Giobbe 17
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
NOVA VULGATA | BIBBIA TINTORI |
---|---|
1 Spiritus meus attenuatus est, dies mei exstincti, et solum mihi superest sepulcrum. | 1 « Il mio spirito si consuma, i miei giorni finiscono, e non mi resta altro che il sepolcro, |
2 Nonne irrisiones circumdant me, et in amaritudinibus moratur oculus meus? | 2 sebbene non abbia peccato, il mio occhio vive nelle amarezze. |
3 Pone pignus pro me iuxta te; et quis umquam spondens percutiet manum meam? | 3 Liberami, Signore, mettimi accanto a te, e allora vengano pure a combattere contro di me. |
4 Cor eorum longe fecisti a disciplina; propterea non exaltabuntur. | 4 Hai allontanato il loro cuore dalla sapienza, e per questo non trionferanno. |
5 Praedam pollicetur sociis, sed oculi filiorum eius deficient. | 5 Egli promette la preda ai compagni, mentre gli occhi dei suoi figli si struggono. |
6 Posuit me quasi in proverbium vulgi et conspuendum in faciem. | 6 Mi ha fatto la favola del volgo, e come un esempio dinanzi a loro. |
7 Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in umbram redacta sunt. | 7 Ho perso il lume degli occhi dall'indignazione e le mie membra son quasi ridotte a nulla, |
8 Stupebunt iusti super hoc, et innocens contra impium excitabitur. | 8 i giusti ne stupiranno, e l'innocente si leverà contro l'ipocrita, |
9 Et tenebit iustus viam suam, et mundus manibus addet fortitudinem. | 9 il giusto terrà la sua strada, e chi ha le mani pure raddoppierà il coraggio. |
10 Igitur omnes vos convertimini et venite, et non inveniam in vobis ullum sapientem. | 10 Andate dunque voi tutti a mutar pensiero e poi tornate, chè non mi riesce trovare tra voi un sapiente, |
11 Dies mei transierunt, cogitationes meae dissipatae sunt et desideria cordis mei. | 11 i miei giorni son passati, i miei disegni, affanno del mio cuore, sono svaniti, |
12 Noctem verterunt in diem; et rursum post tenebras properat lux. | 12 han cambiata la notte in giorno. Spero che dopo le tenebre venga di nuovo la luce. |
13 Si sustinuero, infernus domus mea est; et in tenebris stravi lectulum meum. | 13 Ma quando avrò aspettato, il soggiorno dei morti sarà la mia casa: nelle tenebre ho già disteso il mio letto. |
14 Putredini dixi: Pater meus es!; Mater mea et soror mea! vermibus. | 14 Ho detto alla putredine: Tu sei mio padre, e ai vermi: Voi siete mia madre e mie sorelle. |
15 Ubi est ergo nunc praestolatio mea, et patientiam meam quis considerat? | 15 Dov'è dunque ciò che aspetto? E la mia pazienza chi la considera? |
16 In profundissimum infernum descendent omnia mea; simul in pulvere erit requies mihi? ”. | 16 Scenderanno tutte le mie cose nell'Abisso? E potrò almeno laggiù aver requie? ». |