Siracide 50

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Parlons aussi du grand prêtre Simon, fils d’Onias. De son vivant il répara la Maison du Seigneur, c’est de son temps que le sanctuaire fut restauré.	1 σιμων ονιου υιος ιερευς ο μεγας ος εν ζωη αυτου υπερραψεν οικον και εν ημεραις αυτου εστερεωσεν ναον
2 Il posa les fondations du second mur et le Sanctuaire fut entouré d’un rempart.	2 και υπ' αυτου εθεμελιωθη υψος διπλης αναλημμα υψηλον περιβολου ιερου
3 De son temps aussi fut creusé le réservoir des eaux, un bassin large comme la mer.	3 εν ημεραις αυτου ελατομηθη αποδοχειον υδατων λακκος ωσει θαλασσης το περιμετρον
4 En prévision de nouveaux malheurs pour son peuple, il fortifia la ville contre un assaut éventuel.	4 ο φροντιζων του λαου αυτου απο πτωσεως και ενισχυσας πολιν εν πολιορκησει
5 Comme il était majestueux quand il sortait de derrière le voile du Temple, entouré de son peuple!	5 ως εδοξασθη εν περιστροφη λαου εν εξοδω οικου καταπετασματος
6 C’était comme l’étoile du matin au milieu des nuages, comme la lune dans son plein,	6 ως αστηρ εωθινος εν μεσω νεφελων ως σεληνη πληρης εν ημεραις
7 comme le soleil rayonnant sur le Temple du Très-Haut, comme l’arc-en-ciel dont la lumière transfigure les nuages,	7 ως ηλιος εκλαμπων επι ναον υψιστου και ως τοξον φωτιζον εν νεφελαις δοξης
8 comme le rosier en fleurs au printemps, comme le lys au bord de la source, comme les rameaux de l’arbre odoriférant en été,	8 ως ανθος ροδων εν ημεραις νεων ως κρινα επ' εξοδω υδατος ως βλαστος λιβανου εν ημεραις θερους
9 comme le feu et le parfum de l’encensoir, comme un vase d’or massif orné de toutes sortes de pierres précieuses,	9 ως πυρ και λιβανος επι πυρειου ως σκευος χρυσιου ολοσφυρητον κεκοσμημενον παντι λιθω πολυτελει
10 comme l’olivier chargé de ses fruits, comme le cyprès qui s’élance vers les nues.	10 ως ελαια αναθαλλουσα καρπους και ως κυπαρισσος υψουμενη εν νεφελαις
11 Ainsi était Simon quand il montait au saint autel des sacrifices, revêtu de sa tunique d’apparat et de tous ses ornements précieux; sa gloire rejaillissait sur l’enceinte du sanctuaire.	11 εν τω αναλαμβανειν αυτον στολην δοξης και ενδιδυσκεσθαι αυτον συντελειαν καυχηματος εν αναβασει θυσιαστηριου αγιου εδοξασεν περιβολην αγιασματος
12 Debout près du brasier de l’autel, il recevait de la main des prêtres les viandes sacrifiées: autour de lui ses frères se formaient en couronne, pareils à la ramure des cèdres du Liban; ils faisaient le cercle, semblables à des troncs de palmiers.	12 εν δε τω δεχεσθαι μελη εκ χειρων ιερεων και αυτος εστως παρ' εσχαρα βωμου κυκλοθεν αυτου στεφανος αδελφων ως βλαστημα κεδρων εν τω λιβανω και εκυκλωσαν αυτον ως στελεχη φοινικων
13 Alors tous les fils d’Aaron, revêtus de leurs ornements, venaient se placer face à l’assemblée d’Israël, portant dans leurs mains l’offrande du Seigneur.	13 και παντες οι υιοι ααρων εν δοξη αυτων και προσφορα κυριου εν χερσιν αυτων εναντι πασης εκκλησιας ισραηλ
14 Simon accomplissait à l’autel les rites liturgiques et présentait d’un geste ample l’offrande au Très-Haut, le Tout-Puissant.	14 και συντελειαν λειτουργων επι βωμων κοσμησαι προσφοραν υψιστου παντοκρατορος
15 Prenant la coupe de vin, il faisait couler doucement le jus de la grappe sur les bases de l’autel, comme un parfum agréable pour le Très-Haut, le Roi de l’univers.	15 εξετεινεν επι σπονδειου χειρα αυτου και εσπεισεν εξ αιματος σταφυλης εξεχεεν εις θεμελια θυσιαστηριου οσμην ευωδιας υψιστω παμβασιλει
