ΙΩΒ - Giobbe - Job 6
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
LXX | NOVA VULGATA |
---|---|
1 υπολαβων δε ιωβ λεγει | 1 Respondens autem Iob dixit: |
2 ει γαρ τις ιστων στησαι μου την οργην τας δε οδυνας μου αραι εν ζυγω ομοθυμαδον | 2 “ Utinam appenderetur aegritu do mea, et calamitatem meam assumerent in statera! |
3 και δη αμμου παραλιας βαρυτερα εσται αλλ' ως εοικεν τα ρηματα μου εστιν φαυλα | 3 Nunc vero arena maris haec gravior apparet, inde verbis meis haesito. |
4 βελη γαρ κυριου εν τω σωματι μου εστιν ων ο θυμος αυτων εκπινει μου το αιμα οταν αρξωμαι λαλειν κεντουσι με | 4 Quia sagittae Omnipotentis in me sunt, quarum venenum ebibit spiritus meus; et terrores Dei militant contra me. |
5 τι γαρ μη δια κενης κεκραξεται ονος αγριος αλλ' η τα σιτα ζητων ει δε και ρηξει φωνην βους επι φατνης εχων τα βρωματα | 5 Numquid rugiet onager, cum habueritherbam? Aut mugiet bos, cum ante praesepe plenum steterit? |
6 ει βρωθησεται αρτος ανευ αλος ει δε και εστιν γευμα εν ρημασιν κενοις | 6 Aut poterit comedi insulsum, quod non est sale conditum? Aut poterit gustari herba insulsa? |
7 ου δυναται γαρ παυσασθαι μου η ψυχη βρομον γαρ ορω τα σιτα μου ωσπερ οσμην λεοντος | 7 Quae prius nolebat tangere anima mea, nunc prae angustia cibi mei sunt. |
8 ει γαρ δωη και ελθοι μου η αιτησις και την ελπιδα μου δωη ο κυριος | 8 Quis det, ut veniat petitio mea, et, quod exspecto, tribuat mihi Deus? |
9 αρξαμενος ο κυριος τρωσατω με εις τελος δε μη με ανελετω | 9 Utinam Deus me conterat; solvat manum suam et succidat me! |
10 ειη δε μου πολις ταφος εφ' ης επι τειχεων ηλλομην επ' αυτης ου μη φεισωμαι ου γαρ εψευσαμην ρηματα αγια θεου μου | 10 Et haec mihi sit consolatio, et exsultabo vel in pavore, qui non parcat, nec celabo sermones Sancti. |
11 τις γαρ μου η ισχυς οτι υπομενω η τις μου ο χρονος οτι ανεχεται μου η ψυχη | 11 Quae est enim fortitudo mea, ut sustineam? Aut quis finis meus, ut patienter agam? |
12 μη ισχυς λιθων η ισχυς μου η αι σαρκες μου εισιν χαλκειαι | 12 Num fortitudo lapidum, fortitudo mea? Num caro mea aenea est? |
13 η ουκ επ' αυτω επεποιθειν βοηθεια δε απ' εμου απεστιν | 13 An non est auxilium mihi in me, et virtus quoque remota est a me? |
14 απειπατο με ελεος επισκοπη δε κυριου υπερειδεν με | 14 Qui tollit ab amico suo misericordiam, timorem Omnipotentis derelinquit. |
15 ου προσειδον με οι εγγυτατοι μου ωσπερ χειμαρρους εκλειπων η ωσπερ κυμα παρηλθον με | 15 Fratres mei mentiti sunt me sicut alveus torrentium, qui evanescunt |
16 οιτινες με διευλαβουντο νυν επιπεπτωκασιν μοι ωσπερ χιων η κρυσταλλος πεπηγως | 16 nigrescentes glacie, cum ingruit super eos nix. |
17 καθως τακεισα θερμης γενομενης ουκ επεγνωσθη οπερ ην | 17 Tempore, quo diffluunt, arescunt et, ut incaluerit, solvuntur de loco suo. |
18 ουτως καγω κατελειφθην υπο παντων απωλομην δε και εξοικος εγενομην | 18 Deflectunt viatorum turmae de viis suis, ascendentes per desertum pereunt. |
19 ιδετε οδους θαιμανων ατραπους σαβων οι διορωντες | 19 Commeatus Thema consideraverunt, viatores Saba speraverunt in eis. |
20 και αισχυνην οφειλησουσιν οι επι πολεσιν και χρημασιν πεποιθοτες | 20 Confusi sunt, quia speraverunt; venerunt eo usque, et pudore cooperti sunt. |
21 αταρ δε και υμεις επεβητε μοι ανελεημονως ωστε ιδοντες το εμον τραυμα φοβηθητε | 21 Ita nunc vos facti estis mihi; videntes plagam meam, timetis. |
22 τι γαρ μη τι υμας ητησα η της παρ' υμων ισχυος επιδεομαι | 22 Numquid dixi: Afferte mihi et de substantia vestra donate mihi? |
23 ωστε σωσαι με εξ εχθρων η εκ χειρος δυναστων ρυσασθαι με | 23 vel: Liberate me de manu hostis et de manu robustorum eruite me? |
24 διδαξατε με εγω δε κωφευσω ει τι πεπλανημαι φρασατε μοι | 24 Docete me, et ego tacebo, et, si quid forte ignoravi, instruite me. |
25 αλλ' ως εοικεν φαυλα αληθινου ρηματα ου γαρ παρ' υμων ισχυν αιτουμαι | 25 Quare detraxistis sermonibus veritatis, cum e vobis nullus sit, qui possit arguere me? |
26 ουδε ο ελεγχος υμων ρημασιν με παυσει ουδε γαρ υμων φθεγμα ρηματος ανεξομαι | 26 Ad increpandum tantum eloquia concinnatis, sed in ventum verba desperati. |
27 πλην οτι επ' ορφανω επιπιπτετε εναλλεσθε δε επι φιλω υμων | 27 Super pupillum irruitis et subvertere nitimini amicum vestrum. |
28 νυνι δε εισβλεψας εις προσωπα υμων ου ψευσομαι | 28 Nunc, quaeso, convertimini ad me, et in faciem vestram non mentiar. |
29 καθισατε δη και μη ειη αδικον και παλιν τω δικαιω συνερχεσθε | 29 Revertite! Nulla erit improbitas. Revertite! Adhuc praesens adest iustitia mea. |
30 ου γαρ εστιν εν γλωσση μου αδικον η ο λαρυγξ μου ουχι συνεσιν μελετα | 30 Estne in lingua mea improbitas? An palatum meum non discernit nequitiam? |