Księga Przysłów 6

¹ Gdy za bliźniego ręczyłeś, mój synu, gdy za obcego ręką świadczyłeś -

² słowami swych ust się związałeś, mową warg własnych jesteś schwytany.

³ Uwolnij się, uczyń to, synu, boś dostał się w ręce bliźniego: idź, biegnij i na bliźniego nalegaj;

⁴ oczom swym zamknąć się nie daj, powiekom nie dozwól odpocząć;

⁵ jak gazela wyrwij się z ręki, jak ptaszek z potrzasku ptasznika.

⁶ Do mrówki się udaj, leniwcze, patrz na jej drogi - bądź mądry:

⁷ nie znajdziesz u niej zwierzchnika ni stróża żadnego, ni pana,

⁸ a w lecie gromadzi swą żywność i zbiera swój pokarm we żniwa.

⁹ Jak długo, leniwcze, chcesz leżeć? A kiedyż ze snu powstaniesz?

¹⁰ Trochę snu i trochę drzemania, trochę założenia rąk, aby zasnąć:

¹¹ a przyjdzie na ciebie nędza jak włóczęga i niedostatek - jak biedak żebrzący.

¹² Człowiekiem nikczemnym jest i nicponiem: kto chodzi z kłamstwem na ustach,

¹³ oczyma strzela, szurga nogami, palcami swymi wskazuje;

¹⁴ a w sercu podstęp ukrywa, stale przemyśliwa zło, jest podnietą do kłótni.

¹⁵ Dlatego nagle zagłada nań przyjdzie: w mgnieniu oka zniszczony - i nieodwracalnie.

¹⁶ Tych sześć rzeczy w nienawiści ma Pan, a siedem budzi u Niego odrazę:

¹⁷ wyniosłe oczy, kłamliwy język, ręce, co krew niewinną wylały,

¹⁸ serce knujące złe plany, nogi, co biegną prędko do zbrodni,

¹⁹ świadek fałszywy, co kłamie, i ten, kto wznieca kłótnie wśród braci.

²⁰ Strzeż, synu, nakazów ojca, nie gardź nauką matki,

²¹ w sercu je wyryj na zawsze i zawieś sobie na szyi!

²² Gdy idziesz, niech one cię wiodą, czuwają nad tobą, gdy zaśniesz; gdy budzisz się - mówią do ciebie:

²³ bo lampą jest nakaz, a światłem Prawo, drogą do życia - upomnienie, nagana.

²⁴ One cię strzegą przed złą kobietą, przed obcą, choć język ma gładki:

²⁵ jej wdzięków niech serce twoje nie pragnie, powiekami jej nie daj się złowić,

²⁶ bo nierządnicy wystarczy kęs chleba, zamężna zaś czyha na cenne życie.

²⁷ Czy schowa kto ogień w zanadrzu, by nie zajęły się jego szaty?

²⁸ Czy kto pójdzie po węglach ognistych, a stóp nie poparzy?

²⁹ Tak ten, kto idzie do żony bliźniego, kto jej dotknie, nie ujdzie karania.

³⁰ Nie ma hańby dla tego, kto kradnie, by wnętrze napełnić, gdy głodny;

³¹ a siedmiokrotnie zwróci złapany , wszystko, co w domu ma, odda.

³² Lecz kto cudzołoży, ten jest niemądry: na własną zgubę to czyni.

³³ Chłostę i wstyd on tu znajdzie, a jego hańba się nie zmaże:

³⁴ bo zazdrość pobudza gniew męża, nie okaże litości w dniu pomsty,

³⁵ na okup za winę nie spojrzy, dary odrzuci, choćbyś je mnożył.