Lamentazioni 3

LA SACRA BIBBIA	Biblia Tysiąclecia
1 Io sono l'uomo che ha visto la miseria sotto la verga del suo furore.	1 Jam człowiek, co zaznał boleści pod rózgą Jego gniewu;
2 Mi ha guidato e fatto camminare in tenebra e non in luce.	2 On mnie prowadził, iść kazał w ciemnościach, a nie w świetle,
3 Sì, contro di me volge e rivolge la sua mano tutto il giorno.	3 przeciwko mnie jednemu cały dzień zwracał swą rękę.
4 Ha disfatto la mia carne e la mia pelle, ha spezzato le mie ossa.	4 Zniszczył me ciało i skórę, połamał moje kości,
5 Ha fabbricato contro di me e mi ha avvolto di veleno e di amarezza.	5 osaczył mnie i nagromadził wokół jadu i goryczy;
6 In luoghi tenebrosi m'ha fatto abitare come i morti da tempo.	6 ciemność mi dał na mieszkanie, tak jak umarłym na wieki.
7 Ha innalzato un muro attorno a me: non posso uscire, ha appesantito la mia catena.	7 Opasał mnie murem, nie wyjdę, obciążył moje kajdany.
8 Anche se gridassi e implorassi, egli soffoca la mia preghiera.	8 Nawet gdy krzyczę i wołam, On tłumi moje błaganie;
9 Ha murato le mie strade con massi tagliati, ha deviato i miei sentieri.	9 głazami zagrodził mi drogi, a ścieżki moje poplątał.
10 Orso in agguato è stato per me, un leone nei nascondigli.	10 On dla mnie niedźwiedziem na czatach i lwem w kryjówce;
11 Le mie strade ha deviato, m'ha dilaniato, m'ha fatto oggetto di desolazione.	11 sprowadził mnie z drogi i zmiażdżył, porzucił mnie w nędzy;
12 Ha teso il suo arco e m'ha posto come bersaglio alla freccia.	12 łuk swój napiął i uczynił ze mnie cel dla swej strzały.
13 Ha conficcato nei miei reni le frecce della sua faretra.	13 Sprawił, że tkwią w moich nerkach strzały Jego kołczanu;
14 Sono diventato il riso di tutto il mio popolo, la sua canzone di tutto il giorno.	14 drwią ze mnie wszystkie narody: jam stale treścią ich pieśni,
15 Mi ha saziato con erbe amare e dissetato con assenzio.	15 On mnie nasycił goryczą, piołunem napoił.
16 Mi ha spezzato i denti nella ghiaia, m'ha fatto cadere nella polvere.	16 Starł mi zęby na żwirze, pogrążył mnie w popiół.
17 E si è allontanata dalla pace l'anima mia, ho dimenticato la felicità.	17 Pozbawiłeś mą duszę spokoju, zapomniałem o szczęściu.
18 Ho detto: "E' svanito il mio vigore e la mia speranza nel Signore!".	18 I rzekłem: Przepadła moc moja i ufność moja do Pana.
19 Ricordare la mia miseria e il mio vagare è assenzio e veleno!	19 Wspomnienie udręki i nędzy - to piołun i trucizna;
20 Ricorda, ricorda e si piega su se stessa l'anima mia.	20 stale je wspomina, rozważa we mnie dusza.
21 Questo io richiamo in cuor mio, perché io possa sperare.	21 Biorę to sobie do serca, dlatego też ufam:
22 Le grazie del Signore non sono finite, non sono esauriti i suoi atti di compassione.	22 Nie wyczerpała się litość Pana, miłość nie zgasła.
23 Si rinnovano ogni mattino: grande è la sua fedeltà!	23 Odnawia się ona co rano: ogromna Twa wierność.
24 "Mia parte è il Signore, dice la mia anima, per questo spero in lui".	24 Działem mym Pan - mówi moja dusza, dlatego czekam na Niego.
25 Buono è il Signore per chi spera in lui, per l'anima che lo cerca.	25 Dobry jest Pan dla ufnych, dla duszy, która Go szuka.
26 Buona cosa è attendere, e in silenzio, la salvezza del Signore.	26 Dobrze jest czekać w milczeniu ratunku od Pana.
27 Buona cosa è per l'uomo, portare un giogo nella sua giovinezza.	27 Dobrze dla męża, gdy dźwiga jarzmo w swojej młodości.
28 Sieda in disparte e taccia, quando egli l'avrà posto su di lui.	28 Niech siedzi samotny w milczeniu, gdy On na niego je włożył.
29 Metta nella polvere la sua bocca: forse vi è ancora speranza!	29 Niech usta pogrąży w prochu! A może jest jeszcze nadzieja?
30 Offra, a chi lo percuote, la guancia, si sazi di obbrobrio!	30 Bijącemu niech nadstawi policzek, niechaj nasyci się hańbą!
31 Perché il Signore non allontana per sempre i figli dell'uomo.	31 Bo nie jest zamiarem Pana odtrącić na wieki.
32 Perché, se affligge, ha pietà, secondo la grandezza delle sue grazie.	32 Gdyż jeśli uniży, ma litość w dobroci swej niezmiernej;
33 Perché non di buon cuore umilia e affligge i figli dell'uomo.	33 niechętnie przecież poniża i uciska synów ludzkich.
34 Quando uno calpesta sotto i suoi piedi tutti i prigionieri di un paese,	34 Gdy pod nogami się depcze wszystkich jeńców kraju -
35 quando uno perverte il diritto d'un uomo, dinanzi al volto dell'Altissimo,	35 gdy prawa ludzkie się łamie w obliczu Najwyższego,
36 quando uno fa torto a un uomo nel suo processo, il Signore non vede?	36 gdy gnębi się w sądzie człowieka - czyż Pan tego nie dostrzega?
