Księga Przysłów 27

¹ Nie chwal się dniem jutrzejszym, bo nie wiesz, co dzień ci przyniesie.

² Niech inny cię chwali - nie twe własne usta, ktoś obcy - nie własne twe wargi.

³ Ciężki jest kamień i piasek nie lekki, gniew głupiego cięższy od obu.

⁴ Gwałtowny jest gniew, zapalczywość - nieubłagana, a kto się ostoi przed zazdrością?

⁵ Lepsza jest jawna nagana niż miłość tajona.

⁶ Razy przyjaciela - [znakiem] wierności, pocałunki wroga - zwodnicze.

⁷ Kto syty - depcze po miodzie, głodnemu i gorycz jest słodka.

⁸ Jak ptak, co uciekł z gniazda, tak człowiek, co uciekł z ojczyzny.

⁹ Olejki, pachnidło - serce radują i dobre słowo przyjaciela, dzięki radzie z duszy.

¹⁰ Nie gardź swoim i ojca przyjacielem, a w dniu klęski nie chodź do brata, bo lepszy sąsiad bliski niż brat daleki.

¹¹ Bądź mądry, synu, rozwesel me serce, a tym, co lżą mnie, odpowiem.

¹² Rozważny zło widzi i kryje się, nierozważni tam idą i szkodę ponoszą.

¹³ Zabierz mu suknię, bo ręczy za obcego, za nieznajomych - weź zastaw!

¹⁴ Kto rankiem głośno błogosławi bliźniego, policzą mu to za przekleństwo.

¹⁵ Rynna ciekąca stale w dzień dżdżysty, podobna do żony swarliwej.

¹⁶ Kto chce ją wstrzymać, ten wiatr wstrzymuje lub zbiera oliwę do ręki.

¹⁷ Żelazo żelazem się ostrzy, a człowiek urabia charakter bliźniego.

¹⁸ Stróż drzewa figowego - spożywa jego owoc, czujny o pana - doznaje szacunku.

¹⁹ Oblicze odbija się w wodzie, a w sercu odbija się człowiek.

²⁰ Szeol i zatrata niesyte, niesyte i oczy człowieka.

²¹ Czym dla srebra - tygiel, dla złota - piec, tym dla człowieka - pochwała.

²² Choć stłuczesz głupiego w moździerzu tłuczkiem - razem z ziarnami - głupota go nie opuści.

²³ Troszcz się o potrzeby zwierząt, zwracaj uwagę na trzodę;

²⁴ nie trwa na wieki bogactwo, ani na pokolenia - korona.

²⁵ Wyrosła trawa, pojawia się potraw, zbierze się górskie siano:

²⁶ owce na suknie dla ciebie, a kozły, by za pole zapłacić;

²⁷ dość mleka koziego, byś siebie utrzymał, "utrzymał swój dom" i wyżywił swoje służące.