1 E Gesù ricominciò a parlare con essi per via di parabole, dicendo: | 1 Et respondens Jesus, dixit iterum in parabolis eis, dicens : |
2 Il regno de' cieli è simile a un re, il quale fece lo sposalizio del suo figliuolo: | 2 Simile factum est regnum cælorum homini regi, qui fecit nuptias filio suo. |
3 E mandò i suoi servi a chiamare gli invitati alle nozze, e non volevano andare. | 3 Et misit servos suos vocare invitatos ad nuptias, et nolebant venire. |
4 Mandò di nuovo altri servi, dicendo: Dite agli invitati: il mio desinare è già in ordine, si sono ammazzati i buoi, e gli animali di serbatoio, e tutto è pronto: venite alle nozze. | 4 Iterum misit alios servos, dicens : Dicite invitatis : Ecce prandium meum paravi, tauri mei et altilia occisa sunt, et omnia parata : venite ad nuptias. |
5 Ma quelli miser ciò in non cale: e se ne andarono chi alla sua villa, chi al suo negozio. | 5 Illi autem neglexerunt : et abierunt, alius in villam suam, alius vero ad negotiationem suam : |
6 Altri poi presero i servi di lui, e trattarongli ignominiosamente, e gli uccisero. | 6 reliqui vero tenuerunt servos ejus, et contumeliis affectos occiderunt. |
7 Udito ciò, il re si sdegnò; e mandate le sue milizie, sterminò quegli omicidi, e dette alle fiamme la loro città. | 7 Rex autem cum audisset, iratus est : et missis exercitibus suis, perdidit homicidas illos, et civitatem illorum succendit. |
8 Allora disse a' suoi servi: Le nozze erano all'ordine, ma quelli, che erano stati invitati, non furono degni. | 8 Tunc ait servis suis : Nuptiæ quidem paratæ sunt, sed qui invitati erant, non fuerunt digni : |
9 Andate dunque a' capi delle strade, e quanti riscontrerete, chiamate tutti allo nozze. | 9 ite ergo ad exitus viarum, et quoscumque inveneritis, vocate ad nuptias. |
10 E andati i servitori di lui per le strade radunarono quanti trovarono e buoni, e cattivi, e il banchetto fu pieno di convitati. | 10 Et egressi servi ejus in vias, congregaverunt omnes quos invenerunt, malos et bonos : et impletæ sunt nuptiæ discumbentium. |
11 Ma entrato il re per vedere i convitati, vi osservò un uomo, che non era in abito da nozze. | 11 Intravit autem rex ut videret discumbentes, et vidit ibi hominem non vestitum veste nuptiali. |
12 E disselli: Amico, come se' tu entrato qua, non avendo la veste nuziale? Ma quegli ammutolì. | 12 Et ait illi : Amice, quomodo huc intrasti non habens vestem nuptialem ? At ille obmutuit. |
13 Allora il re disse a' suoi ministri: legatelo per le mani, e pe' piedi, e gittatelo nelle tenebre esteriori: ivi sarà pianto, e stridore di denti. | 13 Tunc dicit rex ministris : Ligatis manibus et pedibus ejus, mittite eum in tenebras exteriores : ibi erit fletus et stridor dentium. |
14 Imperocché molti sono i chiamati, e pochi gli eletti. | 14 Multi enim sunt vocati, pauci vero electi.
|
15 Allora i Farisei ritiratisi tenner consiglio per coglierlo in parole. | 15 Tunc abeuntes pharisæi, consilium inierunt ut caperent eum in sermone. |
16 E mandano da lui i loro discepoli con degli Erodiani, i quali dissero: Maestro, noi sappiamo, che tu se' verace, e insegni la via di Dio secondo la verità, senza badare a chicchessia; imperocché non guardi in faccia gli uomini. | 16 Et mittunt ei discipulos suos cum Herodianis, dicentes : Magister, scimus quia verax es, et viam Dei in veritate doces, et non est tibi cura de aliquo : non enim respicis personam hominum : |
17 Spiegaci adunque il tuo parere: È egli lecito, o no di pagare il tributo a Cesare? | 17 dic ergo nobis quid tibi videtur, licet censum dare Cæsari, an non ? |
18 Ma Gesù conoscendo la loro malizia, disse: Ipocriti, perché mi tentate? | 18 Cognita autem Jesus nequitia eorum, ait : Quid me tentatis, hypocritæ ? |
19 Mostratemi la moneta del tributo. Ed essi gli presentarono un danaro. | 19 ostendite mihi numisma census. At illi obtulerunt ei denarium. |
20 E Gesù disse loro: Di chi è questa immagine, e questa iscrizione? | 20 Et ait illis Jesus : Cujus est imago hæc, et superscriptio ? |
21 Gli risposero: Di Cesare. Allora egli disse loro: Rendete dunque a Cesare quel, che è di Cesare; e a Dio quel, che è di Dio. | 21 Dicunt ei : Cæsaris. Tunc ait illis : Reddite ergo quæ sunt Cæsaris, Cæsari : et quæ sunt Dei, Deo. |
