ΙΩΒ - Giobbe - Job 6

GREEK BIBLE	BIBBIA CEI 2008
1 Ο δε Ιωβ απεκριθη και ειπεν?	1 Giobbe prese a dire:
2 Ειθε να εζυγιζετο τωοντι η λυπη μου, και η συμφορα μου να ετιθετο ολη ομου εν τη πλαστιγγι.	2 «Se ben si pesasse la mia angoscia e sulla stessa bilancia si ponesse la mia sventura,
3 Επειδη τωρα ηθελεν εισθαι βαρυτερα υπερ την αμμον της θαλασσης? δια τουτο οι λογοι μου καταπινονται.	3 certo sarebbe più pesante della sabbia del mare! Per questo le mie parole sono così avventate,
4 Διοτι τα βελη του Παντοδυναμου ειναι εντος μου, των οποιων το φαρμακιον εκπινει το πνευμα μου? οι τρομοι του Θεου παραταττονται εναντιον μου.	4 perché le saette dell’Onnipotente mi stanno infitte, sicché il mio spirito ne beve il veleno e i terrori di Dio mi si schierano contro!
5 Ογκαται ο αγριος ονος παρα τη χλοη; η μυκαται ο βους παρα τη φατνη αυτου;	5 Raglia forse l’asino selvatico con l’erba davanti o muggisce il bue sopra il suo foraggio?
6 Τρωγεται το ανοστον χωρις αλατος; η υπαρχει γευσις εν τω λευκωματι του ωου;	6 Si mangia forse un cibo insipido, senza sale? O che gusto c’è nel succo di malva?
7 Τα πραγματα, τα οποια η ψυχη μου απεστρεφετο να εγγιση, εγειναν ως το αηδες φαγητον μου.	7 Ciò che io ricusavo di toccare ora è il mio cibo nauseante!
8 Ειθε να απελαμβανον την αιτησιν μου, και να μοι εδιδεν ο Θεος την Επιθυμιαν μου.	8 Oh, mi accadesse quello che invoco e Dio mi concedesse quello che spero!
9 Και να ηθελεν ευδοκησει ο Θεος να με αφανιση? να απολυση την χειρα αυτου και να με κοψη.	9 Volesse Dio schiacciarmi, stendere la mano e sopprimermi!
10 Και θελει εισθαι ετι η παρηγορια μου, οτι, και αν καταναλωθω εν τη θλιψει και αυτος δεν με λυπηθη, εγω δεν εκρυψα τους λογους του Αγιου.	10 Questo sarebbe il mio conforto, e io gioirei, pur nell’angoscia senza pietà, perché non ho rinnegato i decreti del Santo.
11 Ποια η δυναμις μου, ωστε να εγκαρτερω; και ποιον το τελος μου, ωστε να υποφερη η ψυχη μου;	11 Qual è la mia forza, perché io possa aspettare, o qual è la mia fine, perché io debba pazientare?
12 Μηπως η δυναμις μου ειναι δυναμις λιθων; η η σαρξ μου χαλκος;	12 La mia forza è forse quella dei macigni? E la mia carne è forse di bronzo?
13 Μηπως δεν εξελιπεν εν εμοι η βοηθεια μου και απεμακρυνθη απ' εμου η σωτηρια;	13 Nulla c’è in me che mi sia di aiuto? Ogni successo mi è precluso?
14 Εις τον τεθλιμμενον ελεος πρεπει παρα του φιλου αυτου? αλλ' αυτος εγκατελιπε τον φοβον του Παντοδυναμου.	14 A chi è sfinito dal dolore è dovuto l’affetto degli amici, anche se ha abbandonato il timore di Dio.
15 Οι αδελφοι μου εφερθησαν απατηλως ως χειμαρρος, ως ρευμα χειμαρρων παρηλθον?	15 I miei fratelli sono incostanti come un torrente, come l’alveo dei torrenti che scompaiono:
16 οιτινες θολονονται εκ του παγου, εις τους οποιους διαλυεται η χιων?	16 sono torbidi per il disgelo, si gonfiano allo sciogliersi della neve,
17 οταν θερμανθωσιν, εκλειπουσιν? οταν γεινη θερμοτης, εξαλειφονται απο του τοπου αυτων.	17 ma al tempo della siccità svaniscono e all’arsura scompaiono dai loro letti.
18 Τα ιχνη της πορειας αυτων συστρεφονται? καταντωσιν εις το μηδεν και χανονται?	18 Le carovane deviano dalle loro piste, avanzano nel deserto e vi si perdono;
19 τα πληθη της Θαιμα εθεωρουν, οι συνοδοιποροι της Σεβα περιεμενον αυτους?	19 le carovane di Tema li cercano con lo sguardo, i viandanti di Saba sperano in essi:
20 Εψευσθησαν της ελπιδος αυτων? ηλθον εκει και ενετραπησαν.	20 ma rimangono delusi d’aver sperato, giunti fin là, ne restano confusi.
21 Τωρα και σεις εισθε ως αυτοι? ειδετε την πληγην μου και ετρομαξατε.	21 Così ora voi non valete niente: vedete una cosa che fa paura e vi spaventate.
22 Μηπως εγω ειπα, Φερετε προς εμε; η, Δοτε δωρον εις εμε απο της περιουσιας υμων;	22 Vi ho detto forse: “Datemi qualcosa”, o “Con i vostri beni pagate il mio riscatto”,
23 η, Ελευθερωσατε με εκ της χειρος του εχθρου; η, Λυτρωσατε με εκ της χειρος των ισχυρων;	23 o “Liberatemi dalle mani di un nemico”, o “Salvatemi dalle mani dei violenti”?
24 Διδαξατε με, και εγω θελω σιωπησει? και δειξατε μοι κατα τι εσφαλα.	24 Istruitemi e allora io tacerò, fatemi capire in che cosa ho sbagliato.
25 Ποσον ισχυροι ειναι οι ορθοι λογοι? αλλ' ο ελεγχος σας, τι αποδεικνυει;	25 Che hanno di offensivo le mie sincere parole e che cosa dimostrano le vostre accuse?
26 Φανταζεσθε να ελεγξητε λογους, ενω αι ομιλιαι του απηλπισμενου ειναι ως ανεμος;	26 Voi pretendete di confutare le mie ragioni, e buttate al vento i detti di un disperato.
27 Τωοντι, σεις επιπιπτετε επι τον ορφανον, και σκαπτετε λακκον εις τον φιλον σας.	27 Persino su un orfano gettereste la sorte e fareste affari a spese di un vostro amico.
28 Τωρα λοιπον ευαρεστηθητε να εμβλεψητε εις εμε, διοτι εμπροσθεν υμων κειται αν εγω ψευδωμαι.	28 Ma ora degnatevi di volgervi verso di me: davanti a voi non mentirò.
29 Επιστρεψατε, παρακαλω? ας μη γεινη αδικια? ναι, επιστρεψατε παλιν? η δικαιοσυνη μου ειναι εν τουτω.	29 Su, ricredetevi: non siate ingiusti! Ricredetevi: io sono nel giusto!
30 Υπαρχει αδικια εν τη γλωσση μου; δεν δυναται ο ουρανισκος μου να διακρινη τα διεφθαρμενα;	30 C’è forse iniquità sulla mia lingua o il mio palato non sa distinguere il male?