ecce non est auxilium mihi in me, et necessarii quoque mei recesserunt a me.
14 απειπατο με ελεος επισκοπη δε κυριου υπερειδεν με	14 Qui tollit ab amico suo misericordiam, timorem Domini derelinquit.
15 ου προσειδον με οι εγγυτατοι μου ωσπερ χειμαρρους εκλειπων η ωσπερ κυμα παρηλθον με	15 Fratres mei præterierunt me, sicut torrens qui raptim transit in convallibus.
16 οιτινες με διευλαβουντο νυν επιπεπτωκασιν μοι ωσπερ χιων η κρυσταλλος πεπηγως	16 Qui timent pruinam, irruet super eos nix.
17 καθως τακεισα θερμης γενομενης ουκ επεγνωσθη οπερ ην	17 Tempore quo fuerint dissipati, peribunt ; et ut incaluerit, solventur de loco suo.
18 ουτως καγω κατελειφθην υπο παντων απωλομην δε και εξοικος εγενομην	18 Involutæ sunt semitæ gressuum eorum ; ambulabunt in vacuum, et peribunt.
19 ιδετε οδους θαιμανων ατραπους σαβων οι διορωντες	19 Considerate semitas Thema, itinera Saba, et expectate paulisper.
20 και αισχυνην οφειλησουσιν οι επι πολεσιν και χρημασιν πεποιθοτες	20 Confusi sunt, quia speravi : venerunt quoque usque ad me, et pudore cooperti sunt.
21 αταρ δε και υμεις επεβητε μοι ανελεημονως ωστε ιδοντες το εμον τραυμα φοβηθητε	21 Nunc venistis ; et modo videntes plagam meam, timetis.
22 τι γαρ μη τι υμας ητησα η της παρ' υμων ισχυος επιδεομαι	22 Numquid dixi : Afferte mihi, et de substantia vestra donate mihi ?
23 ωστε σωσαι με εξ εχθρων η εκ χειρος δυναστων ρυσασθαι με	23 vel : Liberate me de manu hostis, et de manu robustorum eruite me ?
24 διδαξατε με εγω δε κωφευσω ει τι πεπλανημαι φρασατε μοι	24 Docete me, et ego tacebo : et si quid forte ignoravi, instruite me.
25 αλλ' ως εοικεν φαυλα αληθινου ρηματα ου γαρ παρ' υμων ισχυν αιτουμαι	25 Quare detraxistis sermonibus veritatis, cum e vobis nullus sit qui possit arguere me ?
26 ουδε ο ελεγχος υμων ρημασιν με παυσει ουδε γαρ υμων φθεγμα ρηματος ανεξομαι	26 Ad increpandum tantum eloquia concinnatis, et in ventum verba profertis.
27 πλην οτι επ' ορφανω επιπιπτετε εναλλεσθε δε επι φιλω υμων	27 Super pupillum irruitis, et subvertere nitimini amicum vestrum.
28 νυνι δε εισβλεψας εις προσωπα υμων ου ψευσομαι	28 Verumtamen quod cœpistis explete : præbete aurem, et videte an mentiar.
29 καθισατε δη και μη ειη αδικον και παλιν τω δικαιω συνερχεσθε	29 Respondete, obsecro, absque contentione ; et loquentes id quod justum est, judicate.
30 ου γαρ εστιν εν γλωσση μου αδικον η ο λαρυγξ μου ουχι συνεσιν μελετα	30 Et non invenietis in lingua mea iniquitatem, nec in faucibus meis stultitia personabit.