22 Ciò udito restarono stupefatti, e lasciatolo se ne andarono. | 22 Et audientes mirati sunt, et relicto eo abierunt.
|
23 In quel giorno andarono a ritrovarlo i Sadducei, i quali negano la risurrezione, e lo interrogarono, | 23 In illo die accesserunt ad eum sadducæi, qui dicunt non esse resurrectionem : et interrogaverunt eum, |
24 Dicendo: Maestro, Mosè ha detto: Se uno muore non avendo figliuolo, il suo fratello sposi la moglie di lui, e dia discendenza al fratello. | 24 dicentes : Magister, Moyses dixit : Si quis mortuus fuerit non habens filium, ut ducat frater ejus uxorem illius, et suscitet semen fratri suo. |
25 Or eranvi tra di noi sette fratelli: e il primo ammogliatosi venne a morte; e non avendo prole, lanciò la sua moglie al fratello. | 25 Erant autem apud nos septem fratres : et primus, uxore ducta, defunctus est : et non habens semen, reliquit uxorem suam fratri suo. |
26 Lo stesso fu del secondo, e del terzo fino al settimo. | 26 Similiter secundus, et tertius usque ad septimum. |
27 Finalmente ultima di tutti morì anche la donna. | 27 Novissime autem omnium et mulier defuncta est. |
28 Alla risurrezione adunque di chi sarà moglie dei sette? imperocché la hanno avuta tutti. | 28 In resurrectione ergo cujus erit de septem uxor ? omnes enim habuerunt eam. |
29 Ma Gesù rispose loro: Voi siete in errore, non intendendo le scritture, nè il potere di Dio. | 29 Respondens autem Jesus, ait illis : Erratis nescientes Scripturas, neque virtutem Dei. |
30 Imperocché alla risurrezione né gli uomini prendono moglie, nè le donne marito; ma sono come gli Angeli di Dio nel cielo. | 30 In resurrectione enim neque nubent, neque nubentur : sed erunt sicut angeli Dei in cælo. |
31 Riguardo poi alla risurrezione de' morti, non avete voi letto quello, che Dio espresse, dicendo a voi: | 31 De resurrectione autem mortuorum non legistis quod dictum est a Deo dicente vobis : |
32 Io sono il Dio d'Abramo, il Dio di Isacco, il Dio di Giacobbe? Egli non è il Dio de' morti, ma de' vivi. | 32 Ego sum Deus Abraham, et Deus Isaac, et Deus Jacob ? Non est Deus mortuorum, sed viventium. |
33 Udito ciò le turbe, ammiravano la sua dottrina. | 33 Et audientes turbæ, mirabantur in doctrina ejus.
|
34 Ma i Farisei avendo saputo, com'egli aveva chiuso la bocca a' Sadducei, si unirono insieme. | 34 Pharisæi autem audientes quod silentium imposuisset sadducæis, convenerunt in unum : |
35 E uno di essi dottore della legge lo interrogò per tentarlo. | 35 et interrogavit eum unus ex eis legis doctor, tentans eum : |
36 Maestro, qual è il gran comandamento della legge? | 36 Magister, quod est mandatum magnum in lege ? |
37 Gesù dissegli: Amerai il Signore Dio tuo con tutto il tuo cuore, e con tutta l'anima tua, e con tutto il tuo spirito. | 37 Ait illi Jesus : Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo, et in tota anima tua, et in tota mente tua. |
38 Questo è il massimo, e primo comandamento. | 38 Hoc est maximum, et primum mandatum. |
39 Il secondo poi è simile a questo: Amerai il prossimo tuo come te stesso. | 39 Secundum autem simile est huic : Diliges proximum tuum, sicut teipsum. |
40 Da questi due comandamenti pende tutta quanta la legge, e i profeti. | 40 In his duobus mandatis universa lex pendet, et prophetæ.
|
41 Ed essendo radunati insieme i Farisei, Gesù domandò loro, | 41 Congregatis autem pharisæis, interrogavit eos Jesus, |
42 Dicendo: Che vi pare del Cristo: di chi è egli figliuolo? Gli risposero: Di Davidde. | 42 dicens : Quid vobis videtur de Christo ? cujus filius est ? Dicunt ei : David. |
43 Egli disse loro: Come adunque Davidde in ispirito lo chiama Signore, dicendo: | 43 Ait illis : Quomodo ergo David in spiritu vocat eum Dominum, dicens : |
44 Il Signore ha detto al mio Signore: Siedi alla mia destra, sin a tanto che io metta i tuoi nemici per isgabello ai tuoi piedi? | 44 Dixit Dominus Domino meo : Sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum ? |
45 Se dunque Davidde lo chiama Signore, come è egli suo figliuolo? | 45 Si ergo David vocat eum Dominum, quomodo filius ejus est ? |
46 E nessuno potea replicargli parola: né vi fu, chi ardisse da quel di in poi di interrogarlo. | 46 Et nemo poterat ei respondere verbum : neque ausus fuit quisquam ex illa die eum amplius interrogare. |