16 Alors les fils d’Aaron lançaient les acclamations, ils sonnaient de leurs trompettes d’argent battu et leur faisaient donner un son puissant pour se rappeler au souvenir du Très-Haut.	16 τοτε ανεκραγον οι υιοι ααρων εν σαλπιγξιν ελαταις ηχησαν ακουστην εποιησαν φωνην μεγαλην εις μνημοσυνον εναντι υψιστου
17 Le peuple entier d’un seul élan, tombait face contre terre: ils adoraient leur Seigneur, le Tout-Puissant, le Dieu Très-Haut.	17 τοτε πας ο λαος κοινη κατεσπευσαν και επεσαν επι προσωπον επι την γην προσκυνησαι τω κυριω αυτων παντοκρατορι θεω υψιστω
18 Les chantres le louaient à pleine voix: c’était une immense et douce harmonie.	18 και ηνεσαν οι ψαλτωδοι εν φωναις αυτων εν πλειστω ηχω εγλυκανθη μελος
19 Le peuple suppliait le Seigneur Très-Haut et se tenait en prière devant le Miséricordieux, jusqu’à ce que s’achève l’hommage au Seigneur et que se termine la liturgie.	19 και εδεηθη ο λαος κυριου υψιστου εν προσευχη κατεναντι ελεημονος εως συντελεσθη κοσμος κυριου και την λειτουργιαν αυτου ετελειωσαν
20 Alors il descendait de l’autel, étendait les mains sur toute l’assemblée des fils d’Israël: de ses lèvres il bénissait le Seigneur et prononçait avec fierté son Nom.	20 τοτε καταβας επηρεν χειρας αυτου επι πασαν εκκλησιαν υιων ισραηλ δουναι ευλογιαν κυριου εκ χειλεων αυτου και εν ονοματι αυτου καυχησασθαι
21 Et de nouveau le peuple se prosternait pour recevoir la bénédiction du Très-Haut.	21 και εδευτερωσαν εν προσκυνησει επιδεξασθαι την ευλογιαν παρα υψιστου
22 Et maintenant, bénissez le Dieu de l’univers qui fait partout de grandes choses! Depuis que nous sommes nés il nous fait vivre, et toujours il nous traite avec miséricorde.	22 και νυν ευλογησατε τον θεον παντων τον μεγαλα ποιουντα παντη τον υψουντα ημερας ημων εκ μητρας και ποιουντα μεθ' ημων κατα το ελεος αυτου
23 Qu’il nous donne la joie du cœur, que nous ayons de nos jours la paix, qu’Israël en jouisse jusqu’à la fin des temps!	23 δωη ημιν ευφροσυνην καρδιας και γενεσθαι ειρηνην εν ημεραις ημων εν ισραηλ κατα τας ημερας του αιωνος
24 Puisse le Seigneur nous garder sa bienveillance, et qu’au long de nos jours il nous délivre!	24 εμπιστευσαι μεθ' ημων το ελεος αυτου και εν ταις ημεραις ημων λυτρωσασθω ημας
25 Il y a deux nations qui m’exaspèrent, et la troisième ne mérite même pas ce nom.	25 εν δυσιν εθνεσιν προσωχθισεν η ψυχη μου και το τριτον ουκ εστιν εθνος
26 Ce sont ceux qui demeurent dans la montagne de Séïr, puis les Philistins, et aussi ces gens stupides qui habitent à Sichem!	26 οι καθημενοι εν ορει σαμαρειας και φυλιστιιμ και ο λαος ο μωρος ο κατοικων εν σικιμοις
27 C’est Jésus, fils de Sirac, fils d’Éléazar, de Jérusalem, qui a mis dans ce livre tant d’enseignements et de savoir; il y a déversé la sagesse qu’il portait en lui.	27 παιδειαν συνεσεως και επιστημης εχαραξεν εν τω βιβλιω τουτω ιησους υιος σιραχ ελεαζαρ ο ιεροσολυμιτης ος ανωμβρησεν σοφιαν απο καρδιας αυτου
28 Heureux celui qui y reviendra sans cesse! S’il leur donne son attention, il deviendra sage; s’il les met en pratique, il se sentira fort en toute circonstance, car la lumière du Seigneur illuminera son chemin.	28 μακαριος ος εν τουτοις αναστραφησεται και θεις αυτα επι καρδιαν αυτου σοφισθησεται
	29 εαν γαρ αυτα ποιηση προς παντα ισχυσει οτι φως κυριου το ιχνος αυτου