ΙΩΒ - Giobbe - Job 32

LXX	VULGATA
1 ησυχασαν δε και οι τρεις φιλοι αυτου ετι αντειπειν ιωβ ην γαρ ιωβ δικαιος εναντιον αυτων	1 Omiserunt autem tres viri isti respondere Job, eo quod justus sibi videretur.
2 ωργισθη δε ελιους ο του βαραχιηλ ο βουζιτης εκ της συγγενειας ραμ της αυσιτιδος χωρας ωργισθη δε τω ιωβ σφοδρα διοτι απεφηνεν εαυτον δικαιον εναντιον κυριου	2 Et iratus indignatusque est Eliu filius Barachel Buzites, de cognatione Ram : iratus est autem adversum Job, eo quod justum se esse diceret coram Deo.
3 και κατα των τριων δε φιλων ωργισθη σφοδρα διοτι ουκ ηδυνηθησαν αποκριθηναι αντιθετα ιωβ και εθεντο αυτον ειναι ασεβη	3 Porro adversum amicos ejus indignatus est, eo quod non invenissent responsionem rationabilem, sed tantummodo condemnassent Job.
4 ελιους δε υπεμεινεν δουναι αποκρισιν ιωβ οτι πρεσβυτεροι αυτου εισιν ημεραις	4 Igitur Eliu expectavit Job loquentem, eo quod seniores essent qui loquebantur.
5 και ειδεν ελιους οτι ουκ εστιν αποκρισις εν στοματι των τριων ανδρων και εθυμωθη οργη αυτου	5 Cum autem vidisset quod tres respondere non potuissent, iratus est vehementer.
6 υπολαβων δε ελιους ο του βαραχιηλ ο βουζιτης ειπεν νεωτερος μεν ειμι τω χρονω υμεις δε εστε πρεσβυτεροι διο ησυχασα φοβηθεις του υμιν αναγγειλαι την εμαυτου επιστημην	6 Respondensque Eliu filius Barachel Buzites, dixit : Junior sum tempore, vos autem antiquiores : idcirco, demisso capite, veritus sum vobis indicare meam sententiam.
7 ειπα δε οτι ο χρονος εστιν ο λαλων εν πολλοις δε ετεσιν οιδασιν σοφιαν	7 Sperabam enim quod ætas prolixior loqueretur, et annorum multitudo doceret sapientiam.
8 αλλα πνευμα εστιν εν βροτοις πνοη δε παντοκρατορος εστιν η διδασκουσα	8 Sed, ut video, spiritus est in hominibus, et inspiratio Omnipotentis dat intelligentiam.
9 ουχ οι πολυχρονιοι εισιν σοφοι ουδ' οι γεροντες οιδασιν κριμα	9 Non sunt longævi sapientes, nec senes intelligunt judicium.
10 διο ειπα ακουσατε μου και αναγγελω υμιν α οιδα	10 Ideo dicam : Audite me : ostendam vobis etiam ego meam sapientiam.
11 ενωτιζεσθε μου τα ρηματα ερω γαρ υμων ακουοντων αχρι ου ετασητε λογους	11 Expectavi enim sermones vestros ; audivi prudentiam vestram, donec disceptaremini sermonibus ;
12 και μεχρι υμων συνησω και ιδου ουκ ην τω ιωβ ελεγχων ανταποκρινομενος ρηματα αυτου εξ υμων	12 et donec putabam vos aliquid dicere, considerabam : sed, ut video, non est qui possit arguere Job, et respondere ex vobis sermonibus ejus.
13 ινα μη ειπητε ευρομεν σοφιαν κυριω προσθεμενοι	13 Ne forte dicatis : Invenimus sapientiam : Deus projecit eum, non homo.
14 ανθρωπω δε επετρεψατε λαλησαι τοιαυτα ρηματα	14 Nihil locutus est mihi : et ego non secundum sermones vestros respondebo illi.
15 επτοηθησαν ουκ απεκριθησαν ετι επαλαιωσαν εξ αυτων λογους	15 Extimuerunt, nec responderunt ultra, abstuleruntque a se eloquia.
16 υπεμεινα ου γαρ ελαλησαν οτι εστησαν ουκ απεκριθησαν	16 Quoniam igitur expectavi, et non sunt locuti : steterunt, nec ultra responderunt :
17 υπολαβων δε ελιους λεγει	17 respondebo et ego partem meam, et ostendam scientiam meam.
18 παλιν λαλησω πληρης γαρ ειμι ρηματων ολεκει γαρ με το πνευμα της γαστρος	18 Plenus sum enim sermonibus, et coarctat me spiritus uteri mei.
19 η δε γαστηρ μου ωσπερ ασκος γλευκους ζεων δεδεμενος η ωσπερ φυσητηρ χαλκεως ερρηγως	19 En venter meus quasi mustum absque spiraculo, quod lagunculas novas disrumpit.
20 λαλησω ινα αναπαυσωμαι ανοιξας τα χειλη	20 Loquar, et respirabo paululum : aperiam labia mea, et respondebo.
21 ανθρωπον γαρ ου μη αισχυνθω αλλα μην ουδε βροτον ου μη εντραπω	21 Non accipiam personam viri, et Deum homini non æquabo.
22 ου γαρ επισταμαι θαυμασαι προσωπον ει δε μη και εμε σητες εδονται	22 Nescio enim quamdiu subsistam, et si post modicum tollat me factor meus.