Księga Przysłów 12

¹ Kto napomnienie lubi, kocha mądrość, kto nagan nie znosi, jest głupi.

² Dobry znajdzie łaskę u Pana, człowiek o złych zamiarach - potępienie.

³ Nieprawością nikt się nie utwierdzi, a korzeń prawych się nie poruszy.

⁴ Koroną męża jest dzielna żona, a próchnicą jego kości - bezwstydna.

⁵ Sprawiedliwych zamiary uczciwe, zamysły nieprawych podstępne.

⁶ Słowa niewiernych - zasadzką na cichych, usta rzetelnych są dla nich ratunkiem.

⁷ Powaleni nieprawi - przepadli, a stoi dom sprawiedliwych.

⁸ Doznaje pochwał człowiek za rozwagę, przewrotny będzie w pogardzie.

⁹ Lepiej być prostym, ale mieć pracę, niż pysznić się nie mając chleba.

¹⁰ Prawy uznaje potrzeby swych bydląt, a serce nieprawych okrutne.

¹¹ Kto ziemię uprawia, nasyci się chlebem, kto ściga ułudy - z rozumu obrany.

¹² Występny w złu szuka ostoi, sprawiedliwych korzeń jest bezpieczny.

¹³ Z winy swych ust nieprawy w potrzasku, mąż prawy uniknie nieszczęścia.

¹⁴ Każdy się syci owocem swych ust, czyn rąk człowieka odda mu zapłatę.

¹⁵ Głupi uważa swą drogę za słuszną, ale rozważny posłucha rady.

¹⁶ Głupi swój gniew objawia od razu, roztropny ukryje obelgę.

¹⁷ Prawdomówny mówi, co słuszne, a świadek fałszywy - oszustwo.

¹⁸ Nierozważnie mówić - to ranić jak mieczem, a język mądrych - lekarstwem.

¹⁹ Prawdomówny język trwa wieki, a chwilkę - język kłamliwy.

²⁰ W sercu knujących zło - podstęp, u doradzających pokój - radość.

²¹ Nie spotka zło żyjących uczciwie, ale u grzesznych pełno nieszczęścia.

²² Wstrętne dla Pana są usta kłamliwe, lecz w prawdomównych ma upodobanie.

²³ Rozumny swą wiedzę ukrywa, serce niemądrych głosi głupotę.

²⁴ Ręka gorliwych zdobędzie władzę, a leń pracować musi pod batem.

²⁵ Smutek przygnębia serce człowieka, rozwesela je dobre słowo.

²⁶ Sprawiedliwy od innych szczęśliwszy, droga niewiernych prowadzi do zguby.

²⁷ Lenistwo nie złowi zwierzyny, ludzka pilność - cennym bogactwem.

²⁸ Na drodze prawości jest życie, kroczenie po niej jest nieśmiertelnością.