ΙΩΒ - Giobbe - Job 6

GREEK BIBLE	NEW AMERICAN BIBLE
1 Ο δε Ιωβ απεκριθη και ειπεν?	1 Then Job answered and said:
2 Ειθε να εζυγιζετο τωοντι η λυπη μου, και η συμφορα μου να ετιθετο ολη ομου εν τη πλαστιγγι.	2 Ah, could my anguish but be measured and my calamity laid with it in the scales,
3 Επειδη τωρα ηθελεν εισθαι βαρυτερα υπερ την αμμον της θαλασσης? δια τουτο οι λογοι μου καταπινονται.	3 They would now outweigh the sands of the sea! Because of this I speak without restraint.
4 Διοτι τα βελη του Παντοδυναμου ειναι εντος μου, των οποιων το φαρμακιον εκπινει το πνευμα μου? οι τρομοι του Θεου παραταττονται εναντιον μου.	4 For the arrows of the Almighty pierce me, and my spirit drinks in their poison; the terrors of God are arrayed against me.
5 Ογκαται ο αγριος ονος παρα τη χλοη; η μυκαται ο βους παρα τη φατνη αυτου;	5 Does the wild ass bray when he has grass? Does the ox low over his fodder?
6 Τρωγεται το ανοστον χωρις αλατος; η υπαρχει γευσις εν τω λευκωματι του ωου;	6 Can a thing insipid be eaten without salt? Is there flavor in the white of an egg?
7 Τα πραγματα, τα οποια η ψυχη μου απεστρεφετο να εγγιση, εγειναν ως το αηδες φαγητον μου.	7 I refuse to touch them; they are loathsome food to me.
8 Ειθε να απελαμβανον την αιτησιν μου, και να μοι εδιδεν ο Θεος την Επιθυμιαν μου.	8 Oh, that I might have my request, and that God would grant what I long for:
9 Και να ηθελεν ευδοκησει ο Θεος να με αφανιση? να απολυση την χειρα αυτου και να με κοψη.	9 Even that God would decide to crush me, that he would put forth his hand and cut me off!
10 Και θελει εισθαι ετι η παρηγορια μου, οτι, και αν καταναλωθω εν τη θλιψει και αυτος δεν με λυπηθη, εγω δεν εκρυψα τους λογους του Αγιου.	10 Then I should still have consolation and could exult through unremitting pain, because I have not transgressed the commands of the Holy One.
11 Ποια η δυναμις μου, ωστε να εγκαρτερω; και ποιον το τελος μου, ωστε να υποφερη η ψυχη μου;	11 What strength have I that I should endure, and what is my limit that I should be patient?
12 Μηπως η δυναμις μου ειναι δυναμις λιθων; η η σαρξ μου χαλκος;	12 Have I the strength of stones, or is my flesh of bronze?
13 Μηπως δεν εξελιπεν εν εμοι η βοηθεια μου και απεμακρυνθη απ' εμου η σωτηρια;	13 Have I no helper, and has advice deserted me?
14 Εις τον τεθλιμμενον ελεος πρεπει παρα του φιλου αυτου? αλλ' αυτος εγκατελιπε τον φοβον του Παντοδυναμου.	14 A friend owes kindness to one in despair, though he have forsaken the fear of the Almighty.
15 Οι αδελφοι μου εφερθησαν απατηλως ως χειμαρρος, ως ρευμα χειμαρρων παρηλθον?	15 My brethren are undependable as a brook, as watercourses that run dry in the wadies;
16 οιτινες θολονονται εκ του παγου, εις τους οποιους διαλυεται η χιων?	16 Though they may be black with ice, and with snow heaped upon them,
17 οταν θερμανθωσιν, εκλειπουσιν? οταν γεινη θερμοτης, εξαλειφονται απο του τοπου αυτων.	17 Yet once they flow, they cease to be; in the heat, they disappear from their place.
18 Τα ιχνη της πορειας αυτων συστρεφονται? καταντωσιν εις το μηδεν και χανονται?	18 Caravans turn aside from their routes; they go into the desert and perish.
19 τα πληθη της Θαιμα εθεωρουν, οι συνοδοιποροι της Σεβα περιεμενον αυτους?	19 The caravans of Tema search, the companies of Sheba have hopes;
20 Εψευσθησαν της ελπιδος αυτων? ηλθον εκει και ενετραπησαν.	20 They are disappointed, though they were confident; they come there and are frustrated.
21 Τωρα και σεις εισθε ως αυτοι? ειδετε την πληγην μου και ετρομαξατε.	21 It is thus that you have now become for me; you see a terrifying thing and are afraid.
22 Μηπως εγω ειπα, Φερετε προς εμε; η, Δοτε δωρον εις εμε απο της περιουσιας υμων;	22 Have I asked you to give me anything, to offer a gift for me from your possessions,
23 η, Ελευθερωσατε με εκ της χειρος του εχθρου; η, Λυτρωσατε με εκ της χειρος των ισχυρων;	23 Or to deliver me from the enemy, or to redeem me from oppressors?
24 Διδαξατε με, και εγω θελω σιωπησει? και δειξατε μοι κατα τι εσφαλα.	24 Teach me, and I will be silent; prove to me wherein I have erred.
25 Ποσον ισχυροι ειναι οι ορθοι λογοι? αλλ' ο ελεγχος σας, τι αποδεικνυει;	25 How agreeable are honest words; yet how unconvincing is your argument!
26 Φανταζεσθε να ελεγξητε λογους, ενω αι ομιλιαι του απηλπισμενου ειναι ως ανεμος;	26 Do you consider your words as proof, but the sayings of a desperate man as wind?
27 Τωοντι, σεις επιπιπτετε επι τον ορφανον, και σκαπτετε λακκον εις τον φιλον σας.	27 You would even cast lots for the orphan, and would barter away your friend!
28 Τωρα λοιπον ευαρεστηθητε να εμβλεψητε εις εμε, διοτι εμπροσθεν υμων κειται αν εγω ψευδωμαι.	28 Come, now, give me your attention; surely I will not lie to your face.
29 Επιστρεψατε, παρακαλω? ας μη γεινη αδικια? ναι, επιστρεψατε παλιν? η δικαιοσυνη μου ειναι εν τουτω.	29 Think it over; let there be no injustice. Think it over; I still am right.
30 Υπαρχει αδικια εν τη γλωσση μου; δεν δυναται ο ουρανισκος μου να διακρινη τα διεφθαρμενα;	30 Is there insincerity on my tongue, or cannot my taste discern falsehood?