37 Chi disse una cosa e fu fatta? Non l'ha forse comandata il Signore?	37 Któż rzekł i stało się, gdy Pan tego nie nakazał?
38 Dalla bocca dell'Altissimo non procedono i mali e i beni?	38 Czyż nie pochodzi z ust Najwyższego i niedola, i szczęście?
39 Perché si lamenta l'uomo, l'uomo che vive malgrado i suoi peccati?	39 Czemu się skarży człowiek żyjący? Mąż - na [karę za] grzechy?
40 Investighiamo le nostre vie e scrutiamole, torniamo al Signore!	40 Rozważmy, oceńmy swe drogi, powróćmy do Pana;
41 Eleviamo il nostro cuore sulle mani al Dio che è nei cieli!	41 wraz z dłońmi wznieśmy i serca do Boga w niebiosach;
42 Noi abbiamo peccato, siamo stati ribelli e tu non hai perdonato.	42 myśmy grzesznicy - odstępcy: A Ty nie przebaczyłeś.
43 Ti sei avvolto di furore e ci hai inseguito, hai ucciso: non hai avuto pietà!	43 Odziałeś się w gniew, by nas ścigać, zabijałeś, nie miałeś litości.
44 Ti sei avvolto in una nube, perché non passasse la preghiera.	44 Ukryłeś się za obłokiem, by prośba nie doszła.
45 Spazzatura e rifiuto ci hai resi in mezzo ai popoli.	45 Uczyniłeś z nas śmieci, plugastwo pomiędzy ludami.
46 Hanno spalancato contro di noi la loro bocca tutti i nostri nemici.	46 Rozwarli na nas swe usta wszyscy nieprzyjaciele -
47 Terrore e fossa sono stati per noi, sterminio e rovina.	47 naszym działem trwoga i pułapka, ruina i zniszczenie.
48 Il mio occhio gronda rivi di lacrime per la rovina della figlia del mio popolo.	48 Strumienie łez płyną mi z oczu nad zniszczeniem Córy mego ludu.
49 L'occhio mio si discioglie e non ha sosta: non ha sollievo,	49 Nie ustaje w płaczu me oko, bo nie ma ulgi,
50 fino a quando il Signore guardi e veda dai cieli.	50 póki nie spojrzy i nie zobaczy Pan z niebios.
51 L'occhio mio tormenta la mia anima alla vista delle figlie della mia città.	51 Oko me sprawia ból mojej duszy z powodu córek mojego miasta.
52 Mi hanno dato la caccia come a un uccello, quelli che mi odiano senza motivo.	52 Łowili mnie stale jak ptaka - niesłusznie prześladujący;
53 Hanno buttato nella fossa la mia vita e gettato pietre su di me.	53 w jamie chcieli mnie zniszczyć: rzucali na mnie kamienie;
54 Le acque hanno sommerso il mio capo; ho detto: "Sono perduto!".	54 wody wezbrały ponad moją głowę: rzekłem: Jestem zgubiony.
55 Ho gridato il tuo nome, Signore, dalla fossa più profonda.	55 Wzywałem imienia Twego, o Panie, z przepastnej jamy,
56 La mia voce hai udito: "Non chiudere il tuo orecchio al mio grido!".	56 słyszałeś mój krzyk: Nie zatykaj uszu na moją prośbę!
57 Ti sei accostato, quando ti ho chiamato; mi hai detto: "Non temere!".	57 Zbliżyłeś się w dniu, gdy Cię wzywałem, rzekłeś - Nie bój się!
58 Hai difeso, Signore, la mia causa, hai riscattato la mia vita.	58 [Już kiedyś], Panie, obroniłeś mą sprawę, ocaliłeś mi życie;
59 Hai visto, Signore, la mia umiliazione: difendi il mio diritto!	59 Panie, Ty widzisz mą krzywdę, sprawę mą rozsądź!
60 Hai visto tutte le loro vendette, tutti i loro complotti contro di me.	60 Ty widzisz całą ich żądzę zemsty, wszystko, co przeciw mnie knują.
61 Hai udito i loro insulti, Signore, tutti i loro complotti contro di me,	61 Ty słyszysz obelgi ich, Panie, wszystko, co przeciw mnie knują;
62 le labbra dei miei aggressori e i loro disegni contro di me tutto il giorno.	62 podstępne słowa mych wrogów, cały dzień godzą we mnie;
63 Sèggano o si alzino, tu osservali: io sono la loro canzone!	63 popatrz - czy siedzą, czy stoją, ja jestem treścią ich pieśni.
64 Rendi loro la ricompensa, Signore, secondo l'opera delle loro mani.	64 Oddaj im, Panie, zapłatę według uczynków ich rąk:
65 Da' loro durezza di cuore, la tua maledizione su di loro.	65 Ześlij ślepotę na ich serca i na nich Twoje przekleństwo!
66 Perséguitali nell'ira e stèrminali da sotto i tuoi cieli, o Signore!	66 Dopędź ich gniewem i wyniszcz spod niebios "Twoich", o Panie!