1 Υιε μου, προσεχε εις την σοφιαν μου, κλινον το ωτιον σου εις την συνεσιν μου? | 1 Hijo mío, atiende a mi sabiduría, inclina tu oído a mi inteligencia, |
2 δια να τηρης φρονησιν και τα χειλη σου να φυλαττωσι γνωσιν. | 2 para que guardes la debida discreción y tus labios conserven la ciencia. |
3 Διοτι τα χειλη της αλλοτριας γυναικος σταζουσιν ως κηρηθρα μελιτος, και ο ουρανισκος αυτης ειναι μαλακωτερος ελαιου? | 3 Porque los labios de la mujer ajena destilan miel y su paladar en más suave que el aceite, |
4 το τελος ομως αυτης ειναι πικρον ως αψινθιον, οξυ ως μαχαιρα διστομος. | 4 pero al final, ella es amarga como el ajenjo, cortante como una espada de doble filo. |
5 Οι ποδες αυτης καταβαινουσιν εις θανατον? τα βηματα αυτης καταντωσιν εις τον αδην. | 5 Sus pies descienden a la Muerte, sus pasos se precipitan en el Abismo; |
6 δια να μη γνωρισης την οδον της ζωης, αι πορειαι αυτης ειναι αστατοι και ουχι ευδιαγνωστοι. | 6 ella no tiene en cuenta el sendero de la vida, va errante sin saber adonde. |
7 Ακουσατε μου λοιπον τωρα, τεκνα, και μη αποστραφητε τους λογους του στοματος μου. | 7 Por eso, hijos, escúchenme y no se aparten de las palabras de mi boca. |
8 Απομακρυνον την οδον σου απ' αυτης, και μη πλησιασης εις την θυραν του οικου αυτης, | 8 Aleja de ella tu camino y no te acerques a la entrada de su casa, |
9 δια να μη δωσης την τιμην σου εις αλλους και τα ετη σου εις τους ανελεημονας? | 9 no sea que entregues a otros tu honor y tus años, a un hombre cruel; |
10 δια να μη χορτασθωσι ξενοι απο της περιουσιας σου και οι κοποι σου ελθωσιν εις οικον αλλοτριου, | 10 que gente extraña se sacie con tu fuerza y tus trabajos vayan a parar a casa ajena, |
11 και συ στεναζης εις τα εσχατα σου, οταν η σαρξ σου και το σωμα σου καταναλωθωσι, | 11 y que al fin tengas que gemir, cuando estén consumidos tu cuerpo y tu carne. |
12 και λεγης, Πως εμισησα την παιδειαν, και η καρδια μου κατεφρονησε τους ελεγχους, | 12 Entonces dirás, «¿Cómo aborrecí la instrucción y mi corazón despreció las advertencias? |
13 και δεν υπηκουσα εις την φωνην των διδασκοντων με, ουδε εκλινα το ωτιον μου εις τους νουθετουντας με. | 13 Yo no escuché la voz de mis maestros ni atendí a los que me enseñaban. |
14 Παρ' ολιγον επεσον εις παν κακον, εν μεσω της συναξεως και της συναγωγης. | 14 Faltó poco para que estuviera en el colmo de la desgracia, en medio de la asamblea y de la comunidad». |
15 Πινε υδατα εκ της δεξαμενης σου και πηγαζοντα εκ του φρεατος σου? | 15 Bebe el agua de tu cisterna y la que fluye de tu propio pozo. |
16 Ας εκχεωνται εξω αι πηγαι σου, και τα ρυακια των υδατων σου εις τας πλατειας? | 16 Que tus fuentes no se dispersen hacia afuera ni tus corrientes de agua, por las calles. |
17 σου μονου ας ηναι αυτα, και ουχι ξενων μετα σου? | 17 Que ellas sean para ti solo y que no haya extraños junto a ti. |
18 η πηγη σου ας ηναι ευλογημενη? και ευφραινου μετα της γυναικος της νεοτητος σου. | 18 ¡Bendita sea tu fuente, y encuentra tu alegría en la mujer de tu juventud, |
19 Ας ηναι εις σε ως ελαφος ερασμια και δορκας κεχαριτωμενη? ας σε ποτιζωσιν οι μαστοι αυτης εν παντι καιρω? ευφραινου παντοτε εις την αγαπην αυτης. | 19 cierva amable, graciosa gacela! Que en todo tiempo te embriaguen sus amores y estés siempre prendado de su afecto. |
20 Και δια τι, υιε μου, θελεις θελγεσθαι υπο ξενης και θελεις εναγκαλιζεσθαι κολπον αλλοτριας; | 20 Hijo mío, ¿por qué te dejarás prendar por la mujer ajena y abrazarás los pechos de una extraña? |
21 Διοτι του ανθρωπου αι οδοι ειναι ενωπιον των οφθαλμων του Κυριου, και σταθμιζει πασας τας πορειας αυτου. | 21 Los caminos del hombre están bajo la mirada del Señor y él tiene en cuenta todos sus senderos. |
22 Αι ιδιαι αυτου ανομιαι θελουσι συλλαβει τον ασεβη, και με τα σχοινια της αμαρτιας αυτου θελει σφιγγεσθαι. | 22 El malvado será presa de sus propias faltas y quedará atrapado en los lazos de su pecado. |
23 Ουτος θελει αποθανει απαιδευτος και εκ του πληθους της αφροσυνης αυτου θελει περιπλανασθαι. | 23 Morirá por falta de instrucción y se extraviará por su gran necedad. |